Шырав

Шырав ĕçĕ:

арӑмӗ (тĕпĕ: арӑм) more information about the word form can be found here.

Хуҫапа арӑмӗ ӑна кӑшкӑрса тӑкрӗҫ.
Хозяин и хозяйка испуганно зацыкали на нее.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хуҫа арӑмӗ вӗсене каҫхи апат тума брынза лартса пачӗ, сӗтел ҫине мамалыгӑн вӗри ҫаврашкине хучӗ, ӑна ҫиппе касса вакларӗ.
Хозяйка подала на ужин брынзу, выбросила на стол горячий круг мамалыги и разрезала ее ниткой.

Тен, Андрей ҫинчен шухӑшламаҫҫӗ те пуль: ашшӗ ылханнӑ, арӑмӗ каҫарман.
Может, об Андрее и не думают, — отец проклял, жена не простила.

10 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Арӑмӗ унӑн кӑкри ҫине ӳксе макӑрса ячӗ.
Жена припала к его груди и заплакала.

9 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

— Вальӑна хирӗҫ каятӑп, — ответ пачӗ те Степан, унӑн пичӗ ҫинче ӑшӑ, ҫутӑ кулӑ палӑрчӗ, — вӑл арӑмӗ ҫинчен шухӑшланӑ чухне яланах ҫапла пулнӑ.
— Иду Вале навстречу, — ответил Степан, и на его лице, как и всегда, когда он думал о жене, появилась теплая, светлая улыбка.

7 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Анчах ҫавӑрӑнса пӑхмасӑрах пӗлчӗ вӑл: арӑмӗ алӑк умӗнче аллине ҫӗклесе тӑрать.
Но, и не оглядываясь, знал он: подняв руку, стоит жена на пороге.

— Юрать! — терӗ арӑмӗ.
— Хорошо, — сказала жена.

Ирхине вӑл тухса кайрӗ, арӑмӗ кунта, хуторта, хӑйсен старикӗсем патӗнче юлчӗ.
Утром он пошел, а она осталась здесь, на хуторе, у своих стариков.

Вӑл ӑнсӑртран, сӳрӗккӗн, арӑмӗнчен мар — хӑйӗнченех сасӑпа ыйтнӑ пек ыйтрӗ, анчах арӑмӗ ӑна илтрӗ те — ӑнланчӗ: Степан ҫухалса кайнӑ, пӗлмест… асапланать…
Спросил невзначай, небрежно, словно и не ее, а самого себя вслух, а она услышала и поняла: растерялся Степан, не знает… мучится…

— Анчах манӑн — мансӑр тутарас килмест! — терӗ арӑмӗ кӑмӑлсӑрланса.
— А я не хочу, чтоб без меня, — сказала она, хмурясь.

Арӑмӗ хуллен кулса ячӗ.
Жена тихо засмеялась.

— Валя! — терӗ вӑл, арӑмӗ ҫине пӑхмасӑр.
— Валя! — сказал он, не глядя на жену.

— Пурӑнӑр! — терӗ актера килхуҫи арӑмӗ — казачка.
— Живите! — сказала актеру хозяйка-казачка…

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Упӑшкипе арӑмӗ тачкӑна черетлӗн тӗкнӗ.
Муж и жена по очереди толкали тачку.

4 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

— Эс тул ҫутӑлсан каятӑн-и, Тарас? — асӑрхануллӑн ыйтрӗ арӑмӗ.
— Ты с рассветом пойдешь, Тарас? — осторожно спросила жена.

— Тен, Андрей кайӗ? — асӑрханса ыйтрӗ арӑмӗ.
— Может, Андрей? — осторожно спросила она.

— Тен, майлашӑпӑр? — терӗ арӑмӗ хӑюсӑртараххӑн.
— Может, обойдемся? — нерешительно сказала она.

— Анчах вӑл ҫав тери кулянчӗ вӗсем пирки — арӑмӗ пирки те, ачи пирки те.
— А уж он убивался по ним как, по жене да по девочке.

3 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Вӑл арӑмӗ пур, теччӗ-ҫке.
Он сказывал, жена есть.

— Арӑмӗ ҫук унӑн.
— Жены у него нет.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics