Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗҫет (тĕпĕ: ӗҫ) more information about the word form can be found here.
Халӗ ӗнтӗ эпӗ чей ӗҫме ларсанах ӑна хам патӑма сӗтел ҫине улӑхтарса лартатӑп, чашкӑ ҫине сӗт ярса паратӑп — ӗҫет, е булкӑ паратӑп — ҫисе ярать.

А сейчас я, как чай пить, непременно его к себе на стол и то молока ему налью в блюдечко — выпьет, то булочки дам — съест.

Чӗрӗп // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 18–21 с.

Базаров «Кирсанов стариксем» (ҫапла ят панӑ вӑл икӗ тӑвана) пур чухне яланах сахал калаҫнӑ, кӗҫӗр тата, хӑйӗн те кӑмӑлӗ пулман майӗпе, вӑл пӗр чӗнмесӗр чашка хыҫҫӑн чашка чей ӗҫет.

Базаров вообще говорил мало в присутствии «старичков Кирсановых» (так он называл обоих братьев), а в тот вечер он чувствовал себя не в духе и молча выпивал чашку за чашкой.

X // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Яра куна пӑрлӑ шыв ӗҫет — унӑн чирлӗ кӑкӑрӗпе ҫапла хӑтланма юрать-и-ха?

Целый день пьет воду со льдом; разве ей это здорово, при ее слабой груди?

X // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Чим-ха, ҫӑмарта юратакан этем пулчӗ-ҫке ку: пӑх та кур, ватать те ӗҫет, ватать те ӗҫет чӗр ҫӑмартасене пӗрерӗн-пӗрерӗн.

Оказывается, этот тип — большой любитель яиц: разбивает их одно за другим и выпивает, разбивает и выпивает.

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Кашни килте пӗр сехет, икӗ сехет ларать, чей ӗҫет, тем ҫинчен те калаҫать…

Сидит в каждой избе по часу, по два, пьет чай и рассуждает на самые различные темы…

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вырӑн ҫинчен сиксе тӑрсан вӑл, чӳрече каррисене сирет те, пӳлӗме хӗвел кӗрет, савӑнӑҫлӑскер, йӑмӑкне ирхи апат хӑвӑртрах хатӗрлеме васкатать, тутисене пӗҫерте-пӗҫерте чей ӗҫет те урама тухса чупать.

Вскакивая с постели, он раздвигал шторки на окнах, впуская в комнату солнце, в радостном нетерпении поторапливал сестру с завтраком, пил, обжигаясь, крепкий чай и выбегал на улицу.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗҫессе вӑл ланклаттарса, васкамасӑр, пӗтӗм зал умӗнче ӗҫет, Лузгин час-часах ун ҫине чалӑшшӑн паха-пӑха илет.

Пил он гулко, врастяжку, на виду у всего зала, и Лузгин то и дело косился на него.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ыттисӗр уншӑн пилӗкне аваҫҫӗ, вӑл хӑйӗн мулне чышкипе чӑмӑртаса тытнӑ та сахӑрпа чей ӗҫет!

На него, значится, другие хребтину гнут, а он зажал снос богатство в кулак и пьет чай с сахаром!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫыран хӗррине выльӑхсем пӗтӗмпех таптаса, тумхахлатса пӗтернӗ, ура йӗрри лакӑмӗсенче шыв кӑваккӑн йӑлтӑртатать, пӗр лакӑмӗнчен хура сӑмсине каҫӑртса сарӑ пӗсехеллӗ кайӑк шыв ӗҫет.

В копытных следах, которыми была изрыта вся кромка берега, голубыми слитками блестела вода; из одного следа, запрокидывая черную иголку клювика, пила желтобрюхая пичуга.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мрыхин парторг — пултарусӑр ҫын, час-часах ӗҫет, Лузгин ӑна хисеплемест, ним вырӑнне те хумасть, хӑйӗн айне пӗтӗрсе чикнӗ…

Парторг Мрыхин человек слабый, частенько выпивает, Лузгин его не уважает и не считается с ним, подмял под себя…

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вольноопределяющи хӑпма пӗлмесӗр йӗрӗнтерсе ыйтнине хирӗҫ атаманец чӗнмест, снаряд гильзинчен тунӑ пӑхӑр куркапа вӗри шыва кана-кана ӗҫет те хура ҫӑкӑртан типӗтнӗ сухарие шыва чиксе кӗмпӗртеттерсе ҫиет.

Не отвечая на назойливые вопросы вольноопределяющегося, атаманец редкими глотками тянул кипяток из медной кружки, сделанной из гильзы снаряда, прикусывая черным размоченным в воде сухарем.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӑнтан тухсах ӗҫет, тӑмсай этем.

Пьет, глупой человек, без рассудку.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хвабрыкант ҫутти ӗҫет, салтак пыйтӑ иртет, йывӑр иккӗшне те…

Хвабрыкант горилку пье, — солдат вошку бье, тяжко обоим.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫар старшини пуҫне хыҫалалла ӳпӗнтерсе хунӑ та фляжкӑран темӗн ӗҫет, аллине хӑй, юратнӑ ачине ачашланӑ чухнехи пек, йӗнерӗн тимӗрпе тыттарнӑ янкӑс пӗкечи ҫине хунӑ.

Войсковой старшина, запрокинув голову, тянул из фляжки, и рука его отечески ласково лежала на нарядной окованной луке.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лайӑх мар ӑшӑ шыва ӗҫет те самантранах ҫӑварӗ типсе каять унӑн, кӗпи-йӗмӗ йӗп-йӗпе, питӗнчен тар юхать, хӑлхисенче пӗр чарӑнмасӑр тӗрӗлтетсе янӑракан сасӑ кашласа тӑрать, калас сӑмах, куршанак пек, пыр шӑтӑкне хирӗнсе ларать.

Пил теплую противную воду, и через минуту ссыхалось во рту, мокли рубаха и портки, текло с лица, шкварился в ушах немолчный трельчатый звон, репьем застревало в горле слово.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пруссак ҫут эрех ӗҫет — вак укҫа хурать, Поляк ҫут эрех ӗҫет — червонцӑ хурать, Казак ҫут эрех ӗҫет — нимӗн те хумасть, Вӑл утать хупахра — шпорсене янратать, Шпорсене янратать — шинкаркӑна астарать.

Пруссак водку пьет — монеты кладет, Поляк водку пьет — червонцы кладет, Казак водку пьет — ничего не кладет; Он по корчме ходит — шпорами гремит, Шпорами гремит — шинкарку манит:

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑ кӗлмӗҫ хупахра виҫӗ йӗкӗт ӗҫет:

У этой корчемки три их молодца пьют.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сахал мар йышлӑ Венгри халӑхӗ пурӑнать; ут утланса та ҫӳрет вӑл, хӗҫпе турама та ӑста, ӗҫессе те козакран кая мар ӗҫет; ут хатӗрӗпе хаклӑ йышши сӑхманшӑн вара хытса тӑмасть, кӗсйинчи червонецне ним мар кӑларса тыттарать.

Живет немалолюдный народ венгерский; ездит на конях, рубится и пьет не хуже козака; а за конную сбрую и дорогие кафтаны не скупится вынимать из кармана червонцы.

XII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Юлташ тесен, ним те хӗрхенмест, тем пама хатӗр, анчах эрехне хӑй ӗҫет.

Все готов товарищу, а хмельное высушит сам.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пурне те витӗрех пӗлсе тӑрать заседатель: хӑш хӗрарӑмӑн сысни миҫе ҫурӑ тунӑ, арчинче мӗн чухлӗ пир выртать ун, тата пӗр-пӗр ырӑ ҫын, вырсарникунсенче, хупаха-мӗн кайсан, мӗнле кӗпе, е хӑй хуҫалӑхӗнчи хӑш япалине саклата хурса ӗҫет.

Он знает наперечет, сколько у каждой бабы свинья мечет поросенков, и сколько в сундуке лежит полотна, и что именно из своего платья и хозяйства заложит добрый человек в воскресный день в шинке.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed