Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Парнеленӗ (тĕпĕ: парнеле) more information about the word form can be found here.
Кунтах, урайӗнче, унӑн нумай пулмасть ашшӗ парнеленӗ кӗрӗкӗ выртать.

И тут же, на полу, валялась ее дошка, подаренная ей недавно отцом.

XVII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Парнеленӗ кӗрӗкӗпе вӑл, пӗшкӗннӗ те ҫӗнӗ аттин пакӑлчак тӗлӗнчи чӗнӗсене туртса хытарать.

Она была уже в дошке и, нагнувшись, затягивала у щиколотки ремешки своих новых торбасов.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Ӑна сана тусусем парнеленӗ, апла унра нимӗн те усалли ҫук.

— Он подарен тебе друзьями, и в нем не может быть никакого вреда.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ӑпӑр-тапӑр купинче тупнӑ леш тазпа эпир нимӗн те пӗҫермерӗмӗр, унӑн шӑтӑкӗсене сӗрсе лартнӑ замазка хӑйпӑнса ӳкӗ терӗмӗр; ун вырӑнне пирӗн валли Сайлас тетен питӗ селӗм пӑхӑр ҫатма тупӑнчӗ, йывӑҫ авӑрлӑскер, — ӑна вӑл пит упраса тыткалать, мӗншӗн тесен ку япалана унӑн мӑн аслашшӗсенчен пӗри, Англирен илсе килсе, пӗтӗм чунтан парнеленӗ, вӑл Вильгельм Завоевательпе пӗрле «Мейфлауэр» карап ҫинче-и е малтанхи урӑх карапсенчен пӗрин ҫинче ларса килнӗ пулать.

В умывальном тазу мы никаких пирогов не пекли — боялись, что замазка отвалится; зато у дяди Сайласа оказалась замечательная медная грелка с длинной деревянной ручкой, он ею очень дорожил, потому что какой-то там благородный предок привез ее из Англии вместе с Вильгельмом Завоевателем на «Мейфлауэре» или еще на каком-то из первых кораблей.

Вӑтӑр ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Джим яланах мӑйӗнчен пилӗк центлӑх пӑхӑр укҫа ҫакса ҫӳрет: ку пӗтеве ӑна шуйттан хӑй парнеленӗ имӗш, унпа кирек мӗнле чиртен те сывалма, кирек хӑш вӑхӑтра та тухатмӑшсене чӗнсе илме пулать-мӗн, ҫав укҫана алла тытса темӗнле сӑмах пӑшӑлтатса каламалла ҫеҫ, анчах мӗнле сӑмах пӑшӑлтатмаллине Джим нихҫан та каламасть.

Пятицентовую монетку Джим надел на веревочку и всегда носил на шее; он рассказывал, будто этот талисман ему подарил сам черт и сказал, что им можно лечить от всех болезней и вызывать ведьм когда вздумается, стоит только пошептать над монеткой; но Джим никогда не говорил, что он такое шепчет.

Иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вунна кайсан, Леночка ыйткаласа ҫӳрекен пӗр Катя ятлӑ хӗрпе паллашнӑ та ун патне сад пахчине вӑрттӑн ҫӳренӗ, ӑна валли тутлӑ апатсем илсе пынӑ, тутӑрсем, вунӑ пуслӑх укҫасем парнеленӗ, — теттесене Катя илмен.

На десятом году Елена познакомилась с нищею девочкой Катей и тайком ходила к ней на свидание в сад, приносила ей лакомства, дарила ей платки, гривеннички — игрушек Катя не брала.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ку курткӑна ӑна Ольшинский юлташ парнеленӗ, вӑл ӑна лешӗн аллинчен илчӗ те, — Корчагина кайса пар, — тесе мана пачӗ.

Куртку товарищ Ольшинский ей подарил, она из рук его взяла и мне передала — вези Корчагину.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Дрезина пусми ҫине урине пусса, Жухрай парнеленӗ револьвера ҫакса ҫӳремелли разрешени ҫырма тытӑнчӗ.

Поставив ногу на подножку дрезины, Жухрай писал разрешение на подаренный револьвер.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Эпӗ пӗлетӗп, питӗ лайӑх пӗлетӗп, эпӗ хамӑн пурнӑҫа, эсӗ мана парнеленӗ пурнӑҫа, хамӑн чуна эрехпе пӗтеретӗп.

Я знаю, очень хорошо знаю, тобой подаренную душу свою гублю водкой.

Пиллӗкмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Кӳрентернӗ, тарӑхтарнӑ пулсан та эсӗ мана пурнӑҫ парнеленӗ пӗртен-пӗр анне.

Help to translate

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Атте ҫуралнӑ кунпа парнеленӗ чечеклӗ тутӑра сӳсе илтӗм те пуҫран сан уруна вӑйлӑ пӑчӑртаса ҫыхрӑм, ял больницине ҫавӑтса кайрӑм.

Help to translate

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пӗррехинче Павел Петрович ӑна сфинкс сӑнне касса ӳкернӗ куҫлӑ ҫӗрӗ парса парнеленӗ.

Павел Петрович однажды подарил ей кольцо с вырезанным на камне сфинксом.

VII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫак этем хӗлле те, ҫулла та нимӗҫсем ҫӗленӗ сарӑрах пир сӑхман тӑхӑнса ҫӳрет, анчах ун ҫинчен пиҫиххи ҫыхать; кӑвак шӑлавар, кӑтра путек тирӗпе капӑрлатнӑ ҫӗлӗк, — ӑна пӗр ҫука юлнӑ улпут кӑмӑл ҫаврӑннӑ самантра парнеленӗ пулнӑ, — тӑхӑнать.

Этот человек ходил в зиму и лето в желтоватом нанковом кафтане немецкого покроя, но подпоясывался кушаком; носил синие шаровары и шапку со смушками, подаренную ему, в веселый час, разорившимся помещиком.

Ермолайпа мелник арӑмӗ // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 132–142 с.

Эсӗ халь ман патӑма хӗр тарҫӑсене яр… тӑхта-ха: илсе кай эсӗ ку япалана! — вӑл ҫӗрлехи сӗтел ҫинче выртакан мерчен мӑй ҫыххи ҫине кӑтартрӗ, Муций парнеленӗ мӑй ҫыххи ҫине, — илсе кай та тӳрех хамӑрӑн чи тарӑн ҫӑл тӗпне пӑрах.

А ты теперь пришли мне моих служанок… да, постой: возьми ты эту вещь! — она указала на жемчужное ожерелье, лежавшее на ночном столике, ожерелье, данное ей Муцием, — и брось его тотчас в самый наш глубокий колодезь.

XI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Катя йӑл кулса Михеич парнеленӗ кӗрӗкне нар ҫинчен туртса антарчӗ.

Катя, чуть улыбнувшись, стащила с нар подаренный Михеичем полушубок.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫӑкӑр сӑмси (ӑна юмахра та илеҫҫӗ), хамӑр кил-йыш сӑн ӳкерчӗкӗ (кунта, паллах, Мерекке те пур, ҫурри асаннен, ҫурри асаттен чӗрҫи ҫине тӑсӑлса выртнӑ ав) тата Партизан йысна пиллесе парнеленӗ енчӗк.

Краюху хлеба (её и в сказках принято брать с собой в дальнюю дорогу), семейную фотографию (на ней, конечно, Мурка тоже есть, разлеглась на всю катушку: мордочка и передние лапы на коленях у бабушки, задние лапы и хвост — у дедушки) и кисет, который подарил дядя Партизан.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Урӑхла каласан, Аслӑ Сӗнчел ҫӗрӗ кашни ӑрӑва пултаруллӑ педагогсем парнеленӗ, парнелет те.

Help to translate

Тӗллев — чи лайӑххи пуласси // Ирина КУЗЬМИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 7-8 стр.

— Пултарайсассӑн, тӳпери чи-чи ҫутӑ ҫӑлтӑра парнеленӗ пулӑттӑм.

— Если б мог, подарил бы самую яркую звезду с неба.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Е Егорыч Сергейпа пӗрле шахтӑна аннӑ, штрексем, забойсем тӑрӑх утнӑ, ун юлташӗсемпе тӗл пулнӑ, е Сергей Егорыч хыҫҫӑн тайгана кӗре-кӗре кайнӑ, хаклӑ минералсем шыранӑ, пуян вырӑнсем тупса, ҫынсене парнеленӗ.

То Егорыч спускался за Сергеем в шахту, шел по штрекам, забоям, встречался с его друзьями, то Сергей вслед за Егорычем уходил далеко в тайгу, искал ценные минералы, открывал и дарил людям богатые залежи.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Туй кунӗ Сережа парнеленӗ ҫӗрӗ-и?

Кольцо, подаренное Сережкой в день свадьбы?

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed