Corpus of the Chuvash language

Кирпӗч стена хушӑкӗсем хушшинчен ачашшӑн кӑвакарчӑнсен сасси ӑвӑклатни илтӗнетчӗ.

В каменных нишах ласково ворчат голуби.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Кунта вӗри ҫилсем питрен Ачашшӑн ҫупӑрлаҫҫӗ.

Help to translate

«Кунта хӗвел пайӑркисем…» // Лидия Ковалюк. Ковалюк Л.А. Юрату ҫӑлкуҫӗ. Сӑвӑсем. Шупашкар: «Калем» кӗнеке издательстви, 2002. — 72 с. — 25 с.

— Мӗн таран ытарайми ҫанталӑк! — ачашшӑн каласа хучӗ Элли.

Элли томно сказала: — Какая чудесная погода!

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Эпӗ шӑпах кирлӗ чухлӗ кӗтрӗм, ашкӑнчӑк хӗр кунта килнех тӗк хӑйӗн шӳтне вӗҫлет пуль терӗм, унтан ачашшӑн чӗнтӗм: «Амалия!».

Я подождал ровно столько, сколько нужно, для того чтобы шалунья, если она здесь, кончила свои шутки, и нежно воззвал: «Амалия!»

II. Юрату // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Пурте ман ҫине нумайччен тата тимлӗн пӑхрӗҫ, юлашкинчен ҫамрӑках мар сӑнлӑ пӗр ҫын ачашшӑн кулкаларӗ те ӑнлантарма тытӑнчӗ: ку — театр, унта тӗлӗнмелле тата кӑмӑллӑ япаласем кӑтартаҫҫӗ, анчах — укҫалла.

Все очень долго и внимательно смотрели на меня, наконец, почтенного вида человек, ласково улыбнувшись, объяснил мне, что это театр и что здесь можно видеть за деньги удивительные и приятные вещи.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

— Икӗ эрне каялла, — чӗр куҫҫине ачашшӑн сӑтӑркаласа малалла калаҫрӗ Пенкаль, — эпӗ хуларан ҫак кимӗпе таврӑнаттӑм, анчах — вӑхӑта арпаштарса янипе — тӗттӗмленме пуҫласан тин ҫула тухнӑ иккен.

— Две недели назад, — продолжал Пенкаль, заботливо разглаживая колено, — я возвращался из города на этой вот лодке, но не рассчитал время и тронулся в путь, когда уже начинало темнеть.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

— Ытлашши апат вилӗмсӗр ӑс-тӑна сиен кӳрет, — ачашшӑн чӗнчӗ старик, — анчах мӗн пурри — санӑн.

— Излишек пищи вредит бессмертному духу, — ласково сказал старик, — но что есть — твое.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Шывӑн ҫемҫе тӗпӗ, ачашшӑн сӗртӗнекен, ҫӑмӑллӑн уҫӑлса ҫул паракан ӳсен-тӑран, юхӑм шампӑртатни, ҫил шавӗ, ҫыран хӗрринчи чечексен техӗмӗ, ӑнтӑлса таҫта васкакан пулӑсен кӑмӑллӑ калаҫӑвӗ тата ытти нумай-нумай сасӑ, халиччен илтменскерсем, Йӑр-йӑр чӗрине тӗпчемен-курман ытараймилӗхпе тултарса лартрӗҫ.

Мягкое дно, гибкие, послушные толчкам водяные растения, плеск струи, шум ветра, запах береговых цветов, бодрые голоса стремительных рыб и еще множество разных звуков, никогда не слыханных, наполнили сердце Струи неизведанным восхищением.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

Тӗл пуласса вӗсем пӗр-пӗрне нумай вӑхӑтран шыраса тупнӑн тӗл пулаҫҫӗ, — Анни Филипа хирӗҫ ӑнтӑлса чупать те — Филипп вара арӑмне пӳрте ачашшӑн, ҫепӗҫҫӗн йӑтса кӗрет.

И они встречались так, как будто находили друг друга — Анни бежала к Филиппу, а Филипп приносил ее на руках.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Гнор хӗре йӑтса ҫӳле-ҫӳле ҫӗклерӗ, хыттӑн пӑчӑртаса куҫӗсенчен тата тутинчен чуп турӗ; Карменӑн ҫинҫе, вӑйлӑ аллисем Гнор пуҫне ыталанӑ, хӗр Гнора хӑйӗн хура куҫӗсемпе ачашшӑн, шӑтарасла пӑхса сӑнать.

Гнор поднял девушку высоко на руках, прижимая к себе, целуя в глаза и губы; тонкие сильные руки ее держали его голову, не отрываясь, притягивая к темным глазам.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Гнор ӑна тӗрлӗрен кӗтет: пепкелле ачашшӑн; выҫӑхса ҫитнӗ еркӗн пек ӗмӗтсӗррӗн; хӑйӗн правине тавӑраканла хаяррӑн та чӗмсӗррӗн.

Гнор ждал ее кротко, как дитя; жадно, как истомленный любовник; грозно и молча, как восстановляющий право.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл ҫӗкленчӗ; ӗшенмеллипех ӗшеннӗрен, хурлӑха пула пуҫӗ ҫаврӑнать; ӑна илтменскерпе, илтме мехел ҫитерейменскерпе ӳчӗпе те пулин ҫывӑхрах пулас йӳтӗмпе хӗр хӑйӗн сивлек кӗпин ҫӳлти тӳмисене вӗҫертрӗ, унтан тӗмескерен ҫара кӑкӑрӗпе таччӑн та ачашшӑн лӑпчӑнчӗ, — ҫав тери тачӑ — унӑн тутипе пичӗ те тӑпрана перӗнеҫҫӗ.

Она встала, с головой, кружившейся от изнурения и печали, расстегнула верхние пуговицы мрачного своего платья, чтобы хотя телом быть ближе к тому, кто не слышал и не мог слышать ее, и, склонясь к насыпи, крепко, нежно приникла к ней нагой грудью, — так крепко, что губы и лицо ее прижались к земле.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

— Гелли, — хыттӑн, ҫав вӑхӑтрах ачашшӑн чӗнчӗ вӑл, — эпӗ кӗҫех килетӗп.

 — Гелли, — громко и нежно сказал он, — я скоро вернусь.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Унӑн кӑмӑлӗшӗн темле йӗрӗнмелле, тӗлӗнмелле, ҫав вӑхӑтрах этем несӗплӗхӗпе килӗшсе тӑчӗҫ пулин те — тӗлӗкӗнче вӑл Геллие курчӗ; Нок ларать пек, хӗр ун патне хыҫалтан пычӗ те куҫӗсене ӑшӑ ал тупанӗсемпе ачашшӑн ҫупӑрларӗ.

Во сне, — как ни странно, как это ни противно его мнениям, но как согласно с человеческой природой, он видел, что Гелли подходит к нему, сидящему, сзади, и нежно прижимает теплую ладонь к его глазам.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Крапивин пӗшкӗнчӗ, Сӑпани питне икӗ аллипе ачашшӑн ҫупӑрласа илчӗ, ӑна куҫран ӑшшӑн-ӑшшӑн пӑхрӗ.

Help to translate

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тепӗр татӑк персе парсан, вӑл ӑна сывлӑшрах хыпрӗ ӗнтӗ, унтан Сӑпани патне пырса, ун уринчен ачашшӑн сӗртӗнсе тав турӗ.

Help to translate

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тин кӑна ачашшӑн та ҫепӗҫҫӗн калаҫакан Машук кӑмӑлне такамсем пӗтӗмпех улӑштарчӗҫ тейӗн, тӑрст-тӑрст! уткаласа ҫӳрерӗ вӑл кил ӗҫӗсене тунӑ майӑн, мунчаран таврӑннӑ арҫынсене сӑйланӑ чухне те сӗтел ҫине шап! лартрӗ кӑмакаран кӑларнӑ шаркку чӳлмекне, шапӑр! тӑкса пачӗ йывӑҫ кашӑксене.

Help to translate

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Антун, чунӑм, килӗнте пурте йӗркеллех пуль? — ахаль те юрларах калаҫаканскер, ачашшӑн ыйтрӗ вӑл.

Help to translate

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Калюков мӑшӑрне ачашшӑн ыталарӗ те шӑппӑн кӑна: — Санюк, чунӑм, эс те пулин ан кӑшла-ха мана, — терӗ айӑплӑн.

Help to translate

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тепӗр чухне ҫӗрӗ-ҫӗрӗпе куҫ хупаймасӑр нушаланать вара Сӑпани, тахҫанри тӗттӗм каҫри пек, юнашар Хӗлимун выртассӑн, унӑн ӑшши чӗри патнех ҫитессӗн, кӑкӑрӗ ҫинчи ҫемҫе ҫӑмӗ пите ачашшӑн кӑтӑклассӑнах сӗмленме тытӑнать.

Help to translate

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.