Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫӗ (тĕпĕ: куҫ) more information about the word form can be found here.
Турӑ ан патӑр ун пек чух ун куҫӗ тӗлне пулма — ҫапса амантать.

Не приведи бог попасть под нее в такую минуту — искалечит.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Куҫӗ тулли хуйхӑ хӑйӗн.

Глаза заволоклись грустью.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӑмана ҫивӗч куҫӗ тӗттӗмре пӗчӗк мамӑк ҫӑмхисене уҫҫӑнах сӑнаса илчӗ.

Острый взгляд совы ясно различил во тьме маленькие пушистые клубочки перьев.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Пик кунтах, ун куҫӗ умӗнчех выртать.

А Пик лежал тут, у неё на глазах.

Хӳри курӑнмасть, ҫӑмӗ палӑрмасть // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Унӑн куҫӗ кӑвакара пуҫларӗ; пӗр минут каялла пулнӑ пек кӑвакарса ҫитсен вӑл шӑппӑн, хӑйне ҫеҫ каланӑ пек: — Нихҫан та вӑл ун пек пулманччӗ-ха, — терӗ.

Голубизна ее глаз начала сгущаться; и когда они сделались такими же синими, как и минуту назад, она сказала тихо, точно самой себе: — Никогда еще она не была такой.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӑхрӗ вӗсем ҫине Катя, вара унӑн куҫӗ умӗнче: нимӗҫсем ҫак пӳлӗме кӗни, шкап кантӑкне ҫапса ҫӗмӗрсе кӗнекесене пӗтӗмпе тураса ваклани, урисемпе таптани курӑннӑ пек пулчӗ.

Смотрела на них Катя, и представлялось ей, как немцы ворвутся в комнату, разобьют стекла шкафа и будут рвать в клочья, топтать ногами эти книги.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Эсӗ пурин куҫӗ умӗнчи ҫын.

 — Ты на глазах у всех.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл пӗр хускалмасӑр ларчӗ; унӑн куҫӗ умӗнчен ылттӑн пек сарӑ тырӑ хирӗ курӑнать; тулли те йывӑр пучахсем усӑнса анаҫҫӗ, тӑкӑнаҫҫӗ.

Она сидела не шевелясь; и перед глазами ее плыли золотистые хлебные поля; тяжелые колосья никли, осыпались.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катьӑн витӗр пӑхакан кӑвак куҫӗ, пурҫӑн пек ҫӳҫӗ, ҫӳхе тути, тулли пичӗ, пӑртак сарлакарах сӑмси асра тӑрса юлнӑ… вӑя вӗсене пурне те пӗрле пуҫтарса пӑхасшӑн пулчӗ, анчах урӑх нимӗн те аса илеймерӗ.

Память сохранила Катины искрящиеся глаза, шелковистые волосы, сочные губы, выпуклость скул, несколько широковатой нос… но когда он пытался соединить все это вместе, ничего не получалось.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӳпере шурӑ пӗлӗтсем шӑватчӗҫ, ҫавсем шӑранса куҫран ҫухалсан, вӗсен вырӑнне Катя куҫӗ пекех кӑн-кӑвак тӳпе тухатчӗ.

Плыли по небу облака — белые-белые; они таяли, разрывались, и место разрывов заполняла радостная голубизна, похожая на голубизну катиных глаз.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Куҫӗ япӑх курнӑран ҫапла нушаланать ӗнтӗ.

— Ведь бабка старая и почти совсем не видит.

Хӗвел пулса ҫӳрекенсем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 14, 16 с.

Тӑрӑхла питлӗ, куҫӗ чакӑр, ӗмӗр савӑнса курманла кулянчӑк хӑй.

Продолговатое лицо, большие глаза, весь такой грустный, словно никогда не радовался.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Пӗр мӑчлатми ту тӑрринелле пӑхакан куҫӗ пач урӑх пурнӑҫра тейӗн.

Его глаза не мигая смотрят на холм, словно живут другой жизнью, в ином измерении.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

— Вӑл тар, — терӗ те пӑшӑлтатса Стерлядников ҫӗлӗкне куҫӗ ҫинелле антарчӗ…

— Это пот, — тихо шепнул Стерлядников и надвинул на глаза шапку…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Е Маслак, е… — бинокльне куҫӗ патне тытрӗ Фомин.

— Либо Маслак, либо… — Фомин приложил к глазам бинокль.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр кунне Григорин хӑйсен хутор ҫыннипе — хӑрах куҫӗ типсе ларнӑ Чумаков старикпе — курса калаҫма тӳр килчӗ.

День спустя Григорию довелось увидеть своего хуторянина — кривого старика Чумакова.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫил ҫӗрле чӳрече хуппине уҫса пӑрахнӑ пулмалла та, — ҫӳхе пас тытнӑ кантӑк куҫӗ витӗр катӑлнӑ уйӑхӑн йӑлтӑркка симӗс ҫаврашки курӑнать.

Наверное, ветер ночью открыл ставню — и сквозь запушенное изморозью стекло был виден зеленый искрящийся круг ущербленного месяца.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Крыльца ҫинче Кирилл амӑшӗ тӑрать, ал тупанне куҫӗ патне тытса, садалла пӑхать.

На крыльце стояла мать Кирилла, козырьком приложив к глазам ладонь, смотрела в сад.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична вӗсем шӑплана пӗлмесӗр чӑрлатнине итлесе выртрӗ, хӗвелпе ӑшӑннӑ курӑкӑн курницӑна варкӑшса кӗнӗ шӑршине туйрӗ те, ун куҫӗ умне август уйӑхӗнчи хӗвел ӗнтсе янӑ ҫеҫенхир, ылтӑн тӗслӗн йӑлтӑртатакан тулӑ хӑмӑлӗ, кӑвак янкар карса илнӗ ҫап-ҫутӑ сенкер тӳпе самантлӑха темле тӗлӗкри майлӑраххӑн тухса тӑчӗҫ…

Ильинична прислушалась к их неумолчному звону, уловила проникший в горницу запах нагретой солнцем травы, и перед глазами ее на миг, как видение, возникли опаленная солнцем августовская степь, золотистая пшеничная стерня, задернутое сизой мглой жгуче-синее небо…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ҫурри хупӑ куҫсемпе сехечӗ-сехечӗпе кравать ҫинче хускалмасӑр выртрӗ, тӑртаннӑ пӳрнисем ҫеҫ утиял хутланчӑкӗсене майӗпен кӑштӑртаттаркаласа хыпашларӗҫ, ҫав сехетсенче вара пурӑнса ирттернӗ пӗтӗм кунҫулӗ куҫӗ умӗнчен шӑвӑнса иртрӗ.

И она, полузакрыв глаза, часами лежала, не шевелясь, только припухшие пальцы ее перебирали складки одеяла, и вся жизнь проходила перед ней за эти часы.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed