Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑлхана (тĕпĕ: хӑлха) more information about the word form can be found here.
Жиль туратлӑ патакпа хыттӑн тӳнклеттере-тӳнклеттере, хӑлхана ҫурасла шӑхӑра-шӑхӑра утать, ӑна курсан ҫерҫисем ҫӗр утӑмранах тӑрр-тӑрр! вӗҫе-вӗҫе саланаҫҫӗ.

Жиль твердо постукивал суковатой палкой и свистал так пронзительно, что воробьи вспархивали, увидев его, за сто шагов.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Пӗр вӑхӑтрах хӑлхана ҫуракан ятлаҫу французла сӑмахсемпе пӗрле хутшӑнса кайрӗ, духи шӑршипе тар шӑрши пӗрлешрӗҫ, хут купӑс янратни уласа йӗнипе пӗрле илтӗнет, — ҫаксене пурне те пӗр самантрах паровоз кӑшкӑртса хупласа хучӗ.

Отборная ругань смешивалась с французской речью, запах духов — с запахом пота, переливы гармоники — с чьим-то плачем, — и все это разом покрыл мощный гудок паровоза.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Унӑн туфлисем пусма картлашки тӑрӑх шаплаткаласа пыни ман хӑлхана та кӗчӗ.

Мне слышно было, как туфли ее шлепали по ступенькам.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Манӑн хӑлхана персе лектермерӗ пулӗ те?

Неужели мне отстрелили ухо?

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Хӑлхана йӗрӗнтерсе таҫта кунти халӑх инструменчӗ хӑнтӑртатать-пӑнтӑртатать.

Где-то, дребезжа, тренькал, мозоля уши, скверный туземный инструмент.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 321–325 с.

Томасӑн хӑлхана хуплакан янӑравлӑ сасси илтӗнет:

Звучный, толкающий ухо голос Томаса произнес:

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Анчӑк курӑкӗ тат — вӑл лӑпкӑлӑхпа хаваслӑх кӳрет; тата чӑпар тюльпан кирлӗ — вӑл хӑлхана ҫивӗчлетет, тата йыт курӑкӗ — вӑл ҫӗрлехи ӗшенчӗклӗхе хӑвалать; аса илӳсене черченлӗхпе витекен лантӑшпа фиалкӑна ан ман, тата эпӗ малалла мӗн калатӑп ҫавсене пуҫтар…

Принеси ромашки, дающей спокойствие и веселье. И пестрых тюльпанов, обостряющих слух. И медвяниц, прогоняющих ночное томление. Не забудь ландышей и фиалок, дающих нежность воспоминаниям, и возьми еще все то, что я скажу дальше…

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Хӑлхана тӑратса сывлӑш ҫавӑрса ятӑм, унтан икӗ питлӗн ассӑн сывласа хашлатрӑм.

Навострив уши, я перевел дух и фальшиво вздохнул.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Анчӑк курӑкӗ тат — вӑл лӑпкӑлӑхпа хаваслӑх кӳрет; тата чӑпар тюльпан кирлӗ — вӑл хӑлхана ҫивӗчлетет, тата пыл курӑкӗ — вӑл ҫӗрлехи ӗшенчӗклӗхе хӑвалать; аса илӳсене черченлӗхпе витекен лантӑшпа фиалкӑна ан ман, тата эпӗ малалла мӗн калатӑп ҫавсене пуҫтар.

Принеси ромашки, дающей спокойствие и веселье, и пестрых тюльпанов, обостряющих слух, и медвяниц, прогоняющих ночное томление; не забудь ландышей и фиалок, дающих нежность воспоминаниям, и возьми еще все то, что я скажу дальше.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Эпӗ хӑлхана чӑнках тӑратрӑм.

Я навострил уши.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

— А-а-а-а-а-а!.. — хӑлхана ҫурасла нӑйлатать ҫавӑ.

— А-а-а-а-а-а!.. — пронзительно верещало это.

V. «Эпир ку». Арӑсланпа шакалсем. Арӑслансем мӗнрен хӑраҫҫӗ. Вӗҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Ҫак самантра темӗн пулса иртрӗ: сысна хӑлхана ҫурасла ҫухӑрса ярса хуҫине тӗксе ӳкерчӗ; ҫӗрелле чикеленнӗ май хуҫа сӳнекен хунар ҫутинче хӑрушӑ, тискер чӗр чуна курах кайрӗ; хайхискерӗн ҫавра куҫӗсен тавра вут-хӗм сирпӗнет, урине сысна ҫинелле тӑснӑ, — геральдика арӑсланӗ пек, урӑхла каласан — мӑнаҫлӑн.

Тут произошло нечто: свинья, пронзительно завизжав, сшибла хозяина, и, падая, увидел он в вспышке потухающего фонаря грозное чудовище с острым пламенем круглых глаз, заносящее над свиньей лапу, в позе геральдических львов, то есть величественно.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Эпӗ вӗсене сӑтӑра-сӑтӑра уҫӑлтарнӑ вӑхӑтра хӑлхана сасӑ пырса кӗчӗ: таса мар, лӳчӗркенчӗк плащлӑ темӗнле ҫын ман ҫумрах мӑшӑлтатать, шӑхӑрать, вӑхӑт-вӑхӑтпа хашка-хашка сывлать.

Пока я протирал глаза, было слышно, как возле меня сопит и свистит, временами тяжело отдуваясь, некий человек в грязном и лохматом плаще.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Акӑ кӗтесрен ку ҫӗр-шыври параппан тунсӑхлӑн ахлатни, какӑрсем хӑлхана ҫурасла ӳлени илтӗнсе кайрӗ — турра ӗненекенсен ҫӗрлехи процессине чӑтма ҫук шавлӑ музыка хавхалантарать.

За углом раздался меланхолический стон туземного барабана, пронзительный вой рожков, адская музыка сопровождала ночную религиозную процессию.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Роз, Гнор хыҫӗнче тӑраканскер, ӑна хул пуҫҫинчен ҫирӗппӗн ярса тытрӗ, унтан кӗсйинчен сӑмса тутри кӑларчӗ те хӑлхана ҫурасла шӑнкарчӗ; вӑл хавасланса кайрӗ.

Роз, стоявший позади Гнора, крепко хватил его по плечу и, вытащив из кармана платок, пронзительно высморкался; он был в восторге.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Чарӑн, чарӑн! — хӑлхана ҫурасла кӑшкӑрчӗ хунарлӑ ҫын.

— Стой, стой! — оглушительно крикнул человек с фонарем.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Гаванӗн каҫхи кӗрлеве кунта хӑлха сисӗни-сисӗнми янӑранӑ пекрех вӑйсӑр ахрӑмпа илтӗнет; хутран-ситрен ҫӳревҫӗсене тапранакан пӑрахут сирени хӑлхана ҫурасла ҫухӑрни хуса ҫиткелет е ӑнсӑртран килсе ҫакланнӑ мартын вилӗсен хуҫӑлнӑ мачтисем ҫийӗн йӗрсе те ахӑлтатса вӗҫсе ҫӳрет, унтан ӗмӗрхи ҫӑткӑнлӑхӗ тата пулӑ ҫиес каскӑнлӑхӗ ӑна каллех хумсен вичкӗн пичӗ ҫине йыхӑрса антараҫҫӗ.

Вечерний гром гавани едва доносился сюда слабым, напоминающим звон в ушах, бессильным эхом; изредка лишь пронзительный вопль сирены отходящего парохода нагонял пешеходов или случайно налетевший мартын плакал и хохотал над сломанными мачтами мертвецов, пока вечная прожорливость и аппетит к рыбе не тянули его обратно в живую поверхность волн.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

— Хӗпӗртетӗп те хӑпартланатӑп, — хӑлхана ҫурасла кӑшкӑрчӗ Варнава.

— Радуюсь и торжествую! — закричал Варнава пронзительным голосом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

— Аян, ачамккӑ, — терӗ кок камбуз ҫумӗпе иртнӗ май, — санӑн та унта каймалла; пурте — хыпса ҫунманни кӑна, халӗ хӑлхана ҫивӗч тытмалла.

— Аян, мальчик, — сказал кок, проходя мимо камбуза, — тебе следовало бы тоже там быть: все разгорячены, и теперь держи ухо востро.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Чӑн та, ҫак саманта илсен, сивӗ хӑлхана чӗпӗтме пӑхать-ха.

Help to translate

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed