Шырав
Шырав ĕçĕ:
Юнашар сӗтел хушшинчен тахӑшӗ:
XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Анчах ун пекки ним те пулмарӗ, — вӗсем юнашар, хулпуҫҫи ҫумне хулпуҫҫипе тӗкӗнсе ларса, кӗске сӑмахсемпе лӑпкӑн калаҫса ларатчӗҫ.
XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Эпӗ Григоришӗн тарӑхаттӑм, ҫав шӑрҫа ҫакнӑ хӗр унпа юнашар пулни пит те кӳренмелле килӗшӳсӗрччӗ.Мне было досадно за Григория, — эта девица с вишнями так обидно нелепа была рядом с ним.
XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Пӗр Хумма анчах кулмастчӗ, вӑл манпа юнашар лавка алӑкӗ умӗнче мӑкӑртатса тӑратчӗ:Не смеялся только Фома, стоял в дверях лавки рядом со мною и бормотал:
XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Хумма лучӑрканса пӗтнӗ улӑм ҫине манпа юнашар выртрӗ.
XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Вӑл мана пӗр пачка приложенисем кӳрсе пачӗ, эпӗ Флоберӑн ӑслӑ ӗҫне вуласа тухрӑм, вӑл мана темӗн чухлӗ святойсен пурӑнӑҫӗсене, кӗнекеҫӗ каласа кӑтартнӑ историсенчен хӑшпӗр япаласене аса илтеретчӗ, анчах вӑл ман чӗрене ӑраснах тарӑн кӗрсе юлмарӗ, унпа юнашар пичетленӗ «Тискер кайӑксене йӑвашлатакан Упилио Файмалин мемуарӗсем» ятлӑ япала мана ытларах кӑмӑла карӗ.
XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Пӗрре вӑл Ярмаркӑран ир, пӗр пилӗк сехетре тавӑрӑнса столовӑйне кӗрсен, хам манса кайнӑ ҫын чей ӗҫмелли сӗтел патӗнче, хуҫапа юнашар ларнине куртӑм.
XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Вӗсем юнашар ҫывӑратчӗҫ, ҫӗрлесенче вара тем ҫинчен шӑппӑн сӑмахлатчӗҫ.Спали они рядом и по ночам долго шёпотом беседовали о чем-то.
XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Вӗсем тухса кайсан, эпӗ алӑк патне урайне, Павел Одинцовпа юнашар выртрӑм.Когда они ушли, я лег у двери на полу, рядом с Павлом Одинцовым.
XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Унӑн тетрадӗнче чуна хускатакан лайӑх стихсемпе юнашар вӑтантарса ҫеҫ яракан ирсӗр сӑвӑсем пит нумай пулнӑ мана темле тӗлӗнмелле пек туйӑнатчӗ.
XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Ҫӳлӗшӗ унӑн икӗ аршӑн та вуникӗ вершукчӗ, пирӗн пукансемпе табуреткӑсем пурте ун ҫумӗнче вылямалли япаласем пек пулса тӑратчӗҫ, вӑрӑм Ситанов та унпа юнашар тарсан ача пекех курӑнатчӗ.
XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Утать ватӑ князь хӑнисем хушшинче, Унпа юнашар — ҫамрӑк Игорь.
Пӗлӳҫӗ Олег ҫинчен хунӑ юрӑ // Митта Ваҫлейӗ. Александр Пушкин. Пӗлӳҫӗ Олег ҫинчен хывнӑ юрӑ. — Тӑван Атӑл, 1955, 1(55)№, 115–116 с.
Енчен те Терентий Петрович трибунӑпа юнашар тӑрсан, унран лайӑх ҫын та тупас ҫук.Если Терентию Петровичу стать сбоку трибуны, то лучшего человека не найти.
Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.
Темиҫе минутран вӗсем сеялка ещӗкӗ ҫинче юнашар ларса чӗлӗм туртрӗҫ; Терентий Петрович ҫапла каларӗ:Несколько минут спустя они уже курили, сидя рядом на ящике сеялки, и Терентий Петрович говорил:
Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.
Утнӑ чух вӑл кашни юпа патӗнчех чарӑннӑ, ун ҫумне ҫурӑмӗпе тайӑнса пӗр хушӑ тӑнӑ, унтан куҫӗсемпе тепӗр юпа ҫине тӗлленӗ, пуҫне пӑркаласа илнӗ тата тепӗр хут тӗлленӗ те: «Ҫитетӗп. Тӗп-тӗрӗс ҫитетӗп. Ну, Тереша, хӑюллӑрах!» — тенӗ те юнашар юпа патнелле утнӑ.
Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.
Костя Терентий Петровичпа юнашар таракан калак ҫине чалӑшшӑн пӑхса илнӗ, унтан ҫиллессӗн паклаткалакан трактор ҫине пӑхнӑ та, ӳкӗтлекен сасӑпа ыйтнӑ:
Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.
Ҫакна каласан, вӑл чӑнах плуг тимӗрӗсене тасатмалли вӑрӑм авӑрлӑ калака илсе хӑйӗнпе юнашар чиксе лартнӑ, кирлӗ пулсан йӑпӑр-япӑр ҫавӑрса тытма ансатрах пултӑр, тенӗ пек.
Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.
Пӑлханса кайнӑ Ефимыч хӑйӗн мӗншӗн савӑнмалла пулнине тавҫӑрса та илеймен: аҫа ҫапсан сыснине мар, ӑна хӑйне вӗлерме пултарнӑ-ҫке, вӑл сыснипе юнашар тӑнӑ вӗт-ха!
Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.
Куна эпӗ хамах куртӑм, ма тесессӗн кабинетра Петр Кузьмич Шуровпа юнашар лараттӑм.Этому я сам был свидетелем, сидел в кабинете рядом с Петром Кузьмичом Шуровым.
3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.
Петр Кузьмич ун патне пырса юнашар ларчӗ, унтан пирусне чӗртрӗ те, тӗтӗмне ҫӳлелле ярса, килӗштермелле калаҫма тытӑнчӗ:Петр Кузьмич подошел к нему, сел рядом, закурил и, пуская дымок вверх, примирительно сказал:
Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.