Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑхнине (тĕпĕ: пӑх) more information about the word form can be found here.
Вӑл, хӑйӗн ҫине ҫакӑн пек пӑхнине пурнӑҫра пӗрремӗш хут тӗл пулса, ӑшӗнчи шухӑшӗсене юлташ умӗнче хӑюллӑн ирӗккӗн шӑрантарса панӑ, сӑмах пирки те чакалансах тӑман, унсӑрӑнах хӑйне ӑнланасса пӗлнӗ, мӗншӗн тесен, унӑн умӗнче ӑна ӑнланас текен ҫын пулнӑ.

Первый раз в жизни встречаясь с таким отношением к себе, он смело и свободно изливал пред товарищем свои думы, не заботясь о словах и чувствуя, что его поймут, потому что хотят понять.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗн ҫивӗч симӗс куҫӗсем тунсӑхлӑ та ӗшеннӗн пӑхнине курсан, Люба ӑна хӗрхенсе кайнӑ, каярах вара, ашшӗ апат сӗтелӗ хушшине кӗрсе ларсан, вӑл старик патне сасартӑк пынӑ та, унӑн хулпуҫҫийӗсем ҫине аллисене хурса, питрен сӑнаса пӑхса, ҫемҫен те шиклӗхлӗн: — Атте! Эсир чирленӗ пуль — калӑр! — тесе ыйтнӑ.

Ей стало жалко отца, когда она увидала, как тоскливо и уныло смотрят острые, зеленые глаза; и, когда он сел за обеденный стол, порывисто подошла к нему, положила руки на плечи ему и, заглядывая в лицо, ласково и тревожно спросила: — Папаша! Вам нездоровится — скажите!

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав вӑхӑтрах вӑл ҫынсем хӑй ҫине чалӑшшӑн, виртлевлӗн пӑхнине асӑрхайман.

Он не замечал косых, насмешливых взглядов.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Биржӑра пулкаласа, вӑл хӑйӗн ҫине пурте ыррӑн мар пӑхнине, хӑйпе темӗнле урӑхла калаҫнине асӑрханӑ.

Бывая на бирже, он замечал, что все на него поглядывают недоброжелательно и говорят с ним как-то особенно.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат пӗрре Медынская ҫине хӑйӗн ывӑлӗ ҫакӑн пек тинкерсе пӑхнине асӑрхаса: — Эсӗ ун пит-куҫӗ ҫине питех ан тирӗн. Вӑл, асту, хурӑн кӑварӗ пекех: ҫиелтен пӑхсан — лӑпкӑ, яка, тӗксӗм, сивӗннӗ пекех, анчах аллуна тытса пӑх-ха, епле пӗҫертӗ… — тесе астутарнӑ.

Игнат, подметив его взгляды на Медынскую, сказал ему: — Ты не очень пяль глаза-то на эту рожицу. Она, смотри, — как березовый уголь: снаружи он бывает такой же вот скромный, гладкий, темненький, — кажись, совсем холодный, — а возьми в руку, — ожгет…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗн каҫ пуличченех Фома тӗксӗммӗн ҫӳренӗ, мужиксем хӑй ҫине хисеплӗн тата шӑлкӑнса пӑхнине те асӑрхаман.

Вплоть до вечера Фома ходил отуманенный, не замечая почтительных и заискивающих взглядов, которыми смотрели на него мужики.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах Фомана хӑйӗн парни ҫине мужиксем мӗнле пӑхни интереслентерсех кайман, вӑл панулми питлӗ хӗрарӑмӑн хура куҫӗсем хӑй ҫине кӑмӑллӑн, тӗлӗнтермелле пӑхнине сӑнанӑ.

Но Фому не интересовало отношение мужиков к его подарку: он видел, что черные глаза румяной женщины смотрят на него так странно и приятно.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах халӗ, Петровичпа Якова кӑларса янӑ хыҫҫӑн, вӑл хӑй пурне те кансӗрле пуҫланине, унпала никамӑн та выляс килменнине, хӑй ҫине пурте илемсӗррӗн пӑхнине туйса илнӗ.

Но после расчета Петровича и Якова он чувствовал, что теперь всем мешает, никто не хочет играть с ним и все смотрят на него неласково.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат ҫак сӑмахсене илтсе, тата арӑмӗ ним шиксӗр пӑхнине курса, шӑртланса кайнӑ.

Игнат освирепел от этих слов и ее безбоязненного взгляда.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эсир кӑмӑлсӑр пек туйӑнатӑр, — тесе ӑна аллинчен тытса чӑмӑртарӑм, унтан вӑл мӗнле пӑхнине сӑнама тытӑнтӑм.

Вас словно подменили, — пожимаю ему руку и ловлю его взгляд.

9. Ҫапӑҫма хӑнӑхса пыратӑп // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Эпӗ атте ман ҫине шанмасӑртарах пӑхнине сисе пуҫларӑм, — вӑл эпӗ ӑҫта ҫӳренине ӑнланса илеймен пулас.

Я начал замечать, что отец испытующе поглядывает на меня — он, видимо, не мог понять, куда я ухожу.

13. Пӗтӗм вӑйран тӑрӑшса вӗренетӗп // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Вунӑ ҫул каярах, Машка ятлӑ кӗсрене кӳлнӗ лав ҫинче ларнӑ чухне, ҫак ҫурт ҫине тӗлӗнсе пӑхнине аса илтӗм.

Вспомнилось, как я разглядывал его лет десять тому назад, сидя на возу, запряжённом кобылой Машкой.

1. Ӑҫта каймалла? // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Картина ӳкернӗ вӑхӑтра ҫынсем пӑхнине юратманнипе ӑна ӑсран катӑкрах тетчӗҫ.

Говорили, что он чудаковат: не любит, чтобы смотрели, как рисует.

8. Художник пулма шутлатӑп // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Улпутсем шӑпах пулӑ йӑшӑлтатакан шӑтӑк умӗнче чарӑннине тата американецӗ шӑтӑка пӗшкӗнсе пӑхнине курсан, пулӑҫӑ: «хӑйсем пысӑк ҫынсем-ха, ҫапах та ахаль пулӑҫ ӗҫӗпе интересленеҫҫӗ, ырӑ чӗреллӗ пулас вӗсем!» — тесе шухӑшларӗ.

Так как господа остановились именно у ямы, где барахталась рыба, и американец наклонился к яме, рыбак подумал: «Вот большие люди, а интересуются трудом простого рыбака. Верно, у них доброе сердце!»

Хаваслӑ шӳт // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Вӑл апатран юлнӑ ҫӑкӑрпа кайӑксене ҫитернине те, сӗтел ҫинчи турилккисем хушшипе ҫерҫисем, хӑш чухне тата кураксем ҫӳренине кулса пӑхнине те, пахчаҫӑн пӗчӗк ывӑлне пуҫӗнчен ачашланине те, чечексене юратнине те куртӑмӑр эпир.

Мы видели, как он кормил птиц остатками хлеба, улыбался, как воробьи, а иногда и грачи, ходили между тарелками по столу, как гладил по голове маленького сына огородника, как обожал цветы.

Саид философ // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Эпир тӗлӗнсе пӑхнине курса, вӗсен учителӗсем пире калаҫҫӗ:

На ваш удивленный взгляд их наставники говорят:

Шкулта мӗнле вӗрентеҫҫӗ // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Хам ӑс-пуҫӑмпа шухӑшласа эпӗ вӑл пачкӑна темиҫе ҫӗр ҫын, аллине тӑсса, ҫӗмӗрес марччӗ тесе асӑрханса тыткаласа пӑхакансене, ун ҫине ӳкернӗ Кремль сӑнне темиҫе ҫӗр куҫ тинкерсе пӑхнине куратӑп.

Я мысленно видел сотни рук, осторожно берущих ее, и сотни глаз, разглядывающих Кремль на ней.

Сигарета пачки // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

— Кам пулнӑ-и? — ыйтрӗҫ хӗрарӑмсем тепӗр хут, эпир чирлӗ ҫын ҫине пӑхнине кура.

— Кто был? — переспросили эти женщины, видя, что мы уделяем внимание этой больной.

Лахорти рабочисен кварталӗнче // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Чӑтма ҫук ҫилленсе, чун-чӗререн кураймасӑр пӑхнӑ вӑл ун ҫине, надзиратель вӑл пӑхнине чӑтса тӑрайман, шӑпӑртах пулнӑ.

В выражении его глаз было столько гнева и презрения, что надзиратель вдруг замолчал.

Шыв, швабра тата лампа // Василий Алагер. Герман, Ю. Феликс Дзержинский: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 66 с.

Вӑл хытӑ сӑнаса пӑхнине пула таркӑнсем хӑйсен отвечӗсене пӑтратма пуҫларӗҫ.

Его взгляд, проникавший в душу, подобно острейшему клинку, смущал и стеснял дезертиров; они не раз путались в ответах.

XV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed