Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ниҫта the word is in our database.
ниҫта (тĕпĕ: ниҫта) more information about the word form can be found here.
Донӑн сылтӑм енне чакса кайнӑ хыҫҫӑн казаксем хӗрлисем йышӑннӑ хуторсенчи пӳрт-ҫуртсене кӗҫ-вӗҫ ҫулӑм хыпса илессе кӗтнӗччӗ, анчах вӗсене ытла пит тӗлӗнтерсе, сулахай енче ниҫта та тӗтӗм-сӗрӗм курӑнмарӗ: вӑл кӑна та мар-ха — леш енчен ҫӗрле каҫса килнӗ хутор ҫыннисем хӗрлисем япаласене тӗкӗнменни, илнӗ апат-ҫимӗҫшӗн вара, арбузсемпе сӗтшӗн те, алхапӑлах совет укҫипе тӳлени ҫинчен каласа кӑтартрӗҫ.

Отступив на правую сторону Дона, в первый день казаки ждали, что вот-вот запылают курени занятых красными хуторов, но, к их великому удивлению, на левой стороне не показалось ни одного дымка; мало того перебравшиеся ночью с той стороны жители сообщили, что красноармейцы ничего не берут из имущества, а за взятые продукты, даже за арбузы и молоко, щедро платят советскими деньгами.

XXIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сентябрӗн 17-мӗшӗнче, ниҫта чарӑнса тӑмасӑр вӑтӑр ҫухрӑм кайнӑ хыҫҫӑн, Шоринӑн ударлӑ ушкӑнӗнчи чаҫсем Дон хӗрринех ҫывхарса ҫитрӗҫ.

17 сентября части ударной группы Шорина, сделав тридцативерстный переход, вплотную подошли к Дону.

XXIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл йӗри-тавралла пӑхкаласа илчӗ, анчах тӳпере ниҫта пӗр пӗлӗт татки курмарӗ.

Оглянувшись, она не нашла на небе ни единой тучи.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ку хуйхӑран унран ниҫта та хӑпӑнаймастӑн.

От него, от этого горя, никуда не скроешься…

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тен, хамах тухса кайӑп-и, тен, вӑл мана хӑваласа ярать, халлӗхе вара сирӗн килтен ниҫта та тапранмастӑп.

Может, сама уйду, а может, и он выгонит, а зараз я из вашего дома никуда не тронусь.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Урӑх ӗҫе куҫарас пирки приказ илсенех пӗр-пӗр йывӑр япалапа пуҫӗнчен таклаттаратӑп та-ха, — хӑй ӑшӗнче ниҫта кайса кӗрейми тилӗрсе шухӑшларӗ вӑл.

Думал с немой яростью: «Как только получу приказ о переводе — лупану его чем-нибудь тяжелым по голове.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Намӑса ниҫта хураймарӑм вӗт-ха…

Было со стыда пропала…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Каллех лава кӑларса ярасшӑн-и? — сӑмахӗсене юри йӑвашшӑн шутарса ыйтрӗ старик, ҫав хушӑрах хӑйӗн, ниҫта кайса кӗрейми тарӑхнипе, сывлӑшӗ те питӗрӗнсе ларчӗ.

— Уж не сызнова ли за подводой прибег? — с деланным смирением спросил старик, а у самого от ярости даже дух захватило.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич Аникушка арӑмӗн сӑмахӗсене ниҫта кайса кӗрейми тӑвӑнса итлесе пӗтерчӗ те, ним шарламасӑр, тӳрех ҫенӗке тухрӗ.

Пантелей Прокофьевич в страшном волнении выслушал рассказ и, не сказав ни слова, сейчас же вышел в сени.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепре хирӗҫ чӗннӗ пул ҫеҫ: шерте илетӗп те ак — ниҫта пӗр чӗрӗ вырӑн хӑвармастӑп…

Только пикни ишо: возьму шелужину, так я тебе…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Урӑх ниҫта та вырӑн тупаймарӑмӑр, хуторсенче юрӑхлӑ ҫуртсем ҫук, — хуравларӗ штабра ӗҫлекенсенчен пӗри.

— Больше их негде держать, в хуторах нет помещений, — ответил кто-то из штабных.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ҫӗрпӳртри клеме ҫапнӑ хура кӗҫҫе ҫинче ниҫта тухса ҫӳремесӗр йӑваланса выртрӗ, ассӑн хашлата-хашлата сывларӗ, килте ӳстернӗ табака антӑхса каясла ҫине-ҫине туртрӗ.

Безвылазно лежал в землянке на черной тавреной полсти, вздыхал и жадно курил табак-самосад.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Питне-куҫне, мӑйне вараласа пӗтерсен хӑй ҫине темле халиччен Тётка ниҫта та курман тумтир тӑхӑнчӗ вӑл.

Опачкавши лицо и шею, он стал облачаться в какой-то необыкновенный, ни с чем не сообразный костюм, какого Тетка никогда не видала раньше ни в домах, ни на улице.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Федюша ӑна кайри уринчен туртса верстак айӗнчен кӑларатчӗ те, вара ыраттаричченех асаплантарса тӗрлӗ мыскарасем тутаратчӗ, е кайри ури вӗҫҫӗн ҫӳреттеретчӗ, е ӑна, чан вырӑнне хурса, хӳринчен хытӑ туртса ҫӗклетчӗ те, ку вара, мӗскӗн, ниҫта кайса кӗреймесӗр нӑйкӑшса вӗретчӗ, Федюша ӑна табак та шӑршлаттаратчӗ.

Он вытаскивал ее за задние лапы из-под верстака и выделывал с нею такие фокусы, что у нее зеленело в глазах и болело во всех суставах; он заставлял ее ходить на задних лапах, изображал из нее колокол, то есть сильно дергал ее за хвост, отчего она визжала и лаяла, давал ей нюхать табаку…

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Музыкӑна питӗ юратмастчӗ вӑл, ниҫта кайса кӗме пӗлменнипе Каштанка уласа ячӗ.

Не вынося музыки, которая расстраивала ей нервы, она заметалась и завыла.

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ямастӑп ниҫта та!

Не пущу никуда!

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Никодимӑн пурте улӑпӑнни пек пулнӑ — пуҫӗ те, ҫӑра та хура ҫӳҫӗсем те, сарлака хулпуҫҫийӗсем те, темӗн пысӑкӑш аллисем те (вӑл вӗсене ниҫта хума пӗлмесӗр хуҫлатса кӑкӑр патӗнче тытса тӑнӑ), кӗрнек кӗлеткипе килӗшӳллӗ урисем те.

Все в Никодиме было крупным, богатырским — и голова в густой шапке темных волос, и мощный, широкий разворот плеч, и огромные руки, которым он, казалось, не находил моста и держал полусогнутыми, па весу, у самой груди, и толстые ноги под стать могучему туловищу.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кунта та кичем, ниҫта кайса кӗме пӗлместӗн те, унта эпӗ веҫех типсе хӑратӑп…

— И тут с тоски не знаешь, куда себя деть, а там и вовсе бы засохла…

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Колхоз преми панӑ кӗпене тӑхӑнатӑп та хам ҫине, ниҫта кайса кӗрейместӗп.

Надену вот на себя платье, что в премию мне колхоз дал, и моченьки моей нет.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ыран ир ниҫта та каймастӑн пуль? — ыйтрӗ вӑл.

— Надеюсь, ты с утра никуда не уезжаешь? — спросила она.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed