Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тискер the word is in our database.
тискер (тĕпĕ: тискер) more information about the word form can be found here.
Кашкӑрсем патне ҫыпӑҫаймасть — темле хӑрушӑ пек, вӗсем тискер кайӑк иккенне те туять; унтан тата хуҫи патне те таврӑнма юрамасть — пӑсӑк ӗҫ тунӑшӑн хӗнесе тӑкать.

К волкам не пристает — страшновато, да и чует, что они звериной породы, и к хозяину нельзя возвернуться — побьет за шкоду.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑнпа та хӑйӗн темле ханкама, уйрӑмах паллӑ, пурне те хӑратса пӑрахакан тискер ӗҫ тума кирлӗ тесе шутларӗ.

Что она должна поэтому сделать что-то необычное, особенное, могущее устрашить всех.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халӑх ушкӑнӗ, темскер кӗтсе, ун ҫинелле тискер кайӑк пек хуйхӑнса, куҫ илмесӗр пӑхрӗ.

И подталкиваемая зверино-настороженным ожиданием толпы, сосредоточенными на ней взглядами.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тытса чуптӑвӑр ӑна Христос чӗрӗлнӗ ятпа! — халӑх хушшинче ӳснӗҫем ӳссе пыракан тискер сӗрлевпеле хӗрарӑмсем ҫухӑрашса макӑрнине хупласа, хӑйӑлти сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ те вахмистр, конвой начальникӗ, учӗ ҫинчен аллине тӑсса, Иван Алексеевич ҫине кӑтартрӗ.

Похристосуйтеся с ним! — покрывая свирепо усиливающийся дробный говор, бабьи крики и плач, захрипел вахмистр — начальник конвоя — и протянул руку, указывая с коня на Ивана Алексеевича.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кашни хутортах вӗсене ним шелсӗр хӗнесе асаплантаракан ҫынсен тискер ушкӑнӗсем хирӗҫ тухса кӗтсе илчӗҫ.

Встречаемые на каждом хуторе толпами истязателей.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫеҫенхирте ҫур ӑшшинче тӗвӗленнӗ, хӑватлӑн та туллин тапса тӑракан, куҫа курӑнми пурнӑҫ вӑй илсе ҫӗкленет: курӑк питӗ хӑвӑрт ӳсет; мӑшӑрланнӑ вӗҫен кайӑксем, тискер кайӑксем, арлан-шӑшисем этемӗн ҫӑткӑн куҫӗнчен пытанса, ҫеҫенхирти улах вырӑнсенче пӗр-пӗрин кӑмӑлне юраҫҫӗ; сухаланӑ анасем чӑшӑл шӑтса тухнӑ калчан шӳрлеке тӑрӑллӑ, шучӗ ҫук нумай тӗмсемпе шӑртланса выртаҫҫӗ.

Незримая жизнь, оплодотворенная весной, могущественная и полная кипучего биения, разворачивалась в степи: буйно росли травы; скрытые от хищного человеческого глаза, в потаенных степных убежищах понимались брачные пары птиц, зверей и зверушек, пашни щетинились неисчислимыми остриями выметавшихся всходов.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ӗмӗр ҫынсем ҫапла, — шухӑшларӗ Григорий курницӑран тухнӑ май: — яш чух ураҫҫӗ, эрех пехлеҫҫӗ, ыттипе те пайтах ҫылӑха кӗреҫҫӗ, ватӑласпа вара ҫамрӑк чух хӑйсем мӗнле тискер пулнӑ — ҫавӑн пекех турӑ хыҫне пытанаҫҫӗ.

«И вот сроду люди так, — думал Григорий, выходя из горенки. — Смолоду бесются, водку жрут и к другим грехам прикладываются, а под старость, что ни лютей смолоду был, то больше начинает за бога хорониться.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав хӑрушӑ самантра ӑс-пуҫӗ, яланхи лӑпкӑлӑхӗ, малтан уйласа хунӑ ҫирӗп шухӑшӗ йӑлтах сирӗлсе ҫухалать те, Григорин хевти-хавалӗпе вара тискер кайӑкӑнни пек инстинкт кӑна хистевлӗн хуҫаланма пуҫлать.

Разум, хладнокровие, расчетливость — все покидало Григория в этот страшный миг, и один звериный инстинкт властно и неделимо вступал в управление его волей.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах кашни хутӗнчех вӑл ҫывхарса килекен хӑрушлӑхпа темле выльӑхӑнни пек тискер те нимӗнпе ӑнлантарма ҫук хавхаллӑ хӗрӳлӗх умӗн чӗри шиклӗн пӑчӑртанса ыратнине туйрӗ.

И каждый раз его сердце сжималось страхом перед надвигающимся и каким-то необъяснимым чувством дикого, животного возбуждения.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑн пек тискер ӗҫсемшӗн казаксем ӳпкелешеҫҫӗ пулмалла тата хӗрлисем те, хамӑрӑннисене тыткӑна илсен, ҫаплах тураса тӑкӗҫ, хуторсене йӑлтах ҫунтарса ярӗҫ, тесе хӑраҫҫӗ.

И казаки вроде роптают даже на такую жестокость и боятся, что и красные будут пленных рубить и хутора наши уничтожать.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аякри кӗсйинче хутсем чикнӗ пӗчӗкҫӗ портфельпе — ӑна чӑпар тӗслӗ тискер кайӑк тирӗпе туртнӑ — портсигар тупрӗ.

В боковом кармане нашел маленький, обтянутый пестрой звериной шкурой портфель с бумагами и портсигар.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, тискер кайӑка вӑрттӑн пытанса сыхлакан сунарҫӑ пек, пурне те тӗплӗн шутласа, виҫсе-танлаштарса пӑхса, майлӑ саманта кӗтрӗ.

Он, как зверобой в засаде, ждал момента расчетливо и выверенно.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кизек шӑтӑкӗнче тискер кайӑк пек пытанса пурӑннӑ тата тултан илтӗнекен кашни сасса асӑрханса тӑнланӑ асаплӑ кунсенче пурин пирки те ӗнтӗ тӗплӗн виҫсе шухӑшласа хунӑ.

Все было решено и взвешено в томительные дни, когда зверем скрывался он в кизячном логове и по-звериному сторожил каждый звук и голос снаружи.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑйне ҫав тери тискер те ниҫта шӑнӑҫтарайми савӑнӑҫ тытса илнине, ӑшӗнче ҫӗнӗ вӑйпа хӑюлӑх капланнине туйнипеле Григорий пырӗ хӑй тӗллӗнех ҫинҫе сасӑллӑн хӑрӑлтатса лӑкӑртатрӗ.

Он чувствовал такую, лютую огромную радость, такой прилив сил и решимости, что, помимо воли его, из горла рвался повизгивающий, клокочущий хрип.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ку пурте пӗлекен тискер шурӑгвардеец, Вешенски казакӗ Черничкин пулчӗ.

Это был вешенский казак Черничкин, молодой отъявленный белогвардеец.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Тискер кайӑк хыҫӗнчен пенӗ пек печӗҫ! — ытахальтен шухӑшларӗ вӑл, каллех чарӑнса тӑрса.

«Как за зверем били! — механически подумал он, опять останавливаясь.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӑлтӑрсем айӗнче вӑл шурӑ ҫунатлӑ пӗлӗтсем ҫине вӑйкӑнса пырса кӗрет те (кӑйкӑр кайӑк ҫапла, акӑша хӑваласа ҫитсе, чӑнках каҫӑртса хунӑ пӗсехипе пырса ҫапать), йӑвашланнӑ ҫӗр ҫине, хумлӑн-хумлӑн чӳхентерсе, шурӑ мамӑк тӑкать, хутора, хӗресленсе пӗтнӗ ҫулсене, ҫеҫенхире, ҫынсемпе тискер кайӑксен йӗрӗсене витсе хурать…

Под звездами он хищно налетал на белоперую тучу (так сокол, настигнув, бьет лебедя круто выгнутой грудью), и на присмиревшую землю, волнисто качаясь, слетали белые перышки-хлопья, покрывали хутор, скрестившиеся шляхи, степь, людской и звериный след…

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах вӑл хӑйӗн сӑмахӗнче большевиксем хӑйсем йышӑнса илнӗ станицӑсенче тӑвакан «тискер ӗҫсене» ытла та хӑрушӑ сӑрсемпе сӑнласа кӑтартма пуҫласан, хыҫалти ретсенчен, кӑн-кӑвак табак тӗтӗмӗ хыҫӗнчен, тахӑшӗ тарӑхса кайнипе тӳсеймесӗр хыттӑн кӑшкӑрса ярать:

Но когда он в речи стал живописно изображать «зверства большевиков», творимые в занимаемых ими станицах, из задних рядов, из табачной сини кто-то крикнул в сердцах:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Тӑван ҫӗршыва хӗрлӗгвардеецсен тискер бандисенчен хӳтӗлеме мӗнпур казаксем ҫӗкленчӗҫ.

— Казачество все поднялось на защиту родины от диких красногвардейских банд.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тискер кайӑкран та, усал ҫынран та пырӗ.

И от зверя, и от худого человека.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed