Шырав
Шырав ĕçĕ:
Ҫапах та вӑл хӗрарӑм ҫине пурпӗр пӑхрӗ, мӗншӗн тесен хӗрарӑм ҫарамас пулни ӑна парӑнтарнӑ, вӑл унран хӑпма пултараймарӗ.И всё-таки он смотрел на женщину, прикованный неотразимой, покоряющей силой её наготы.
III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Ҫын мӗн чухлӗ ирсӗртерех, турӑ унран ҫавӑн чухлӗ ҫӳлерех, — ӑна эпир хамӑрӑн ҫылӑхсем ӑшӗнче ҫӗрнӗ шӑршӑ хӑвалать.— И чем ниже человек, тем выше от него бог, гонимый смрадом гниения нашего во грехах.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Эс кала ӑна: мана унран процентсем те кирлӗ мар, укҫа та кирлӗ мар.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Унран хитререххисем те пур.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Часах вӑл Ольга хӑйӗнпе тата та кӑмӑллӑрах, туслӑрах, анчах темле хӗрхеннӗ пек калаҫма тытӑннине туйрӗ; ку унан кӑмӑлне каймарӗ, ҫавӑнпа та пӗррехинче, кӗрхи каҫ, ун патӗнче ларнӑ чухне, Петр унран: — Сана упӑшку Попова пирки мӗн те пулин лӑпӑртатса памарӗ пуль-ҫке? — тесе ыйтрӗ.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Эс мӗн ыйтса пӗлесшӗн вара унран? — ыйтрӗ Артамонов тарӑхса, анчах хӑй мӗншӗн тарӑхнине хӑй те ӑнланмарӗ.— Чего ты добиваешься? — спросил Артамонов с досадой, непонятной ему.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Мӗн куратӑн эсӗ унта? — тесе ыйтрӗ ашшӗ унран.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Петр ашшӗ уншӑн нихҫан та ҫывӑх, юратнӑ ҫын пулманнине, вӑл уншӑн хаяр хуҫа пулнине, вӑл Алексее унран ытларах кӑмӑлланине, ун ҫине тимлӗрех пӑхнине аса илчӗ.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Илья унран: — Калаҫҫӗ пулсан, мӗн тӑвас-ха? — тесе ыйтрӗ.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Ачине илӗр унран, — ҫилленсе канаш пачӗ Артамонов, вара ҫав самантрах ачан ҫемҫелсе кайнӑ кӗлетки патнелле темиҫе хӗрарӑм алли тӑсӑлчӗ, анчах Волков намӑс сӑмахсемпе вӑрҫса илчӗ те аяккалла тарчӗ.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Вӑл час-часах ашшӗ унран хӑйӗнчен хӑранине те туйнӑ, акӑ халь те хӑрать вӑл.Он нередко чувствовал, что отец и его боится, вот — сейчас боится.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Ольга упӑшкипе хӑйне унран аслӑрах тата ӑслӑрах ҫын вырӑнне хурса калаҫнӑ.С мужем Ольга обращалась так, как будто была старше и знала себя умнее его.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
— Санӑн мӗн — айӑплисем ҫук-им вара? — тӑрӑхларах ыйтнӑ унран Петр.— Что ж у тебя — виноватых нет, что ли? — насмешливо спрашивал Пётр.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Петр ӑна ӑнланса ҫитеймен, ҫапах та Ольга уҫӑ кӑмӑллӑ ҫын пулнӑ, ҫавӑншӑн Петр ӑна кӑмӑлланӑ, анчах, ҫавӑнпа пӗрлех, вӑл унран шикленнӗ, унӑн уҫӑ кӑмӑлӗ темле чеелӗхе пытарса тӑнӑ пек туйӑннӑ.
II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Ҫавӑн пирки упӑшки, унран тӗлӗнсе, кӳренӳллӗн ыйтнӑ:
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Амӑшӗ хӑйӗн хӑтипе ҫыхланса кайнине хула ҫыннисем тахҫанах пӗлнӗ, вара, ҫакӑншӑн ӑна хыттӑн сивлесе, унран аяккалла пӑрӑннӑ, ятлӑ ҫынсем хӑйсен хӗрӗсене, Наталья тусӗсене, Наталья патне — аскӑн хӗрарӑмӑн хӗрӗ, ютран килнӗ темле мужикӑн кинӗ мӑнкӑмӑллӑ та чӗмсӗр упӑшкан арӑмӗ патне ҫӳреме чарнӑ; хӗр чухнехи пурнӑҫӑн пӗчӗк савӑнӑҫӗсем халӗ Натальйӑшӑн ҫав тери пысӑк та илемлӗ пулнӑ пек туйӑннӑ.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Унӑн сӑмахӗсенче Никита яланах темӗн ҫинчен асӑрхаттарнине илтнӗ, ҫавӑн пирки вӑл ун ҫине тарӑхнӑ та, унран хӑранӑ та, — ҫавӑнпа пӗрлех вӑл ун ҫинчен тата та ытларах пӗлесшӗн пулнӑ.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Вӑл ҫавӑн пек хускалкаланине курса, ашшӗ унран: — Эс мӗн ӗнтӗркесе ларатӑн тата? — тесе ыйтрӗ.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Пӗрре Баймакова унран интересленсе ыйтрӗ:
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.
Петр унран йывӑртарах, Петрта темле ӑнланмаллах мар япала пур; халлӗхе вӑл хӑюллӑ ҫын мӗн тери нумай ӗҫ тума пултарнине ӑнланаймасть-ха.
I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.