Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Урамран (тĕпĕ: урам) more information about the word form can be found here.
Яланхи пекех, салху, хутахай, ҫарти пек тирпейлӗ тумланнипе кӑштах мухтаннӑ пек, вӑл Разметнова сӑмах чӗнмесӗр алӑ пачӗ те, пуҫне сӗлтсе, урамран тухса каякан лав ҫине кӑтартрӗ:

Как и всегда, сухой, подтянутый, немного щеголяющий безукоризненной военной выправкой, он молча протянул Размётнову руку, кивком головы указал на удалявшуюся вдоль улицы подводу.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тӑкӑрлӑкран тӑкӑрлӑка, урамран урама куҫса пырса, вӗсем чылаях пысӑк ушкӑна пуҫтарӑнчӗҫ, кӗлетсем патнелле талпӑнчӗҫ.

Переходя от проулка к проулку, с улицы на улицу, собрались в немалую толпу, двинулись к амбарам.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗрарӑм тутине тӑп тытса тӑрать, сӑмсапа сывлать, сӑмси шӑтӑкӗсем, урамран кӗрекен шӑршлӑ та ҫара сывлӑша ҫӑта-ҫӑта, чӗтре-чӗтре илеҫҫӗ; ку ҫын ӗнер ҫинӗ апат ҫинчен аса илнӗ шухӑшпа, тен, хӑҫан та пулин ҫыртса ҫиес ҫӑкӑр татӑкӗ ҫинчен ӗмӗтленнӗ ӗмӗтпе пурӑнать.

Женщина плотно сжала губы и дышит носом, ноздри ее вздрагивают, втягивая пахучий, густой воздух улицы; этот человек живет воспоминанием о пище, проглоченной им вчера, мечтой о куске, который он, может быть, съест когда-нибудь.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

— Ӳсӗр хӗрарӑма урамран ҫавӑтса кӗрсе ҫывӑрма вырттарать, хӑй тухса каять, шутла-ха!

— Привел с улицы пьяную бабу, уложил ее спать, а — сам ушел, нате-ко!

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Вӑл тӳрленсе тӑнӑ, кӗтнӗ, анчах патруль, ун ҫине алӑ ҫӗклеме шутламасӑр е йӗрӗнсе, иртсе кайнӑ; хӗҫпӑшаллӑ ҫынсем унран, вилӳтрен пӑрӑннӑ пекех, аякранах пӑрӑнса иртнӗ, вӑл пур — тӗттӗме тӑрса юлнӑ та, унтан каллех, хула инкекӗ пек пулса, тӗм-хура курӑнса, чӗнмесӗр, урамран урама пырса кӗрсе, пӗччен, шӑппӑн таҫталла утнӑ; ун хыҫӗнчен, ӑна хӑваланӑ пек, кичем сасӑсем хурлӑхлӑн илтӗнсе пынӑ: вӗсем йынӑшнӑ, йӗнӗ, кӗлтунӑ тата ҫӗнтерӳ шанӑҫне ҫухатнӑ салтаксем салхуллӑн калаҫнӑ сасӑсем пулнӑ.

Она выпрямлялась, ждала, но патруль проходил мимо, не решаясь или брезгуя поднять руку на нее; вооруженные люди обходили ее, как труп, а она оставалась во тьме и снова тихо, одиноко шла куда-то, переходя из улицы в улицу, немая и черная, точно воплощение несчастий города, а вокруг, преследуя ее, жалобно ползали печальные звуки: стоны, плач, молитвы и угрюмый говор солдат, потерявших надежду на победу.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Урамран шаларах кӗрсе тӑракан хапха умӗнче икӗ хӗрарӑмпа пӗр студент рабочин аманнӑ аллине ҫыхнӑ; унӑн алли витӗр пуля тухса кайнӑ.

В углублении ворот две женщины и студент перевязывали простреленную руку рабочего.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Саланмашкӑн ниепле те май килмен: пӗчӗк уҫлӑха халӑх лӑках тулнӑ, урамран халӑх хыҫне татах та татах ҫынсем пынӑ.

Разойтись было физически невозможно, — толпа густо залила всю маленькую площадь, а из улицы, в тыл ей, всё шёл и шёл народ.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Пӗр-ик-виҫ ҫын каялла ҫаврӑнса пӑхнӑ — вӗсен хыҫӗнче тӑп-тачӑ халӑх тӑнӑ, урамран ун ӑшнелле каллех ҫынсем татти-сыпписӗр хура шыв пек юхнӑ.

Несколько человек оглянулось — позади их стояла плотная масса тел, из улицы в неё лилась бесконечным потоком тёмная река людей.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Халӑх урамран шыв хӗррине, Троицкий кӗперӗ патне юхса тухса, хӑйне кӗпер ҫине кӗме пӳлсе тӑракан салтаксем хуҫкаланчӑк линипе тӑсӑлса тӑнине курсассӑн, — ҫынсем ҫав ҫӳхе, кӑвак карта пирки чарӑнса тӑман.

Кода толпа вылилась из улицы на берег реки и увидела перед собой длинную, ломаную линию солдат, преграждавшую ей путь на мост, людей не остановила эта тонкая, серая изгородь.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Анчах, урамран урама юхса, халӑх пит хӑвӑрт нумайланса пынӑ.

Но, переливаясь из улицы в улицу, масса людей быстро росла.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Урамран, ҫӗмрӗк чӳречерен, чӑрсӑрланса, хаярланса вӑрҫнӑ сасӑпа пӗрле ӳсӗрле ахӑлтатса, нӑйӑлтатса ҫухӑрашнипе чӗрене касса каякан сасӑ вӗҫсе кӗрет.

Отчаянный, истерический и пьяный хохот, визгливый, рвавший нервы, летел с улицы в разбитое окно.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Санька Никиткӑна урамран чӗнсе илчӗ те ҫиленсех тӗпчеме пуҫларӗ.

Санька позвал с улицы Никитку и учинил грозный допрос.

19-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чи малтанах Никиткӑн ҫитӗнӗвӗсем ҫинчен ҫырчӗҫ; ӑна урамран чӗнсе илсе хӑй аллипе хӑйне ҫапла ҫыртарчӗҫ: «атте, эпӗ пӗрремӗш класс пӗтертӗм, иккӗмӗш класа куҫрӑм, хӑвӑртрах нимӗҫсене пӗтерсе пирӗн пата кил, санӑн ывӑлу Никита».

Первым делом было сообщено об успехах Никитки; для этого его позвали с улицы и заставили собственноручно нацарапать: «Папа, я кончил первый класс, перешел во второй, скорей побей фашистов и приезжай к нам, твой сын Никита».

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Урамран кӑшт шаккани илтӗнет-и — вӑл пуҫне ҫӗклет, хӑш чух вырӑн ҫинчен сиксе тӑрать, форточка уҫса итлет: Обломов мар-ши?

Чуть застучат на улице, она поднимет голову, иногда вскочит с постели, отворит форточку и слушает: не он ли?

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тусанӗ урамран кӗрет… кунта уй, дача: тусан нумай урамра.

А пыль с улицы набирается… здесь поле, дача: пыли много на улице.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫапла та пулкаланӑ: ашшӗ кӑнтӑр апачӗ ҫинӗ хыҫҫӑн пахчари йывӑҫ сулхӑнӗнче чӗлӗм туртнӑ, амӑшӗ мӗнле те пулин ҫурӑм ӑшши ҫыхнӑ е канрапа тӗрӗ тӗрлесе ларнӑ; сасартӑк урамран шӑв-шав, кӑшкӑрашни илтӗнсе кайнӑ, унтан пӗр ушкӑн ҫын киле вӑркӑнса кӗнӗ.

Бывало и то, что отец сидит в послеобеденный час под деревом в саду и курит трубку, а мать вяжет какую-нибудь фуфайку или вышивает по канве; вдруг с улицы раздается шум, крики, и целая толпа людей врывается в дом.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Пӗлме ҫук, унта урамран курӑнмалла мар чӳречесем лартнӑ, — ассӑн сывласа илчӗ Федор.

— Там в мерсе стекла тонированы, — вздохнул Федор. — Ничего не видно.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Анчах пин ҫухрӑмсем, пин тӗрлӗ инкексем уйӑрса тӑраҫҫӗ ӑна халӗ урамран, Гаврикран.

Но тысячи верст и тысячи страхов отделяли его от улицы, от Гаврика.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ун чухне вара ҫапла калаҫҫӗ: «Илтнӗ-и эсир хуйхӑллӑ хыпара! Анжелика Ивановнӑн упӑшки сасартӑк вилнӗ. Ӑна пӗр пурлӑхсӑр хӑварнӑ. Халӗ вӑл пурӑнма Маразлиевски урамран Ҫывӑхри Армансем патне куҫнӑ», теҫҫӗ.

Говорили: «Вы слышали, какое горе? У Анжелики Ивановны скоропостижно скончался муж и оставил ее без всяких средств. Она с Маразлиевской перебралась на Ближние Мельницы».

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав вӑхӑтрах урамран урапасен сасси, дачӑна каякан поезд шавӗ, ҫар музыкин сасси янӑрарӗ.

В то же время с улицы слышался стук дрожек, шум дачного поезда, военная музыка.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed