Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйса (тĕпĕ: туй) more information about the word form can be found here.
— Мажаров вӗт ку, — терӗ Ксени, пит-куҫӗ кӑвар пек пӗҫерсе кайнине туйса илсе.

— Это ведь Мажаров, — чувствуя вдруг, как занимаются огнем ее щеки, сказала Ксения.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эпӗ, Васька, пурне те часах туйса илетӗп, питӗ тӗл лектеретӗп.

Я, братишка, все схватываю на лету и бью без промаха.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах шел, Константин хӑйӗншӗн ҫеҫ тӑрӑшакан ҫын тесе шутланисӗр пуҫне, ҫавна чунӗпе туйса тӑнисӗр пуҫне, Ксенин ҫакна ҫирӗплетсе пама нимӗн те ҫук.

Но, к сожалению, кроме интуитивного недоверия и убеждения, что Константин низкий корыстолюбец, у нее никаких доказательств не было.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫенӗхе тухсан, Иннокентий пӑртак юр нӑтӑртатнине итлесе тӑчӗ, сасартӑк ҫирӗппӗн туйса илчӗ: алӑк умӗнче Ксени мар, такам урӑххи, темӗнле ырӑ мар ҫын тӑрать иккен.

Выйдя в сени, Иннокентий с минуту постоял, прислушиваясь к сочному похрустыванию снега, и вдруг со странной уверенностью почувствовал, что за дверью стоит не Ксения, а какой-то другой, неприятный для него человек.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑй ҫине Коробин тинкерсе пӑхса ларнине тӳрех туйса илеймерӗ, ун куҫӗсемпе хирӗҫ пулсан, хӑйӗн куҫӗсене ҫавӑнтах тартрӗ.

Он не сразу почувствовал на себе напряженный и пытливый взгляд Коробина, а поймав его, тут же отвел глаза.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Ӗнер мӗнле нимӗн те ӑнланаймарӑм-ха эпӗ, нимӗне те тӗплӗн пӗлеймерӗм, — шухӑшларӗ Ксени, ҫак пӗр сывлӑшпа сывлакан залра хӑйне ҫухалса кайнӑ пек тата пӗччен тӑрса юлнӑ пек туйса.

«Как же я вчера ничего не поняла, ни в чем не разобралась? — думала Ксения, чувствуя себя затерянной и одинокой в этом дышащем одним дыханием зале.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ирхине Иннокентие тӗл пулсан, вӑл сасартӑк хӑй ӑна курайманнине туйса илнӗ.

Утром, встретясь с Иннокентием, Ксения вдруг почувствовала к нему глухую неприязнь.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени хӑйне вӑйсӑр та пӗр-пӗччен тӑрса юлнӑ пек туйса илчӗ.

Она чувствовала себя беспомощной и одинокой.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин ӑна хирӗҫ чӗнмесӗр итлерӗ, Ксени Коробин куҫ умӗнче ҫук пулсан та, вӑл пуррине ытларах та ытларах туйса пычӗ, чӗмсӗррӗн итлекен ҫын умӗнче аптраса ӳкрӗ.

И так как Коробин слушал ее, не прерывая, она все больше чувствовала его незримое присутствие и терялась перед его угрюмым, неизвестно что сулившим вниманием.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата мана акӑ мӗн ҫав тери тарӑхтарать, куна эпӗ пӗтӗм ӑш-чикӗмпе туйса тӑратӑп.

И что особенно меня бесит — вот чувствую всем нутром.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хам мӗн те пулин ҫӗнни калама пултарасса туйса илсен, тен, эпӗ диссертаци ҫырма та ларӑп.

Может быть, я и вернусь к диссертации, если почувствую, что мне есть что сказать — новое и важное для всех.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗшеннӗ Константин, ҫурӑмӗпе ӑшӑ кӑмака ҫумне тӗршӗнсе, куҫӗсене хупрӗ, халӗ тин хӑйӗн пӗтӗм ӳт-пӗвӗ туртӑнса ыратнине алли-ури вашаклӑн чӗтреннине туйса илчӗ.

Константин в изнеможении прислонился спиной к теплому кафелю печки и, закрыв глаза, только теперь почувствовал, как все напряжено в нем до предела, как мелкой нервной тряской отдает в ноги и руки.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени пӗчӗк уҫланкӑра, манах пек кичем ҫӳлӗ чӑрӑш патӗнче пӗччен тӑнине курсан, Константинӑн сывлӑшӗ пӳлӗнсе килчӗ: вӑл Васена мар, Ксени иккенне Константин тин палласа мар, туйса илчӗ.

Константин задохнулся, увидев Ксению одну на небольшой полянке у высокой, по-монашески мрачной ели; он скорее угадал, чем узнал, что это Ксения, а не Васена.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константин учительпе тӗплӗн калаҫмасӑр иртес ҫуккине туйса илнӗ.

Константин почувствовал, что миновать подробного разговора с учителем не получится.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров, хӑйне темӗнле шӑнтса пӑрахнӑ пек туйса, сӗтел патӗнчен кӑшт сиксе ларчӗ, стаканне ывӑҫ тупанӗсемпе хытӑрах чӑмӑртаса тытрӗ.

Мажаров чуть отстранился от столика, зажал в ладонях стакан, чувствуя, как сосущий холодок подбирается к его сердцу.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ыйткалама тухса каятӑп та, памастӑп! — кӑшкӑрнӑ Игнат Савельевич, пӑхӑнман ывӑлӗ умӗнче хӑй вӑйсӑррине туйса.

— Себя по миру пущу, а не отдам! — кричал Игнат Савельевич, чувствуя свое бессилие перед неповиновавшимся сыном.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗн сассинчен Костя вӑл чӗтренине туйса илнӗ: Игнат Савельевич, йывӑррӑн сывласа, кӑмака хыҫӗнчи вырӑн ҫине тӑнӑ та шӑрпӑк тивертсе пӑхнӑ.

По голосу матери Костя понял, что она дрожит: Игнат Савельевич, тяжело дыша, поднялся на лежанку, чиркнул спичку.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унтан вӑл, вӑйсӑрланса шӑп пулнӑскер, пӗтӗм ӳт-пӗвӗ пушанса юлнине туйса, нумайччен канса выртрӗ.

Лотом она долго лежала, обессиленная и тихая, ощущая во всем теле тянущую пустоту.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Иннокентий ҫакӑн пек хӗрсе-пӑлханса кайнине, ҫав вӑхӑтрах мӗскӗннӗн курӑннине нихҫан та курманччӗ-ха, ун пит-куҫне юн тулса килчӗ, куҫӗсем Ксени ҫине ачашшӑн тархасласа пӑхрӗҫ, Ксени, хӑйне мар, кама та пулин урӑххине чуп тунӑ пек, вӑл айккинчен ҫеҫ «пурпӗрех» тесе пӑхса тӑнӑ пек, Иннокентин васкакан тутисен ӑшшине туйса, нимӗн чухлӗ те хумханмарӗ.

Ей никогда не приходилось видеть Иннокентия таким возбужденным и одновременно жалким, лицо его налилось кровью, глаза смотрели на нее с просящей нежностью, и, ощущая тепло его торопливых губ, она не испытывала никакого волнения, словно целовали не ее, а кого-то другого, а она только равнодушно наблюдала со стороны.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кунтисем-и? — ыйтрӗ Ксени тепӗр хут, ӑшӗ вӑркама пуҫланине туйса.

— Местный? — переспросила Ксения, чувствуя сосущую пустоту в груди.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed