Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

яка the word is in our database.
яка (тĕпĕ: яка) more information about the word form can be found here.
Яка Илле вӗлернӗччӗ-и-ха сан аҫуна?

Илле, говоришь убил твоего отца?

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Пултӑн-и, мучи, Яка Илле патӗнче?

— Так был ты у Илле, дедушка?

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӗлетӗн-и эсӗ, мӗншӗн кураймаҫҫӗ сана Яка Иллесем?»

А знаешь, за что тебя ненавидит Илле и вся его свора?

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Кам, Яка Иллесем-и?…

— Кого много, Илле да его прихвостней?

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Иртнӗ ӗнтӗ манӑн сиксе ӳкессисем», — тесе старик шлепкине хывса хучӗ, куҫ айӗпе Яка Иллене сӑнаса пӑхрӗ.

— Да нет, куда мне: прошло мое время, — старик стянул с головы войлочную шляпу, исподлобья взглянул на купающегося хозяина.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле старик ҫине чӑр-р! пӑхса илчӗ те кармашса кӑмака умӗнчи ҫунӑк вӗҫлӗ юман патакне тытрӗ.

Илле зло взглянул на старика и суетливо потянулся за обгорелой дубовой дубинкой, что стояла возле печки.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӑхрӗ те Яка Илле хӑй умӗнче тӑракан хаяр куҫлӑ лутра старик ҫине каҫса кайса кулса катка тӗпнелле шуса анчӗ.

Когда Илле увидел приземистого старика с горящими глазами, он так и зашелся в беззвучном хохоте, обессиленно опускаясь на самое дно кадки.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Тӗлӗннӗ Яка Илле палламан ҫын иккӗмӗш хут чӗнсен тин сӑмах хӗссе кӑларчӗ.

Ошарашенный Илле отозвался только на следующий оклик пришельца:

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле, шапа пек, каткана сикет.

Илле, как лягушка, прыгнул в кадку.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле мӑкӑртатӑвӗ хулленленнӗҫемӗн хулленленсе пырать.

Бормотание Илле становится все тише, тише.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ивук укҫине сӗтел ҫине хурса хӑварса тухса кайсан та чылайччен мӑкӑртатса ларать Яка Илле.

Ивук, выложив на стол деньги, давно ушел, а Илле все еще ворчит про непочтение сына.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Ну ҫемье те… — илтӗнет кӑшт тӑрсан тӗттӗм пӳртре Яка Иллен ҫурма ҫилӗллӗ сасси.

— Ну и семейка! — разносится в притихшем доме сердитый голос Щеголя.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле сиксе тӑрса ывӑлне кӑшкӑрса пӑрахасшӑн, анчах ӗшеннӗ кӗлетке хускаласшӑн мар.

Илле чуть было не выскочил из кадки, чтобы обругать сына, но разомлевшее тело не согласилось покинуть блаженное тепло.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле хӑрах куҫне уҫса Ивук ҫине пӑхать те питне пӗркелентерсе катка тӗпнелле тата аяларах шуса анать.

Илле, приоткрыв глаз, взглянул на сына и, съежившись, погрузился еще глубже.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле чӗнмест.

Илле безмолвен.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле, шыв вӑкри пек, пуҫне катка хӗррине кӑларса хунӑ та, те ҫывӑрса кайнӑ, те юри ҫывӑрнӑ пек пулса выртать — йӑшӑлт та тумасть.

Илле уронил голову на край кадки и дремлет, будто водяной.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Чунӗ тӑвӑнса ҫитсен тин Яка Илле, хӗртнӗ тимӗре шыва пенӗ пек, вӗри шыв тултарнӑ каткана сикет.

И только когда душа зашлась от блаженства, он бросил свое тело, точно кусок раскаленного железа, в кадку с горячей водой.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ниҫта кайса кӗме ҫук пулса ҫитсен ҫеҫ Яка Илле хырчӑкне ывӑтса ярать те аллисемпе ӗселенме пуҫлать.

Натешившись до изнеможения, он швыряет скребок и охлопывает себя ладонями.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле вара ҫӳлӗк ҫинчен хырчӑк кармашса илет те хӗрӳ кӑмака умӗнче асамӑҫла ҫаврӑнкаласа, пӑр вырӑнта тапӑртатса хӑйне хырчӑклама тытӑнать.

Тогда Илле хватает с полки скребницу и, выделывая возле горящей печки какие-то замысловатые коленца, волчком крутится на месте, с остервенением скребет все тело.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хушнӑ сана тухса вут татма — тат», — текелесе Яка Илле хуйӑр хуппи пек хыткан аллипе ҫӑмламас кӑ-кӑрне кӑтӑртаттарать.

Вот и коли знай поленья, коль тебе велели», — прислушивается к стуку топора во дворе Илле и шумно скребет заскорузлой, как лубок, пятерней волосатую грудь.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed