Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр the word is in our database.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) more information about the word form can be found here.

Пик ҫийӗпе, ҫӑмӑлтарах сывлӑша путса кӗнӗ пек, ташла-ташла, тӗтӗм пекех ҫӑмӑл туйӑнакан илемлӗ ҫумӑр пӗлӗчӗсем вӗҫсе иртеҫҫӗ.
Над пиком, пританцовывая, точно проваливаясь в более легком воздухе, все время проносились нарядные тучи, с виду сухие как дым.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тинӗс тӗсӗ ҫумӑр ҫунӑ сехетсенче те ҫуллахи пекех кӑвак.
Цвет моря даже в часы дождя становился по-летнему синим.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫапах та, ҫумӑрсем те кунта ытларах кӗрен тӗслӗ, хӗвеле пула кишӗр евӗрлӗ пулаҫҫӗ, ҫумӑр пӗлӗчӗсем те нумайлӑха тытӑнса тӑмаҫҫӗ тӳпере.
Впрочем, здесь и дожди чаще всего были розовыми, морковными — от солнца, а тучи ненадолго задерживались в небе.

Тепӗр эрнерен вӑл каллех килсе ҫитет, кӑнтӑр енчи айлӑмсене ҫеҫпӗлсем сапаласа тӑкать, кизил йывӑҫҫисене папаксем кӑларттарать, вара ҫӗнӗрен тӗтрепе ҫумӑр, е тата пас ӑшне тарать.
Чтобы спустя неделю прорваться снова, разбросать по южным склонам подснежники, образовать почки у кизила и вновь бежать в туманы, в дождь, в изморозь.

Ҫумӑр ҫуман тата шӑмӑсем сурман пулсан — эпӗ сирӗнпе ермешсе кайнах пулӑттӑм…
Если бы не дождь и кости мои не ныли, и я бы немедленно примазался…

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тӑрмаланчӑк, унӑн-кунӑн сулкаланса ҫӳрекен ҫумӑр ялӑн е ку, е леш вӗҫӗнче шӑпӑртатать.
Растрепанный, полупьяный дождишко то тут, то там плясал над деревней.

Ҫил мӗнпур вӑйран алхасать, ҫумӑр пӗлӗчӗсем, уйӑха хупла-хупла, тӳпе тӑрӑх хӑвӑрт чупаҫҫӗ.
Ветер бесился изо всех сил, тучи быстро бегали по небу, заслоняя луну, но все же было довольно светло.

Тусем аялалла аннӑн туйӑнаҫҫӗ, унта ҫумӑр пӗлӗчӗсем ӳссе пыраҫҫӗ, тинӗс пӗлӗт айне куҫса кӗрет, унта малтанхи тӗксӗм ҫӑлтӑрсем курӑнкалаҫҫӗ.
Горы, казалось, спускались вниз, тучи нарастали над горами, а море будто вползало на нижний край неба, забрызганный пятнами первых, еще тусклых звезд.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫыпҫӑнкӑллӑ евӗр хура ҫумӑр пӗлӗчӗсем ӑшне чӑма-чӑма, тӳпере тусем вӗҫеҫҫӗ.
Горы летели по небу, окунаясь в черные вязкие тучи.

Кӑвак сӑнлӑ тусем, хула ҫийӗн аялтан иртекен аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗчӗсем пек, тӗлӗнмелле илемлӗн ҫакӑнса тӑнӑн курӑнаҫҫӗ.
Отливая всеми оттенками синего, они необыкновенно картинно висели над городом, похожие на низкие грозовые тучи.

Ҫӗр пичӗ ҫине шыв е сывлӑш пырса лексенех вут хыпса каякан калийпе натрий йышши металсем темӗн чухлӗ пухӑнса тӑнӑ; сывлӑшри пӑс ҫумӑр пулса ҫӗр ҫине анса ларсанах, ҫав металсем ҫулӑмланса ҫунма пуҫланӑ; пыра киле, шывсем ҫӗр хушшинчи ҫурӑксем витӗр ҫӗре сӑрхӑнса кӗме пуҫласан шалта пуҫланнӑ пушарсем ҫӗре шӑтарса хӗрсе шӑраннӑ япаласене сирпӗнтерсе кӑлара пуҫланӑ.
Ее поверхность состояла из большого количества металлов вроде калия и натрия, которые имеют свойство воспламеняться при одном лишь соприкосновении с воздухом и водой; эти металлы воспламенились, когда атмосферные пары в виде дождя опустились на Землю; и постепенно, когда воды стали проникать внутрь через трещины, возникшие от разлома каменных масс земной коры, начались массовые пожары с взрывами и извержениями.

VI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вара вӑл: — Ҫумӑр, ҫил, — сивӗ! Сывӑ-и вӑл? — терӗ.
Тогда она сказала: — Дождь, ветер, — противно!

XXII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унтан каллех кӗрхи ҫумӑр пӳрт тӑрринчи улӑм ҫинче кӑштӑртатни, чӑштӑртатни уҫҫӑнах илтӗнекен пулчӗ, ҫак сасӑсем улӑма такамӑн шиклӗ те ҫинҫе пӳрнисем хыпашланӑ пек туйӑнчӗҫ.
И снова стали ясно слышны шорохи и шелесты осеннего дождя на соломе крыши, они шарили по ней, как чьи-то испуганные тонкие пальцы.

XVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӗсем тухса кайсан, таракансем кӑшӑртатни, пӳрт тӑрринче ҫил тустарса мӑрье виттине шаклаттарни, вӗтӗ ҫумӑр чӳречерен пӗр евӗрлӗн ҫапса тӑни илтӗнчӗ.
Когда они ушли, стало слышно, как шуршат тараканы, ветер возится по крыше и стучит заслонкой трубы, мелкий дождь монотонно бьется в окно.

Ӳркеннӗ пек, сайра хутра, чӳречерен ҫумӑр тумламӗсем шаккарӗҫ.
И неохотно, изредка в окно стучали капли дождя.

Чирлӗ ҫыннӑн пӗр майлӑ ӳсӗркелесе пӑшӑлтатнӑ вӑйсӑр сасси ҫак яка стеналлӑ пӳлӗме тӗксӗмлетсех ячӗ, чӳречерен курӑнакан ҫӑка тӑррисем, аялах анса ларнӑ ҫумӑр пӗлӗчӗсем евӗрлӗ пулса, хӑйсен салхуллӑ хура тӗсӗпе тӗлӗнтерчӗҫ.
Однотонный влажный шепот больного, наполняя комнату, беспомощно ползал по гладким стенам; вершины лип за окном были подобны низко опустившимся тучам и удивляли своей печальной чернотой.

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӗсем пӳрт ҫине ҫумӑр пек пульӑсем сапрӗҫ те, гранатӑсем ҫӗмӗрсе тӑкнӑ стенари шӑтӑк витӗр, аллисене кантӑксемпе кастарса, шалалла сикрӗҫ.
Они осыпали дом выстрелами и ринулись внутрь сквозь пробитое гранатами отверстие, раня руки о выбитые стекла.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл хӑйпе пӗрле пӳлӗме тинӗс, ҫумӑр тата ҫил шӑрши илсе кӗчӗ.
Он ввалился в комнату, принеся с собой запахи моря, дождя, ветра.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫумӑр чӳречене ҫапса ҫӑвать.
В окна бил дождь.

Ҫумӑрпа йӗпенсе тата шӑнса кӳтнӗ салтаксем пӳртсемпе сарайсене сӳтеҫҫӗ, кӑвайтсем хураҫҫӗ те, пӑрахут килессине кӗтсе, ҫумӑр айӗнче ҫулӑм ҫине тӗлсӗррӗн пӑхса лараҫҫӗ.
Продрогшие солдаты ломали избы и сараи, разжигали костры и, тупо глядя в пламя, сидели под дождем в ожидании парохода.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics