Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрӗ the word is in our database.
хӗрӗ (тĕпĕ: хӗрӗ) more information about the word form can be found here.
Шуйттан хӗрӗ, терӗ вӑл мана, темле ирсӗр сӑмахсемпе вӑрҫса пӗтерчӗ.

«Чертовой бабой» от назвал меня и другими оскорблениями.

Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Му-сань хӑйӗн хӗрӗ йӗре-йӗре килне пынине, ҫавӑншӑн хӑтипе кӗрӳшне курайми пулнине тата вӗсене мӗнле тавӑрнине аса илчӗ.

Он вспомнил еще, как его дочь вся в слезах вернулась домой, какими злыми оказались его зять и сват и как он их посрамил.

Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Карчӑк, чи малтанах Оленина хӑй ытла тӳрккес пулнипе хӑратса пӑрахнӑскер, халӗ ак хӑйӗн хӗрӗ ҫине ӑшшӑн пӑхнипе час-часах Оленин кӑмӑлне ҫемҫетсех ярать.

Старуха, которая сначала так поразила Оленина своею грубостью, теперь часто трогала его своею простою нежностью в отношении к дочери.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Кур-ха, хорунжий хӗрӗ мӗнле! ӑна пӗри сахал.

Вишь, хорунжиха какая! ей одного мало.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Шӑрӑхран ниҫта кайса хӑтӑлма май ҫук пулин те, арбан сулхӑнӗнче вӑрӑмтунасем кӗтӗвӗпе хӗвӗшнине тата арҫын ачи, ҫаврӑнкаланӑ май, хӑйне тӗрткеленине пӑхмасӑрах, Марьяна тутӑрне пуҫӗ ҫине туртса витсе ҫывӑрса каймах пуҫланӑччӗ, сасартӑках кӳршӗ хӗрӗ Устенька ун патне чупса килчӗ те, арба айне чӑмса, Марьянӑпа юнашар выртрӗ.

Несмотря на то, что от жару некуда было деваться, что комары роями вились в прохладной тени арбы и что мальчишка, ворочаясь, толкал ее, Марьяна натянула себе на голову платок и уж засыпала, как вдруг Устенька, соседка, прибежала к ней и, нырнув под арбу, легла с ней рядом.

XXX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӗрӗ пуҫне чикрӗ.

Девка опустила голову.

XXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Амӑшӗпе хӗрӗ, урисене хуҫлатса, сӗтел патне ларчӗҫ.

Мать и дочь, поджав ноги, сели к столу.

XXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Асаттене укҫасӑрах чуптума юрать, — хушса хучӗ тепӗр хӗрӗ.

— Дедушку и без денег поцеловать можно, — подхватила другая девка.

XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хуҫа арӑмӗ кӑмака хутса кӑларчӗ, хӗрӗ выльӑхсене хуса леҫсе каялла таврӑнчӗ те, кизяк пуҫтарса, ӑна хӳме ҫумне ҫапса ҫыпӑҫтарма пуҫларӗ.

Хозяйка вытопила печь, девка угнала скотину и, вернувшись, стала собирать и лепить кизяки по забору.

XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хуҫа арӑмӗ хӑйӗн лаҫҫинче тӑрмашать, лаҫ мӑрйинчен хутса янӑ кӑмакан хура та ҫӑра тӗтӗмӗ хӑпарать; хӗрӗ витере буйвол амине сӑвать.

Хозяйка была в своей избушке , из трубы которой поднимался черный густой дым растапливавшейся печи; девка в клети доила буйволицу.

XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ӑна Лукашка казакпа ҫав хӗр хушшинче пулма пултаракан ҫыхӑнусем те, унтан та ытларах, пуян офицерпа казак хӗрӗ хушшинче пулма пултаракан ҫыхӑнусем те хӑйпе Марьяна хушшинче пулма пултарас ҫук пек туйӑнчӗ.

Ему казалось, что между им и ею не может существовать ни тех отношений, которые возможны между ею и казаком Лукашкой, ни еще менее тех, которые возможны между богатым офицером и казачкой-девкой.

XXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпӗ ӗнер картишӗнче ҫӳренӗ чухне хуҫа хӗрӗ темле казакпа чуптунине куртӑм, — терӗ Оленин.

Я вчера, как по двору ходил, видел, девка хозяйская с каким-то казаком целовалась, — сказал Оленин.

XVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӗрне илеҫҫӗ, хӗрӗ аванскер.

Девку берут, девка важная.

XVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Пурӗ те пӗр арҫын ача та хӗрӗ ҫеҫ.

Всего один мальчишка да девка.

XVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Хорунжи хӗрӗ темерӗн! — хӑй тӗллӗн шухӑшларӗ Лукашка, — ха, качча пырать!

«Хорунжиха, — думал себе Лукашка, — замуж пойдет!

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Асту-ха, хорунжи хӗрӗ темерӗн! — шухӑшларӗ вӑл Марьянка ҫинчен, — шӳт тӑвасшӑн та мар, эсрел!

«Ишь, хорунжиха, — думал он про Марьяну, — и не пошутит, черт!

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Лукашка таврӑннӑ, теҫҫӗ, — терӗ пӗр хӗрӗ.

— Сказывали, пришел Лукашка-то, — сказала одна девка.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӗрӗ ҫӑраҫҫи тата графин илчӗ те Ванюшпа пӗрле пӳртрен тухрӗ.

Девка взяла ключи и графин и вместе с Ванюшей вышла из хаты.

XII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Пыр, хӗрӗм, ӑсса пар ҫавсене, — терӗ Улита кинеми, хӗрӗ еннелле ҫаврӑнса.

— Поди, родная, нацеди им, — сказала бабука Улита, обращаясь к дочери.

XII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӗрӗ тутарла пӗчӗк тӗкӗр умӗнче пуҫне тутӑр ҫыхса тӑрать; вӑл Ванюш енне ҫаврӑнса пӑхрӗ, анчах хӑй ҫӑвар та уҫмарӗ.

Девка, стоя перед маленьким татарским зеркальцем, убирала платком голову; она молча оглянулась на Ванюшу.

XII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed