Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантра (тĕпĕ: самант) more information about the word form can be found here.
Вӑл ҫӗре ӳксенех пӑши ӑна пӗр самантра таптаса вӗлернӗ пулӗччӗ.

Упади он, лось его мигом растоптал бы.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Вӑл тата темӗн каласшӑнччӗ, анчах ҫак самантра ҫӑра пӗлӗте тӗрлесе икӗ енчен те ҫиҫӗм ялтӑртатса ҫиҫрӗ.

 — Она хотела еще что-то сказать, но в это мгновение по набухшей черноте неба с двух сторон сразу расчеркнулись молнии.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑш-пӗр самантра никам та курманни, сӑмахран, аванрах маншӑн.

Иногда бывает лучше, чтобы тебя никто не видел.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Вӑл пире кашни самантра курса-илтсе тӑрать, — юнать чӗлтӗр-чӗлтӗр ҫунакан ҫурта тытнӑ кинеми.

Он каждую минуту видит и слышит нас, — шикнула старушка с зажжённой свечкой.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Астуса ӗлкӗреймерӗм, тахӑш самантра кӑмӑл ҫемҫелсе килчӗ, пит ҫӑмарти тӑрӑх пысӑк куҫҫуль тумламӗ йӑр-р йӑрласа анчӗ…

Сам не заметил, как на душе стало тоскливо, по щеке скатилась крупная слезинка…

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

— Эсӗ мӗн куратӑн умӑнта ҫак самантра? — ахрӑмланса илтӗнет ак теприн сасси.

— Что ты видишь перед собой? — эхом донёсся голос другого.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Мӗн йӗлпӗрсе лармалли пур ҫак самантра?

Разве в такой ответственный момент можно хихикать?

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Мӗн тума кирлӗ пулса кайрӗ ӑна ҫак самантра эпӗ кама хуни…

Зачем ему именно в понадобилось знать, в кого я пошёл…

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Ҫак самантра ҫӗр ҫӑтас пулсан телейлӗрех пулӑттӑм та ҫав…

Если бы сейчас можно было провалиться сквозь землю, было бы куда лучше…

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Халӗ ӗнтӗ пӗтӗмпех пӗтнине, хӑйӗн пӳрнӑҫӗнче чи хӑрушши мӗн пулма пултарасси ҫак самантра килсе ҫитнине Григорий ӑнланчӗ.

И Григорий понял, что все кончено, что самое страшное, что только могло случиться в его жизни, — уже случилось…

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья вара ҫапӑҫура, ут ҫинче, хӗҫне йӗннинчен туртса кӑларнӑ самантра, вӑл, элле, мӗн тери хӑрушӑ пулма кирли ҫинчен пуҫласа шухӑшларӗ.

И Аксинья впервые подумала, как, должно быть, страшен он бывает в бою, на лошади, с обнаженной шашкой.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сиккипе каякан учӗ хыҫӗнчен вӑл вунӑ чалӑша яхӑн сӑтӑрӑнса пычӗ, унтан ури ҫине сиксе тӑрса, малтан йӑранаран, унтан йӗнерӗн хыҫалти пӗкечинчен ярса тытрӗ те тахӑш самантра, сиссе юлмалла мар хӑвӑрт, лаши ҫине утланса та ларчӗ.

Саженей десять волочился он за шедшей карьером лошадью, а потом вскочил на ноги, ухватился за стремя, за заднюю луку седла и через какой-то незаметный миг очутился уже на лошади.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав самантра Григорий шинельне тӳмелесе тӑратчӗ.

Григорий застегивал шинель.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шӑпах вӑл йӗнер хырӑмсалӑхӗсене хытарма ӗлкӗрейменнине аса илнӗ самантра таҫтан инҫетрен: «Эскадро-о-он!..» — тесе кӑшкӑрнӑ команда вӑрӑммӑн илтӗнсе кайрӗ.

Уже, откуда-то издалека неслось протяжное: «Эскадро-о-он…» — когда он вспомнил, что у седла отпущены подпруги.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав телейлӗ самантра, хуҫине аякран палласа илсе, хыҫран аллисене сулласа, алӑк патне ҫитиччен чупса пынӑ йытта та картишӗнчен пӳрте кӗме чармаҫҫӗ; ватса пӑрахнӑ савӑт-сапашӑн е тӑкса янӑ сӗтшӗн те ачасене патак ҫитермеҫҫӗ, вӗсем кирек мӗн хӑтланни те ӗнтӗ ахаллӗнех каҫса каять…

В эту счастливую минуту даже дворовой собаке, которая издали узнала хозяина и до порога бежала за ним, облизывая ему руки, разрешалось войти в дом; даже за разбитую посуду или пролитое молоко не попадало детям, и любой их проступок сходил безнаказанно…

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шӑпах ҫак самантра, пур енчен те шавласа кӗмсӗртетнӗ вӑхӑтра пурсӑмӑр та хыттӑн каланӑ хулӑн сасса илтетпӗр:

И вот тут-то сквозь шум, грохот и плеск все услышали громкий бас:

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫиҫӗм ҫиҫнӗ самантра кӑна пире ҫумӑр пӗлӗчӗ курӑнать, пуҫ тӑрринчи йӑмра армак-чармак турачӗсем те, шыв хӗрринчи тӗмсем курӑнаҫҫӗ.

Лишь когда сверкала молния, мы видели узкую полоску неба в низких тучах, ветки огромных ветел, висящие над головами, да темные заросли на берегу.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Кӑмӑлӑмӑр пур енчен те тулчӗ ӗнтӗ: хӗвел те пирӗн ҫурӑма хӗртме ӗлкӗрчӗ, сивӗ шыва пула пирӗн ҫан-ҫурӑм та тӗк татнӑ чӑхӑнни тӗслӗ пулса кайрӗ, ҫилӗм пек сӑмала ҫыпӑҫнипе те варланса пӗтрӗмӗр, шыври йывӑр пӗренесем пӗр-пӗринпе ҫапӑннӑ вӑхӑтра пирӗн ал-урана кирек хӑш самантра та лапчӑтма пултаракансем хамӑр ал-урана шӑйӑрса ҫеҫ пӗтернипе те хӗпӗртерӗмӗр эпир.

Мы всем вообще были довольны: и тем, что солнце успело обжечь нам спины, и тем, что от холодной воды кожа наша стала синей и пузыристой, как у общипанных кур, и тем, что все перемазались клейкой смолой и ободрались о многопудовые бревна, которые, стукаясь между собой в воде, всегда готовы были отдавить нам руки.

X сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Эпир пурсӑмӑр та сулӑсене мухтама тытӑнтӑмӑр, хулана вӗсемпе пӗр самантра ҫитетпӗр терӗмӗр, калӑн ҫав ӗнтӗ вӑл сулӑ та мар, хӑвӑрт каякан глиссер тесе.

Мы хором стали расхваливать плоты и уверяли инженера, что в один миг домчимся на них до города, словно это были не плоты, а скоростные глиссеры.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Шӑпах ҫак самантра хамӑртан инҫе те мар темле тӗлӗнмелле апчхулатни илтӗнчӗ:

И как раз в этот момент где-то недалеко за нашим бугром раздался странный короткий звук:

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed