Шырав
Шырав ĕçĕ:
«Хӗрхенет?» — шухӑшларӗ Петр, анчах арӑмӗ васкавлӑн, тарӑхса ответлерӗ:«Жалеет?» — подумал Пётр, но жена торопливо, возмущённо ответила:
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Ҫак самантра Петра арӑмӗ ӑна ҫӳле ҫӗкленӗ пек, сывлӑшра ҫавӑрса илсе, кӑмӑла каймалла вӑйсӑрлатнӑ пек туйӑнчӗ; уҫӑлтаракан сивве туйса, вӑл тав тунӑ пекех калаҫма тытӑнчӗ:
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Арӑмӗ, пуҫне ун хулпуҫҫи ҫине хурса, шӑпах кирлӗ вӑхӑтра пӑшӑлтатса каларӗ:
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Ну, мӗнех ӗнтӗ, — турӑ каҫарӗ, эпӗ хам та кӑшкӑртӑм вӗт, — терӗ Петр кӑмӑллӑн, арӑмӗ ун патне хӑй пынӑшӑн тата ятлаҫнине мантарма ҫемҫе сӑмахсем шырама кирлӗ пулманшӑн хӗпӗртесе.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Арӑмӗ хӑш вӑхӑтра пырса тӑнине асӑрхамасӑр, вӑл хӑй умне ҫӗр айӗнчен сиксе тухнӑ пек шурӑ кӗлетке тухса тӑрсан, хӑраса яштах сиксе тӑчӗ, анчах палланӑ сасӑ ӑна кӑштах лӑплантарчӗ: — Кӑшкӑрса тӑкнӑшӑн каҫар мана Христа ради… — терӗ арӑмӗ.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Арӑмӗ, ҫурӑмӗпе ун еннелле ҫаврӑнса тӑнӑскер, нимӗн чӗнмесӗр сӑпкине сиктерчӗ.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Арӑмӗ хӗрачине тирпейсӗр, майсӑр вырттарнине пӑхса, Петр ӑна: — Манӑн — пысӑк ӗҫ! — терӗ.Глядя, как жена небрежно, неловко укладывает дочь, Пётр говорил: — У меня — дело!
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Ҫав чӑнлӑха илтсе, арӑмӗ ӑна ҫавӑнтах ӑнлантӑр, ӑна ӗнентӗр, вара, ҫав чӑнлӑха шанса, хӑйӗн ухмахла ӳпкелешӗвӗсемпе куҫҫулӗсемпе — хӑйӗнче халиччен пулман ҫав хӗрарӑм йӑлисемпе текех ан кансӗрлетӗр.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Пӗр енче, юнашарах темелле, арӑмӗ ларать, — ӑна вырӑнтан тапранмасӑрах пӗтӗм вӑйпа сулса питӗнчен ҫупса яма пулать.Сбоку, почти рядом, сидела жена, её можно было ударить по лицу наотмашь, не вставая.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Петра арӑмӗ хӑй урлӑ каҫса кайнӑн туйӑнчӗ.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Арӑмӗ тӗрӗс каланине вӑл уҫӑмлӑнах ӑнланса илчӗ: ӑна пурӑнма, чӑнах та, кичем пулнӑ.Он всё более ясно сознавал, что жена говорит правду: скучно ей жить.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Петр та, ура ҫине тӑрса, арӑмӗ патне пычӗ, ӑна лӗпкинчи ҫӳҫӗнчен туртса, пуҫне каялла каҫӑртрӗ те куҫӗсенчен пӑхрӗ: — Алексейпе-и? — ыйтрӗ вӑл хуллентерех, анчах та хулӑн сасӑпа.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Амӑшӗ хӑйӗн хӑтипе ҫыхланса кайнине хула ҫыннисем тахҫанах пӗлнӗ, вара, ҫакӑншӑн ӑна хыттӑн сивлесе, унран аяккалла пӑрӑннӑ, ятлӑ ҫынсем хӑйсен хӗрӗсене, Наталья тусӗсене, Наталья патне — аскӑн хӗрарӑмӑн хӗрӗ, ютран килнӗ темле мужикӑн кинӗ мӑнкӑмӑллӑ та чӗмсӗр упӑшкан арӑмӗ патне ҫӳреме чарнӑ; хӗр чухнехи пурнӑҫӑн пӗчӗк савӑнӑҫӗсем халӗ Натальйӑшӑн ҫав тери пысӑк та илемлӗ пулнӑ пек туйӑннӑ.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Ун арӑмӗ ҫине куҫна ытлашши ан чакӑрт.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Петр, арӑмӗ ҫине пӑхса, пуҫӗпе сулса илчӗ; Наталья, ҫурӑмне пӗшкӗртсе, хӑйӗн ури айне, Никита тарӑхсах кӗреҫепе лӑпкаса тикӗслекен пӗчӗк тӑпра купи ҫине, пӑхса тӑрать.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Вӑл ӑҫта та пулин инҫете, арӑмӗ кӑшкӑрни илтӗнмен ҫӗре кайса ҫухалма тӑрӑшрӗ, анчах арӑмӗн сассинчен ниҫта та тарса пытанаймарӗ, вӑл йынӑшни унӑн пуҫӗнче пӗрмаях янӑраса тӑчӗ, ку таранччен нихҫан пуҫа пырса кӗмен япаласем ҫинчен шухӑшлаттарчӗ.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Икӗ талӑк хушши, кунӗн-ҫӗрӗн итлерӗ Петр арӑмӗ йынӑшнине.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Арӑмӗ тухса кайсан, ун вырӑнне ларса, хӑй те ҫавӑн пекех ӳпкелешсе мӑкӑртатать:А когда жена уходит, садится на её место и тоже ворчит, жалуясь:
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Петр, аттине тӑхӑнса, хыттӑн ӳсӗрсе илчӗ, арӑмӗ ун ҫине чалӑшшӑн пӑхса илчӗ, ҫемҫен кулса: — Курпун хӑй, ҫапах та кӑмӑллӑ ҫын, Алексейрен кӑмӑллӑрах… — терӗ.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Чӳречене хупмасӑр хӑварса, Петр арӑмӗ ҫумӗнче нумайччен куҫӗсене уҫса выртрӗ, халӗ ҫеҫ пулса иртни ҫинчен шухӑшларӗ.Оставив окно открытым, он лёг рядом с женою, не закрывая глаз, думая о случившемся.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.