Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

турӗ (тĕпĕ: тура) more information about the word form can be found here.
Пӗчӗк билетсем пӗтӗрсе турӗ, вӗсене тӳпетейне ячӗ те ура ҫине тӑчӗ.

Свернув билетики, он положил их в тюбетейку и поднялся:

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Мучи нумайччен пире калаҫтарчӗ, шӳт турӗ пирӗнпе, хӑратса та пӑхрӗ, хӗрсем вара ятлаҫкаласа пирӗнпе тиркешнӗ пек те турӗҫ — ӗҫӗ вӗсен пур-пӗр тухмарӗ.

Долго старик то уговаривал, то шутил, то грозился, а девушки фыркали и бранились — ничего не помогло.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Раиса хӑйӗннех турӗ.

Рая стояла на своём.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Лева кафедра ҫине хӑпарса тӑчӗ те вула пуҫларӗ: «Улттӑмӗш «Б» класс, яланах пӗтӗм шкулӗпе малта пыраканскер, ҫак иртнӗ вӑхӑтра тата пысӑк ҫитӗнӳсем турӗ, тесе шутлать дружина совечӗ.

Лева поднялся на кафедру и стал читать: — «Совет дружины отмечает, что шестой класс «Б», всегда считавшийся одним из лучших классов в школе, за последнее время добился еще больших успехов.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Лодя кулам пек турӗ.

Лодя постарался улыбнуться.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Эс ытлашши ан иртӗх! — терӗ Лодя аран-аран илтӗнекен сасӑпа, хӑй ҫапах та, хӑяккӑн утса, тепӗр пусӑм турӗ.

Ты не очень-то! — слабеньким голоском сказал Лодя и сделал бочком еще один шаг.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Дима ҫӗрелле пӑхса кулам пек турӗ.

Дима потупил глаза и улыбнулся, не разжимая губ.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Тен вӑл тӗнчере чи пысӑк рекорд турӗ пуль, эсӗ вара ӑна персе ватрӑн!

Может, она мировой рекорд поставила, а ты её раздолбил!

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Вӑл чӑннипех те пысӑк ҫӗнтерӳ турӗ, хӑй ӗмӗрӗнче пӗрремӗш ҫӗнтерӳ.

Одержана очень значительная победа, первая в его жизни.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӑй шутланине турӗ пурпӗрех.

И добился, чего хотел.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Мӗнле ӑҫтан? — тӗлӗннӗ пекрех турӗ Таня.

— Как откуда? — притворилась удивленной Таня.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл юри ҫапла турӗ, Сергей калама пуҫласса кӗтсе.

Он нарочно замолчал, ожидая, что Сергей заговорит.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тӗрлӗ ыйтусемпе — мӗнле те епле? — йӳтетменшӗн вӑл ӑна ӑшӗнче чӗререн тав турӗ.

В душе она была благодарна ему за то, что он не надоедал ей расспросами — как да что? —

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Шанчӑкӗ ахаль те нумаях марччӗ те, ҫапах пӑртак пурччӗ-ха, халӗ ӗнтӗ ҫав ӗмӗтӗн ҫип-ҫинҫе ҫиппи пат! кӑна турӗ.

Порвалась и без того тонкая нить надежды, что, может быть, все обойдется по-хорошему.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл тата тем каласшӑнччӗ, каламарӗ, аллине сулам пекки турӗ те ларчӗ.

Он хотел что-то добавить, но неопределенно махнул рукой и сел.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Алӑка тӗксе ячӗ, палатӑна утӑм турӗ те вырӑнӗнчех хытса кайрӗ.

Толкнула дверь, сделала шаг в палату и застыла на месте.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ҫаплах! — кулам пекки турӗ главнӑй.

«А так!» — усмехнулся главный.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Транспортер сӑнчӑрӗ туртӑнса карӑнчӗ, асӑрхаттарнӑн, икӗ хутчен кӑрт-карт турӗ те аялалла шума, тем пысӑкӑш кӑмрӑк кумккисене йӑвалантарма пуҫларӗ.

Цепь транспортера натянулась, предупреждающе дернулась два раза и поползла вниз, волоча крупные плиты угля.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Вӑл ак пӑрахӑҫ турӗ каяс шухӑша.

— Вот он раздумал ехать.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл лавҫӑран икӗ михӗ ыйтса илсе ҫӑкӑр тултарчӗ те усӑ тунӑшӑн тав турӗ, унпа сывпуллашса уйрӑлнӑ хыҫҫӑн Рябчикова каларӗ:

Он выпросил у возчика два мешка, сложил в них хлеб, поблагодарил за услугу и, распрощавшись, приказал Рябчикову:

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed