Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫул the word is in our database.
ҫул (тĕпĕ: ҫул) more information about the word form can be found here.
Ҫав ҫамрӑксем хушшинче вуншар ҫул ытла тӗнче тӑрӑх ҫапкаланса ҫӳресе асапланнисем те пурччӗ, вӗсене тӗттӗм кӗтессенчен пӑшалпа вӑрттӑн пере-пере вӗлернӗ.

Юноши — одни из них многие годы скитались по свету и пали, сраженные пулей из-за угла;

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Уйрӑм пурӑннӑ чухне миҫе ҫул хушши ҫумӑрсем вӑхӑтра пулмарӗҫ, кӑҫал тӑкрӗ, чӗресрен янӑ пек!

Сколько годов при единоличной жизни не было дождей вовремя, а ныне лило, как на пропасть!

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хуа Да-ма, ку хӗрарӑм ытлашши куляннипе ухмаха ере пуҫларӗ пулӗ тесе, чӑтаймарӗ, сиксе тӑчӗ те утма ҫул урлӑ каҫрӗ.

Боясь, как бы она не сошла с ума от горя, старуха Хуа не выдержала, поднялась и шагнула через тропинку.

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Ку вилтӑприпе Сяошуань тӑпри юнашарах, вӗсене утма ҫул кӑна уйӑрса тӑрать.

Эта могила была почти рядом с могилой молодого Хуа, их разделяла только тропинка.

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Кунта кӗске ҫул шыракансем такӑрлатнӑ утма ҫул авкаланса выртать.

Здесь вилась тропинка, протоптанная теми, кто выбирал кратчайший путь.

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Хыҫалта, ҫул хӗресленнӗ тӗлте, чӗрпӗкленсе пӗтнӗ хӑма ҫинче ылтӑнласа ҫырнӑ тӑватӑ иероглиф тӗксӗммӗн курӑнать.

А позади пего, на облупленной вывеске, висевшей на перекрестке, сияли позолотой иероглифы.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Кӗҫех хӗвел те тухрӗ, ун умӗнче килех илсе ҫитерекен аслӑ ҫул ҫуталса выртать.

Взошло солнце и осветило перед стариком широкую дорогу, которая вела прямо к его дому.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Шӑп та лӑп ҫул хӗресленнӗ тӗлте вӗсем ҫур ҫаврашкан майлашса тӑчӗҫ.

На площади, у самого перекрестка, все остановились и выстроились полукругом.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Умра ҫул хӗресленнӗ вырӑн курӑнать.

Он внимательно следил за дорогой и вдруг заметил перекресток.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Тӳпе ҫуталма тытӑннӑ май ҫул та лайӑхрах палӑра пуҫлать.

А небо между тем слегка порозовело, дорога стала светлее.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Каҫ сӗмлӗхӗнче тусан тӗслӗ ҫул кӑшт палӑрать.

Только отчетливо выделялась в темноте пепельно-белая полоска мостовой.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Ман хыҫра тӑватӑ пин ҫул хушши ҫын какайне ҫинӗ вӑхӑт.

Я, у которого за спиной четыре тысячи лет людоедства,

XII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Хам тӑватӑ пин ҫул хушши ҫын ҫисе пурӑнакансем хушшинче чылайранпа пурӑннине паян тин ӑнланса илтӗм.

Только сегодня я понял, что живу в мире, где на протяжении четырех тысяч лет едят людей.

XII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ман пиччерен темиҫе ҫул кӗҫӗнрех хӑй, вӑл та вӗсен урапи ҫинчех пуласса пӗрре те кӗтменччӗ.

Он гораздо моложе брата, и я никак не ожидал, что он тоже в их шайке.

VIII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

— Кӑҫал выҫлӑх ҫул мар, мӗншӗн ҫимелле ҫын-на? — хуравларӗ вӑл, малтанхи пекех кулкаласа.

Он, по-прежнему улыбаясь, ответил: — Нынче не голодный год, зачем же есть людей?

VIII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

«Мӗн туса кӳрентертӗм пулӗ Чжао Гуй-вэне, мӗн туса кӳрентертӗм пулӗ иртен-ҫӳренсене? — тесе шутлатӑп хам. — Ҫирӗм ҫул каялла «Ватлӑх» господинӑн приходпа расход кӗнекине таптаса тӑкнӑшӑнах ҫапла-ши?»

Я думал: чем обидел я Чжао Гуй-вэня, чем обидел людей, которых встретил по дороге; разве тем только, что двадцать лет тому назад растоптал старую приходо-расходную книгу Гу Цзю.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ҫул ҫинче тӗл пулакансем те хӑйсене ҫавнашкалах тыткалаҫҫӗ.

И все, кого только я встречал по дороге, вели себя подобным образом.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Ҫак вӑтӑр ҫул хушши тӗттӗмлӗхре иртнине эпӗ тин кӑна ӑнлантӑм.

Только сейчас я понял, что эти тридцать лет были покрыты мраком.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Вӑтӑр ҫул ытла курманччӗ ӗнтӗ эпӗ ӑна, паян вара ӑна курсанах шухӑш-кӑмӑл калама ҫук лайӑхланса кайрӗ.

Тридцать с лишним лет я не видел ее, и сегодня, когда я ее увидел, настроение необычайно поднялось.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Эпир уйрӑлнӑранпа темиҫе ҫул та иртрӗ ӗнтӗ, пирӗн хушӑмӑрти ҫыхӑну та майӗпенех ҫухалса пычӗ.

С тех пор как мы расстались, прошло много лет, и связь между нами мало-помалу прекратилась.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed