Corpus of the Chuvash language

Ҫумӑртан пытанмашкӑн ҫӑра ҫулҫӑллӑ турат шыранӑ май такам хурлӑхлӑн нӑйкӑшнине илтсе сисчӗвленчӗ.

Разыскивая густую листву, чтобы укрыться, он услыхал жалобное стенание и насторожился.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

— Пирӗн пурин те ҫавнашкал шӑпа… — хурлӑхлӑн пуҫларӗ вӑл.

— Общая участь всех нас… — жалобно начал он.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Кунсӑр пуҫне унӑн тӗрме тертлентерсе ҫитернӗ чӗринче хӑюллӑ шанӑҫ пурӑнать: пӑрахса хӑварнӑ хӑяр йӑранӗсем патне виҫӗ ҫул маларах таврӑнасси, яланах хурлӑхлӑн та хыттӑн макӑракан пӗчӗк хӗр ачасем пирки манасси.

Кроме того, в его измученном тюрьмой сердце жила смелая надежда вернуться на три года скорее к заброшенным огуречным грядкам, забыв о маленьких девочках, плачущих всегда горько и громко.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Джой каччӑ ҫине кӳренерех тӗмсӗлчӗ; Кольбер питех те пӑхӑнуллӑн, хурлӑхлӑн ларать; ҫавӑнпа хӗрӗн кӳренӗвӗ тарӑхӑва куҫрӗ.

Джой с досадой взглянула на него; он сидел, улыбаясь так покорно и печально, что ее досада перешла в возмущение.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

— Ҫук вӑл, — хурлӑхлӑн каласа хучӗ Гнор.

— Его нет, — печально сказал Гнор.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Карапсен типсе шултӑрканӑ хӳрисенче, ҫил ирӗклӗн ашкӑнса вӗрекен, ҫумӑр шывӗ шампӑртатакан трюмӗсенче, ҫӗрӗшнӗрен хурлӑхлӑн чӗриклетекен капитан рубкисенче гавань ҫапкаланчӑкӗсем хӳтлӗх тупнӑ е пурӑнкалаҫҫӗ темелле-и…

В рассохшихся кормах, в дырявых трюмах, где свободно гулял ветер и плескалась дождевая вода, в жалобно скрипящих от ветхости капитанских рубках ютились по ночам парии гавани.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Дюк хурлӑхлӑн кулса илчӗ.

Дюк жалобно улыбнулся.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вӑл шӑпланчӗ те куҫ харшисене хурлӑхлӑн ҫӗклерӗ, халӗ хӑйӗн сӑмахне ыттисем мӗнлерех йышӑннине сӑнать.

Он смолк и трагически поднял брови, стараясь уловить, какое впечатление произвела его речь.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ольга Матвеевна ӑна куҫран хурлӑхлӑн пӑхса илчӗ те: — Эсир тата, Филимон Петрович, авланнӑ-и? — терӗ.

Help to translate

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Палуба ҫине тухнӑ мусӑкҫӑ темиҫе хут вӑрӑммӑн янӑракан кӗвӗ сыпӑкне ҫав тери хурлӑхлӑн калать.

Музыкант, выйдя на палубу, сыграл отрывок мелодии, полной печального, протяжного повторения.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫав вӑхӑтра лавккаран урам урлӑшӗнче ҫапкаланчӑк мусӑкҫӑ виолончельне ӗнӗрме, ӑна тӳлек сӗркӗчпе хурлӑхлӑн те селӗммӗн калаҫтарма пикенчӗ; унӑн юлташӗ, флейтист, хӗлӗхсен юррине пыртан шӑхӑрса тухакан мӑкӑртатупа хупласа хучӗ; шӑрӑхра тӗлӗрекен картишӗнче вӗсем пуҫланӑ ҫӑмӑл кӗвве илтнӗ-илтменех Грэй малалла мӗн тумаллине ӑнланчӗ.

Тем временем через улицу от того места, где была лавка, бродячий музыкант, настроив виолончель, заставил ее тихим смычком говорить грустно и хорошо; его товарищ, флейтист, осыпал пение струи лепетом горлового свиста; простая песенка, которою они огласили дремлющий в жаре двор, достигла ушей Грэя, и тотчас он понял, что следует ему делать дальше.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Тантӑшӗсемпе ҫывӑхланма Ассоль пӗрре ҫеҫ мар хӑтланса пӑхрӗ, анчах унӑн кашнинчех килне хурлӑхлӑн йӗрсе, кӑвакарнӑ ӳтпе, чавнӑ-чӗрнӗ пит-куҫпа, ял ҫыннисен шухӑш-кӑмӑлӗн ытти палӑрӑмӗпе таврӑнма тивет; вӑхӑт иртнӗҫемӗн Ассоль кӳренме пӑрахрӗ, анчах ашшӗнчен хушӑран ҫав-ҫавах ҫапла ыйтать:

Одна за другой, наивные ее попытки к сближению оканчивались горьким плачем, синяками, царапинами и другими проявлениями общественного мнения; она перестала, наконец, оскорбляться, но все еще иногда спрашивала отца:

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ман, арҫын пулсан та, куҫҫулӗ тухрӗ, — хурлӑхлӑн пӗлтерчӗ Толя.

Help to translate

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

— Саша, пӗлетӗн-и, мана ку пӳртре пурӑнма тӑвӑрланса пырать, — хурлӑхлӑн пӗлтерчӗ вӑл мӑшӑрне урама тухсан.

Help to translate

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Эпӗ вӑл хурлӑхлӑн пӑшӑлтатнине илтрӗм:

Я слышал ее тревожный шепот:

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпӗ Васька ҫине, Анисим Иванович ҫине хурлӑхлӑн пӑхса илтӗм.

Я грустно посмотрел на Ваську и на Анисима Ивановича.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

«Каллех ӗлӗкхи пурнӑҫ таврӑнчӗ! — хурлӑхлӑн шухӑшларӑм эпӗ.

«Опять вернулась прежняя жизнь! — грустно подумал я.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Полкан, хурлӑхлӑн йынӑшса, шурӑгвардеецран аяккалла сиксе илчӗ те макӑрнӑ пекех нумайччен ӳлерӗ.

С громким жалобным визгом отскочил Полкан от белогвардейца и долго скулил, точно плакал.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Мӗн тери ырӑ ҫынна пӗтерчӗҫ! — терӗ вӑл хурлӑхлӑн.

— Какого человека загубили! — с горечью проговорил он.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Коля, кӗнекисемпе тетрачӗсем ҫине пӑхса, хурлӑхлӑн нӗшӗклетсе илчӗ.

Коля посмотрел на свои книжки и тетрадки и горько всхлипнул.

18 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.