Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑсӑлакан (тĕпĕ: тӑсӑл) more information about the word form can be found here.
— Ку вӑрӑма тӑсӑлакан ӗҫ.

— Это дело длинное.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫыран ҫывӑхӗнче пӑр ҫӑтӑр-ҫатӑр ваннӑ сасӑ илтӗнсе тӑрать, ҫыран хӗрринче шыв чӑпӑл тӑвакан вак чул ҫемҫен чӑшӑлтаткаласа илет, Дон варринче вара, шыв хӑвӑрт та тикӗссӗн юхса выртнӑ тӗлте, Григорий кимӗн сулахай хӗрри патӗнче явӑнса ҫӳрекен хумсем хуллен шӑмпӑлтатнӑ, Дон ҫумӗпе тӑсӑлакан вӑрманта ҫил ним шӑпланмасӑр кашланӑ сасӑсене ҫеҫ илтрӗ.

Над берегом стоял хрустальный звон бьющихся льдинок, мягко шуршала омываемая водой прибрежная галька, а на середине реки, там, где течение было стремительно и ровно, Григорий слышал только глухие всплески и клекот волн, толпившихся у левого борта баркаса, да низкий, басовитый, неумолчный гул ветра в обдонском лесу.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан каллех ак куҫ ытамне кӗрейми капашсӑр аслӑ ҫеҫенхирӗн таҫта аякка-аякка тӑсӑлакан ытарайми анлӑшӗ пуҫланать.

И все такая же — глазом не окинешь — простиралась вокруг глухая, табунная степь.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйне япӑх ҫутатнӑ калама ҫук пысӑк пӳлӗм курӑннӑ пек туйӑннӑ ӑна, унта хӑрушла пысӑк япаласем туллиех пулнӑ; пӳлӗмӗн икӗ енӗпе те тӑсӑлакан пӳлмексем тата решёткӑсем хыҫӗнчен хӑрушла тискер сӑн-пуҫсем: лаша пичӗсем, мӑйракаллӑ, вӑрӑм хӑлхаллӑ питсем тата пӗр темӗнле шыҫмак, калама ҫук тискер пит пӑха-пӑха илнӗ.

Ей показалось, что она увидела громадную, плохо освещенную комнату, полную чудовищ; из-за перегородок и решеток, которые тянулись по обе стороны комнаты, выглядывали страшные рожи: лошадиные, рогатые, длинноухие и какая-то одна толстая,

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Эпир каллех Донецкра пек туйӑнчӗ, умра каллех ӗмӗрлӗхе тӑсӑлакан операци пек.

Показалось, что мы в Донецке, а впереди вечность операций.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сайрарах та сайрарах янӑрарӗ унӑн кӗмсӗти кулли, нумай пулмасть кӑна хӑваслӑн ҫиҫнӗ куҫӗсенче ҫутӑ сӳннӗҫемӗн сӳнсе пычӗ, больницӑн пӗр евӗр тӑсӑлакан пурнӑҫӗ пирки хайланӑ тӗрлӗ шӳт те пӗтсе ларчӗ вунпӗрмӗш палатӑра.

Реже звучал его раскатистый смех, день ото дня тускнел блеск еще недавно искрившихся глаз, и шутки, что щедро отпускались по различным поводам монотонной больничной жизни, уже почти не слышались в одиннадцатой палате.

11 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сӑртсен курпун тӳписем уҫӑмсӑр симӗс шевлепе ҫуталса темиҫе ҫекунт курӑнса тӑчӗҫ те, унтан каллех вӗсене март каҫӗн ҫилӗм пек тӑсӑлакан хура сӗмӗ витсе хучӗ, вара пушшех уҫҫӑн та тӑтӑшшӑн, пӗр-пӗринпе пӗрлешсе кайнӑ евӗр, артиллери залпӗсем кӗрӗслетме тытӑнчӗҫ.

На несколько секунд стали видны озаренные зеленым, призрачным сиянием горбатые вершины гор, а потом снова вязкая темень мартовской ночи покрыла горы, и еще отчетливее и чаще, почти сливаясь, загремели артиллерийские залпы.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта инҫетре-инҫетре, Дон хӗррипе юпленсе тӑсӑлакан кӑвак сӑртсем тӑрӑх, ҫӗре тӗксӗм ҫивиттипе пиелесе, ҫаплах-ха ҫумӑр пӗлӗчӗн сулхӑн мӗлки упаленчӗ, бахчасенче янкӑр сарӑ шерепеллӗ кӑнтӑр вӑхӑчӗ хуҫаланчӗ, пӗлӗт хӗрринче чӗлтӗрти ӑрша чӗтренсе юхрӗ, ҫӗртен тата вӑл тӑрантарса ӳстернӗ курӑксенчен чуна тӑвӑнтаракан пӑчӑ шӑршӑ кӗчӗ.

Где-то далеко-далеко, по голубым отрогам обдонских гор, еще шарила и пятнила землю провожающая тучку тень, а на бахчах уже властвовал янтарно-желтый полдень, дрожало, переливалось на горизонте текучее марево, удушливее пахла земля и вскормленные ею травы.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вешенскипе Дубровка хушшинчи вунӑ ҫухрӑм тӑсӑлакан ҫул ҫинче икҫӗрӗшне те пӗр ҫын юлмиччен хӗҫсемпе тураса тӑкнӑ.

На десятиверстном перегоне Вешенская — Дубровка двести человек были вырублены до одного.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Станица хыҫӗнче вӑл Донран станица вӗҫне ҫити юпленсе тӑсӑлакан ансӑр кӳлӗ урлӑ лашине уттарса каҫарчӗ, унтан вӑрманпа юрттарса кайрӗ.

За станицей он вброд переехал узкий усынок озера, рукавом отходившего от Дона и тянувшегося до конца станицы, поскакал лесом.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсен сапаланчӑк чаҫӗсем повстанецсен урлӑшӗпе ҫӗр тӑхӑрвунӑ километра ҫити тӑсӑлакан территорие хупӑрласа илеҫҫӗ, хӑйсем пӗлнӗ пек, пӗтӗмӗшпе оперативлӑ плана пӑхӑнмасӑр ҫапӑҫаҫҫӗ; повстанецсене хирӗҫ ҫирӗм пилӗк пин хӗрлӗармеец вӑрҫнӑ пулин те, вӗсем паллӑ ӳсӗмсем тӑваймаҫҫӗ.

Разрозненные красноармейские части окружали повстанческую территорию, достигавшую ста девяноста километров в диаметре, действовали самостоятельно, вне общего оперативного плана, и, несмотря на то, что число сражавшихся с повстанцами достигало двадцати пяти тысяч штыков, — эффективных результатов не было.

LVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон хӗррипе тӑсӑлакан ҫул ҫинчи акшар тусанӗн пӑс пек шурӑ ҫивиттийӗ, инҫетре — сенкер акшар тӑвӗсен юпписем, вӗсен тӳпинче, кӑвак ҫилхеллӗ Дон шарлакӗ тӗлӗнче, аслӑ, тӳпе анлӑшӗн куҫпа виҫейми ҫӳллӗшӗнче — шурӑ пӗлӗт татӑкӗ, — ҫаксем пурте унӑн куҫӗ умне алӑпа тытса пӑхма май пур пек уҫҫӑн тухса тӑчӗҫ.

Изморозно-белый покров известняковой пыли на придонской дороге, голубым видением вставшие вдали отроги меловых гор, а над ними, над текучим стременем гребнистого Дона, в неохватной величавой синеве небес, в недоступнейшей вышине — облачко.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чир юханшывӗн сулахай ҫыранӗ айккипе тӑсӑлакан сӑртсем казаксене оборонӑра лайӑх хӳтӗленме май параҫҫӗ.

Горы, тянувшиеся левобережьем реки Чира, были теми командными высотами, которые давали казакам прекрасную возможность обороняться.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Батарея хушса парса ҫирӗплетнӗ Мускав полкӗн батальонӗ, Усть-Хопера хӗвеланӑҫ енчен хӳтелесе, Дон хӗррипе тӑсӑлакан Крутовски хуторне йышӑнса илчӗ.

Прикрывая Усть-Хоперскую с запада, батальон Московского полка, подкрепленный батареей, занял хутор Крутовский, лежащий над Доном.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗнер ҫинчен вӑл вӗҫӗ-хӗррисӗр тӑсӑлакан ҫеҫенхире ялан ирӗклӗрех курать, атӑ сӑмси йӗнер йӑранине перӗнсе тӑнӑ чух хӑйне ҫирӗпреххӗн туять.

С седла всегда просторней казалась ему земля, и уверенней чувствовал он себя, когда носки сапог покоились в стременах.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унта юр витсе кайнӑ хытхура тӗмӗсем, тип варсен хӗррипе тӑсӑлакан каҫалахи хӑмӑр кӑвак мӗлкесем палӑраҫҫӗ.

С мысами занесенного снегом бурьяна и лиловыми предвечерними тенями, лежавшими по склонам балок.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн вара, полк татти-сыпписӗр ҫапӑҫу тӑсӑлакан тӑрӑха пырса кӗрсен, лӑпкӑ та улах станицӑсемпе хуторсем вырӑнне кукӑр-макӑррӑн хуҫкаланса выртакан фронт пуҫлансан, тӑшманпа тытӑҫса кайнӑ, унпа юнашарпа пӗрех тӑнӑ хушӑра Григорий яланах хӗрлӗармеецсем пирки, хӑйӗн вӗсемпе темшӗн ҫапӑҫмалла пулнӑ ҫав вырӑс салтакӗсем пирки, ытларах та ытларах пӗлесси килчӗ; ҫак шухӑш-туйам ӑна канлӗх памасӑр хӑшкӑлтарса ҫӳрерӗ.

И после, когда полк вступил в полосу непрерывных боев, когда вместо завес уже лег изломистой вилюжиной фронт, Григорий всегда, сталкиваясь с неприятелем, находясь в непосредственной от него близости, испытывал все то же острое чувство огромного, ненасытного любопытства к красноармейцам, к этим русским солдатам, с которыми ему для чего-то нужно было сражаться.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сывлӑш варкӑшӗ вӑшӑлтатса юхса иртнӗ вырӑнсенче кӑлкан ҫӗре ҫити тайӑлать, унӑн тӗссӗр кӑвак ҫурӑмӗ ҫине питӗ аякка тӑсӑлакан хура утма ҫул выртса юлать.

Там, где пробегала текучая воздушная струя, ковыль молитвенно клонился, и на седой его хребтине долго лежала чернеющая тропа.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сылтӑмарахра, тӗтреллӗн тӑсӑлакан ҫырма лупашки хыҫӗнче, Жиров пӗви хаваслӑ кулӑпа ейӗлет, ҫутӑ шурӑ ахах-мерчен пек йӑлтӑртатса выртать.

Справа, за туманной очерченной впадиной лога, жемчужно-улыбчиво белела полоска Жирова пруда.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ҫилӗм пек тӑсӑлакан ҫӑра пылпа чей ӗҫрӗ.

Григорий пил чай с густым, тянким, как клей, медом.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed