Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

манса (тĕпĕ: ман) more information about the word form can be found here.
Ҫак майпа, хум ҫапнӑран таҫта тинӗселле пӑрӑннӑ киммине тытса пыма та манса кайрӗ.

забывая править лодкой, повернутой волнением и плывшей куда-то в море.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Ҫак калаҫу вӑхӑтӗнче вӑл хӑй умӗнче кам тӑнине манса кайма ӗлкӗрнӗ, хӑй умӗнче вӑл — хӑй пекех вӑрӑм ӑрури сыпӑксен тарӗпе ӗмӗрлӗхех ҫӗр ҫумне ҫыпҫӑннӑ, унпа ача чухнехисене аса илнисемпе ҫыхӑннӑ хресчене, анчах та ҫав ҫӗр татӑкӗнчен тата уншӑн тӑрӑшса ӗҫлессинчен хӑй ирӗкӗпех уйрӑлнӑ, ҫавӑн пирки ҫителӗклӗ таран асап тӳсекен хресчене курчӗ.

Он во время этого разговора успел уже забыть, с кем имеет дело, и видел пред собой такого же крестьянина, как и сам он, прилепленного навеки к земле потом многих поколений, связанного с ней воспоминаниями детства, самовольно отлучившегося от нее и от забот о ней и понесшего за эту отлучку должное наказание.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Эпӗ чуптунипе эсӗ хӑвӑн маттур пурнӑҫна манса кайӑн… маттур цыгансене питӗ савӑнтаракан чӗрӗ сывлӑшлӑ юррусем те ҫеҫенхирсенче урӑх янӑрас ҫук — ун чух ӗнтӗ эсӗ мана, хӑвӑн Раддуна, ачаш юрату юррисем юрласа кӑтартӑн…

Под поцелуй мой забудешь ты свою удалую жизнь… и живые песни твои, что так радуют молодцов-цыган, не зазвучат по степям больше — петь ты будешь любовные, нежные песни мне, Радде…

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Анчах пирӗн пӳрт патнелле килекен сукмака вӑхӑтлӑха манса та кайӗ.

Но дорожку к нашему дому она теперь надолго забудет.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пулӑшасси пулмасть манран… хам та пӗтӗмпе манса кайнӑ, — тӗлӗннӗ пек пулчӗ Санька, унтан малалла калама ыйтрӗ.

— Какой я помощник… сам все перезабыл, — смутился Санька и попросил рассказывать дальше.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Киле манса кайрӗ…

— От дома подался…

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Петька мӗн те пулин пуласран хӑраса, Катерина ҫумӗнчен Санькӑран аяккалла кула-кула шурӗ; кам пӗлет, Коншак кӑра ҫын, анчах унӑн ҫилли час иртсе каять, тен, каҫчен, вӑл кун ҫинчен манса та кайӗ!..

— И Петька, на всякий случай держась поближе к Катерине, все дальше уходил от Саньки и посмеивался: кто же не знает, что Коншак горяч, но отходчив и к вечеру обо всем забудет!

19-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Самантрах илсе килсе паратӑп, — хыпӑнса ӳкрӗ Петька, витрисем ҫинчен манса кайсах, килнелле вӗҫтерчӗ.

В момент доставлю, — засуетился Петька и, забыв про ведра, побежал в избу.

19-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Маша пуҫне ухса пуҫкӑшӑлӗ ҫинчен те манса кайрӗ, ҫӑварне клевер чечекӗ хыпрӗ те унӑн пылак сӗткенне ӗмме тытӑнчӗ.

— И, встряхнув короткими волосами, Маша уже забыла про венок, сунула в рот пунцовую головку клевера и принялась высасывать сладкий цветочный сок.

15-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шкул хуралҫин Берентей ятлӑ качака таки, арҫын ачасене ҫав тери курайманскер, хай ҫапӑҫма юратнине манса кайсах, пӗр сулхӑн тӗм кутне кайса выртнӑ.

Сторожихин козел Берендей, лютый ненавистник мальчишек, забыв весь свой воинственный пыл, смиренно забился в тенистый куст.

15-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк Евдокия тӑчӗ те йӗппе ҫип илсе, пӳрнескине тӑхӑнса Санькӑн ҫӗтӗлнӗ чавсине ҫӗлеме тытӑнчӗ; «пӑрахӑҫа тухнӑ эсӗ, манса кайнӑ сана» текелерӗ вӑл.

А Евдокия вдруг достала иголку с ниткой, наперсток и принялась зашивать Саньке дырку на локте: «Оброшенный ты мой, забытый!»

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Витре е кантӑра манса юлман-ши, тесе туха-туха пӑхать, хапхана мӗнле хупнине тӗрӗслет, калинкке шашулкки мӗнле иккенне те пӑхмасӑр манса хӑвармасть.

Выходил на улицу, осматривал, не забыты ли на крыльце веревка или ведро, проверял, плотно ли закрыты ворота, надежен ли засов у калитки.

13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька ҫав ирхине хӑй кӑмӑлӗ юлнине те тахҫанах манса кайрӗ, вӑрӑм сӑмсаллӑ пушмакӗ те ҫӑмӑл пек пулчӗ ӑна.

Санька давно забыл свою утреннюю обиду, длинноносые штиблеты уже не тяготили его.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫук, кӑтарт-ха эсӗ… тен, манса кайрӑн пуль.

— Нет, ты покажи… может, запамятовал.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла вӑййа пула Санька пурин ҫинчен те манса каять.

И так увлечется Санька игрой, что забудет обо всем на свете.

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нумайӑшне вӑл манса пӗтнӗ, халӗ ӗнтӗ акӑ юлташсенчен юлас мӑр тесе вӑл пӗтӗм вӑйне хурса тӑрӑшать.

Он многое перезабыл и сейчас старался изо всех сил, чтобы не отстать от товарищей.

8-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Чухлатӑп, шӑпчӑкӑм, чухлатӑп! — Захар, хӑй ҫитмӗл ҫула ҫитнине манса, шӑпчӑк сассине хирӗҫ тӑмана пек кӑшкӑрса ячӗ, Федя каҫхи кайӑк сассине пачӗ, старик саркайӑк пек ҫинҫен те ачашшӑн шӑхӑрчӗ, ача куккук пек авӑтса илчӗ.

— Чую, соловушко! — И Захар, словно ему не было семидесяти лет, в ответ на соловьиное щелканье гукнул филином, Федя отозвался криком ночной выпи, старик тонко и нежно засвистел иволгой, мальчик закуковал кукушкой.

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗлтӗрене пӗр пысӑк ывӑҫ тытса илсе, вӑйӑ йӗркине манса, милкӗпе ҫапнӑ пек арҫын ачасене ҫурӑмран, алӑран, ураран сылтӑм еннелле, сулахай еннелле ҫатлаттара пуҫларӗ.

Нарвала большой пучок крапивы и, забыв про все правила игры, как веником принялась направо и налево хлестать мальчишек: по рукам, по спинам, по головам.

5-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑй сӑмахӗ ҫине ҫирӗп тӑмаллаччӗ, вӑл пур «Векшин хуҫалахӗ» ҫинчен асӑнсанах савӑнса кайрӗ те ыттине пӗтӗмпех манса кайрӗ.

Надо было твердо стоять на своем, а она при первом же упоминании о «хозяйстве Векшина» развесила уши и обо всем забыла.

4-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Яланлӑхах хӑвар мана… манса кай…

— Оставь меня совсем… забудь…

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed