Corpus of the Chuvash language

Саша ӑна поезд ҫине лартрӗ, юлашкинчен унӑн аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ.

Саша посадил его на поезд, крепко пожал на прощанье руку.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Витюшка каллех хыттӑн шӑнкӑртаттарчӗ.

В этот самый момент Витюшка снова отчаянно засигналил,

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Ман хыҫҫӑн! — хыттӑн кӑшкӑрчӗ вӑл, шуррисем ҫаплах хирӗҫ тӑрса, каялла чакма пуҫланине курсан.

— За мной! — пронзительно кричит он, видя, что белые уже дрогнули и попятились, все еще упорно сопротивляясь.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Мӗншӗн вӑхӑт пур чухнех лартса ямарӑр? — терӗ вӑл хыттӑн.

— Почему не вывезли своевременно? — отрывисто спросил он.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Халӑх хушшинче хыттӑн макӑрса яни илтӗнчӗ.

Громкий плач вырвался из толпы.

47 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Хамӑрӑннисем, хамӑрӑннисем! — терӗ вӑл хыттӑн пӑшӑлтатса, тӗттӗм чартакалла пӑхса.

— Свои, свои! — не выдерживая, громким шепотом говорит Васек, глядя на темный чердак.

46 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл кровать ҫине ларнӑ та, ҫурӑлса пӗтнӗ, тахҫантанпах шуратман мачча ҫине пӑхса, аллисене хыттӑн чӑмӑртаса, темӗнле пӑлхануллӑн итлесе ларать.

Глядя в белый потрескавшийся потолок давно не беленной хаты, она сидела на кровати, крепко сжав обе ладони и к чему-то тревожно прислушиваясь.

45 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Валя, сенкер куҫӗсене чарса, чышкине хыттӑн чӑмӑртарӗ.

Валя широко открыла голубые глаза и крепко стиснула ладони.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Килте вӑл ачасене хыттӑн каларӗ:

Дома он строго сказал ребятам:

38 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сашӑн сӑн-сӑпачӗ те йӑлтах тӗксӗмленчӗ, тутисем хыттӑн чӑмӑртанчӗҫ.

Лицо Саши залилось темной краской, губы упрямо сжались.

37 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Петро лайӑх мар сӑмахсем каласа вӑрҫрӗ, алӑка хыттӑн хупса пӳртрен тухса кайрӗ, хӗнесе пӗтернӗ Макитрючиха урайӗнче выртса юлчӗ.

Петро, скверно ругаясь, хлопнул дверью, оставив на полу избитую Макитрючку.

36 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ӳхӗпе саркайӑк пек кӑшкӑрма пӗлетӗр-и эсир? — ыйтрӗ вӑл хыттӑн.

Умеете ли иволгой да филином кричать? — строго спросила она.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин нимӗн те чӗнмерӗ, юлташне хыттӑн тытса чӑмӑртарӗ ҫеҫ.

Мазин без слов сдавил товарища в своих объятиях.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кунта шыв чылаях ансӑрланса юлнӑ иккен, вӑл, арман урапинчен пӑрӑнса, пӗвен симӗс пӗренисем ҫинчен аялалла хыттӑн шавласа вирхӗнет.

Река в этом месте сильно суживалась и, обегая колесо, с гулким шумом падала вниз с позеленевших от времени бревен плотины.

31 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Арҫури!.. — хыттӑн кӑшкӑрса ячӗ малти парта хушшинче ларакан Ҫинка.

Леший!.. — громко взвизгнула на первой парте Зинка.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ачасем стенасем тӑрӑх пакшасем пек сиккелесе ҫӳреҫҫӗ, пӑчкӑ кӗрпи ҫинче чаваланаҫҫӗ, хӑйсем тӑтӑшах хыттӑн: — Пире валли шкул тӑваҫҫӗ!.. — тесе кӑшкӑраҫҫӗ.

Ребята, как белки, карабкаются по стенам, роются в куче стружек, звонко верещат: — Нам школу строят!..

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ваҫҫук хыттӑн кӑшкӑрса малалла вуларӗ, ун сассинче хумханса вулани сисӗнчӗ:

Васек громко, с волнением в голосе прочитал дальше:

30 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Уҫӑ чӳречесенчен палламан сасӑсем, хыттӑн кӑшкӑрнисем илтӗнеҫҫӗ.

Из раскрытых окон вырываются резкие, незнакомые голоса.

23 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вырӑс салтакӗсем хыттӑн «урра» кӑшкӑрнӑ сасӑсем японецсем «банзай» тесе кӑшкӑрнипе хутшӑнса кайнӑ.

Громовое «ура» смешалось с японским «банзай».

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

— Так точно вашство! — тесе хыттӑн кӑшкӑрса янӑ Бондаренко, вӑл хытӑ кӑшкӑрнипе генерал та каялла чакса тӑнӑ.

— Так точно, вашство! — гаркнул Бондаренко так громко, что генерал отшатнулся.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.