Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Соколов (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Соколов вӑл.

— Соколов это.

Чӗри тапма чарӑнчӗ тейӗн Гришаткӑн // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

«Ах, эсӗ-и ку Гришатка Соколов, — тет патша.

«Ах, это ты Гришатка Соколов, — произносит царь.

Хумханать Ейӗк // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вӗсен шутӗнче Акульхӑпа Юлькӑн ашшӗпе амӑшӗ, Прыткова Натали сарӑ хӗр, Серафим Холодный тата Матвей Соколов — Гришаткӑна кун панӑскер, унӑн ашшӗ — пулнӑ.

В том числе сразу и мать и отец Акульки и Юльки, девица Наталья Прыткова, Серафим Холодный и Матвей Соколов родитель, отец Гришатки.

Тоцкра // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Гришатка эп, Соколов, — персе янӑ вара.

— Гришатка я, Соколов, — брякнул.

Ганнибал // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Гришатка Соколов хӑйӗн ашшӗ-амӑшӗпе, аслашшӗпе — Тимофей Васильевичпа — тата Анук йӑмӑкӗпе Тоцк ялӗнче пурӑнатчӗ.

Жил Гришатка с отцом, с матерью, с дедом Тимофеем Васильевичем и сестренкой Аннушкой в селе Тоцком.

Малтанхи паллашу // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Сӑмахсӑр уйрӑлу ҫур минутран ытла та иртмерӗ пуль, Соколов ҫав хушӑра пӗр-пӗччен ҫӗр тӑшмана хирӗҫ ҫапӑҫрӗ.

Немое прощание длилось всего каких-нибудь полминуты, и в это время Соколов один сражался с сотней врагов.

XVI. Вилӗм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа Соколов, револьверӗсене хӗссе тытса, пульӑран пытанарах тӑма, стена хӗррине вырнаҫрӗҫ.

Огнянов и Соколов, крепко сжав револьверы в руках, стали у стены так, чтобы укрыться от пуль.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Вун сакӑр хут пеме ҫитет, — терӗ Соколов.

— Восемнадцать выстрелов, — сказал Соколов.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа Соколов хӑйсен патронӗсене шутласа тухрӗҫ.

Огнянов и Соколов пересчитали свои патроны.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кӗрленкӗ патӗнчи «Лутра пукан» тӗлне ҫитесси кӑна, — терӗ Соколов.

— Только бы нам добежать до Малого стула, что над водопадом, — сказал Соколов.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пулма пултараймасть! — терӗ Соколов, илтнӗ хыпара шанмасӑр.

— Не может быть! — воскликнул Соколов, не веря своим ушам.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хам епле йӑнӑшнине Соколов мана халь кӑна каласа пачӗ, вилес пек хама тарӑхса ҫитрӗм…

— Только сейчас Соколов объяснил мне, как я ошибался, а я ведь и сам мучился…

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эх, Рада, — тесе хучӗ Соколов.

— Бедная Рада, — проговорил Соколов.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тем пек тавтапуҫ сана, Соколов!

— Спасибо тебе, Соколов!

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов ҫавӑнтах Кандов ҫырӑвне кӑларса Огнянова тӑсрӗ.

И вынув письмо Кандова, Соколов протянул его Огнянову.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов тӗлӗннипе куҫне чарса пӑрахрӗ.

Соколов широко раскрыл глаза от изумления.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов тӗлӗнсе пӑхрӗ ӑна.

Соколов удивленно посмотрел на него.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов ӑна тинкерсе пӑхса илчӗ.

Соколов вопросительно посмотрел на него.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шел ҫав Марко бая, уншӑн уйрӑмах чун ыратать, — терӗ Соколов малалла.

— Да, жаль Марко, за него особенно душа болит, — продолжал Соколов.

XIII. Малалли истори // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Халь, тӑванӑм, хулара калама ҫук пӑтрашу пырать, сутаҫҫӗ те, ирсӗрленеҫҫӗ те, — салхуллӑн пӗлтерчӗ Соколов.

— Теперь, братец, в городе царят паника, предательство и подлость, — мрачно проговорил Соколов.

XIII. Малалли истори // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed