Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр the word is in our database.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) more information about the word form can be found here.

Вӗсем ҫумӑр ҫунӑшӑн савӑннӑ пек туйӑнать мана: кӑшкӑрашаҫҫӗ, шавлаҫҫӗ, пире савӑнӑҫлӑн саламлаҫҫӗ.
Дождь, по-моему, даже веселил их: они кричали, шумели и весело приветствовали нас.

Тӗлӗнмелле ҫулҫӳрев // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Ҫумӑр ҫуни нимӗнех те мар! — персе ячӗ Шура.
— Подумаешь, дождик! — беспечно отозвался Шура.

Вырсарникун ирхине эпӗ чӳречерен пӑхрӑм — ҫумӑр ҫӑвать.
В воскресенье утром я выглянула в окно: лил дождь.

Тӳпере сирӗлсе пӗтеймен ҫумӑр пӗлӗчӗсем пуррине ачасем те, ваттисем те асӑрхамаҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӗсене таврари хӗрлӗ, йӑмӑх ялавсем, ҫав тери уҫӑ тӗссем хупласа илнӗ.
А серого неба не замечали ни ребята, ни взрослые столько алых, горячих знамен, столько ярких красок было вокруг.

Уяв // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пирӗн телее ҫумӑр та ҫума чарӑнчӗ.
На счастье, скоро и дождь перестал.

Ҫанталӑк уяр марччӗ; ҫил вӗрет, юрпа хутӑш вӗтӗ ҫумӑр пӗрӗхет.
День был ветреный, неприветливый, шел мелкий дождь пополам со снегом.

Пирӗн ҫине ҫумӑр шыв тумламӗсем тӑкӑнчӗҫ.
На нас посыпались дождевые капли.

Тепӗр ҫултан // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Хӗвел пӑхрӗ те, ҫулҫӑсем ҫинчи ҫӗре ӳкме ӗлкӗреймен ҫумӑр тумламӗсем вутӑн-хӗмӗн йӑлтӑртатса илчӗҫ.
Выглянуло солнце — и в последних каплях, повисших на кончиках листьев, вспыхнули радужные огоньки.

Вӗсем ҫумӑр шывӗпе ҫӑвӑннӑ хыҫҫӑн ҫӗнӗ тум тӑхӑннӑ пек туйӑнаҫҫӗ.
Сейчас они стояли нарядные, дочиста вымытые дождем.

Халь кӑна сумӑр ҫуса иртнӗ, пахчари йывӑҫ ҫулҫисем чӗтренсе илеҫҫӗ те, вӗсем ҫинчен ҫумӑр тумламӗсем тӑкӑнаҫҫӗ.
Где каждая ветка, каждый лист то и дело вздрагивает и роняет одинокие запоздалые капли после недавнего дождя.

— Ҫитме чиперех ҫитрӗмӗр те, анчах ҫул ҫинче ҫумӑр питӗ лӳшкетрӗ.
— Доехали хорошо, да только всю дорогу нас дождик поливал.

Ҫумӑр иртсе кайнӑ хыҫҫӑн кӳленчӗкри шыва патакпа ҫапса сирпӗтнине эпӗ пӗрре ҫеҫ курман.
Не раз я видела, как после дождя он бегает по двору и бьет палкой по лужам.

Шӑллӗпе аппӑшӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Зоя, ҫумӑр шывӗпе кӳлленчӗксем тӑрӑх ҫатӑлтаттарса, ман паталла чупать.
И Зоя бежит ко мне босая по теплым лужам.

Ҫуллахи ҫумӑр иртсе каять кӑна, тӳперен хӗвел пӗҫертме пуҫлать, ҫил юлашки ҫумӑр пӗлӗчӗсене таҫта инҫете хӑваласа каять, йывӑҫ турачӗсенчен ҫумӑр тумламӗсем тӑкӑнаҫҫӗ.
Только что прошел быстрый летний дождь — и снова жарко светит солнце, с высокого неба ветром сметает куда-то далеко за горизонт последние облака, с ветвей еще падают крупные капли.

— Малашне ӗнтӗ шкулсем ҫумӑр хыҫҫӑн кӑмпа шӑтнӑ пекех нумайланаҫҫӗ.
— Знаешь, теперь, школы начнут расти как грибы.

Ҫӗнӗ пурнӑҫ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӑйлӑ ҫумӑр ҫуса ҫырансене ахратсан ҫеҫ ҫӗр айӗнчен ҫӗрӗшнӗ пуҫ чашкисемпе авалхи йӗтресем, тӗрлӗ тимӗр татӑкӗсем тупӑнкалаҫҫӗ.
А когда пройдет сильный дождь, по краям рва обнажаются белые черепа, старинные ядра, обломки железных копий…

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вара шыв типмест, ҫулленех ҫумӑр пулать тесе ӑнлантарчӗ Нямаҫ.
Тогда оно не пересохнет, и дождь следом прольется…

Улма ҫулҫи пӗтӗрӗнет, ҫумӑр пуласса ҫитес кунсенче кӗтме ҫук: хӗвел яланах шуралса анать.
Листья у яблонь свернулись в трубочки, а дождем и близко не пахнет: закат-то что ни вечер белый-белый.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эпӗ кунта куҫҫуль тӑкнӑ чухлӗ, — пӳлчӗ ӑна хӗрӗ, — ҫурхи ҫумӑр та кӑҫал ял хирне ун чухлӗ тӑкӑнаймарӗ пуль, куҫӑм типесрен хӑратӑп, хам йӑлтах типрӗм.
— Сколько я здесь слез пролила, — прервала его дочь, — пожалуй, весенний дождь пролил меньше влаги на деревенские поля, боюсь, глаза высохнут, сама-то я уже высохла.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Мӗн ҫумӑр витӗр йӗпенсе ҫӳретӗн?
— Чего ты под дождем тут бродишь?

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics