Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑҫан the word is in our database.
хӑҫан (тĕпĕ: хӑҫан) more information about the word form can be found here.
Бен хӑй юлашки хут хӑҫан макӑрнине ас туман, анчах халӗ унӑн куҫӗсем ҫине куҫҫулӗсем палӑрса тухрӗҫ.

Бен не помнил, когда он плакал, но теперь вдруг почувствовал на глазах беспричинные слезы.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Ывӑлне хӑҫан та пулин ҫакӑн пек канашсем панине вӑл астуман.

Он не помнил, чтобы давал раньше сыну такие советы.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

— Кунта хӑҫан та пулин кам та пулсан килет-и? — тесе ыйтрӗ унран Дэви.

— А сюда кто-нибудь когда-нибудь заходит? — спросил его Дэви.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Эсир хӑҫан кайма кӑмӑл тӑватӑр, Уэлдон миссис, ҫавӑн чух тапранса кайма пултаратпӑр.

Мы можем выступить в поход, миссис Уэлдон, когда вы пожелаете.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Гаррис мистер, — терӗ вӑл, — хӑҫан ҫула тухӑпӑр?

— Мистер Гаррис, — сказал он, — когда мы выступаем?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл хуть хӑҫан та ӑвва ҫыран хӗрринче тупнӑ вутчульне сапса хӗлхем кӑларма пултарать.

Он в любой момент мог высечь искру при помощи огнива и подобранного на берегу моря кремня.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ку ҫырана хӑҫан та пулсан ҫын килсе ҫӳренин нимле палли те ҫук.

Не было никаких признаков того, что этот берег когда-либо посещал человек.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тен, хӑҫан та пулсан ҫак йывӑрлӑхсем хӑй ҫинчен систерӗҫ.

Быть может, эти лишения когда-нибудь и скажутся на нем.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫук, ӗлкӗреймерӗм, — вӑтаннӑн чӑннине каларӗ Митя, — эпӗ шавах вырӑнтан хӑҫан тӑма юрани пирки шухӑшласа лартӑм.

— Нет, не успел, — смущенно признался Митя, — я все время думал о том, когда можно будет встать с места.

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сехетӗн минут йӗппи ирӗке тухма хӑҫан паллӑ парассине шутласа кӑларсан, Митя хӑй шутланине пурпӗрех темиҫе хутчен те тӗрӗслесе пӑхрӗ.

Несколько раз он проверял себя, прежде чем убедился, в каком месте минутная стрелка подаст ему знак к свободе.

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Анчах пиллӗк ҫитесси вунпилӗк минут хӑҫан пулать-ши вӑл?

Когда это будет без четверти пять?

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Митя та мӑйӑрсене фольгӑпа — ылтӑн хучӗпе — сӑрса ҫыпӑҫтарма пултаратчӗ, анчах вӑл хура кресло ҫинче ларать, будильник те ӑна хӑҫан анма юранине пӗлтермест.

Митя тоже мог бы оклеивать орехи золоченой бумажкой — фольгой, а вместо этого сидит в кресле, и даже будильник ему не подскажет, когда можно сойти.

Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑҫан кӑмпа татма кайӑпӑр эпир? — ыйтрӗ Аня, кӑмпа юратаканскер.

— Когда мы за грибами пойдем? — спросила Аня, страстная грибница.

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑҫан та пулсан тем те пӗлес текен этем уйӑхӑн тепӗр ҫур чӑмӑрӗнче мӗн пуррине те пӗлӗ, — тет Илья Николаевич.

— Когда-нибудь пытливый ум человека заглянет и на другую сторону Луны, — говорит Илья Николаевич.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

«Пирӗн ҫӗршыв историне, унӑн паттӑрӗсене пӗлмеллех тата асра тытмалла. Кирек хӑҫан та Тӑван ҫӗршыва хӳтӗлеме хатӗр пулмалла»,— терӗ Евгений Борисов.

«Мы должны знать и помнить историю нашей страны, ее героев. Всегда быть готовыми защищать Родину, — сказал Евгений Борисов.

Тӗл пулура — РФ Геройӗ Евгений Борисов // А. ИВАНОВА. «Авангард», 2020.12.11

Вӑл хуть хӑҫан та: кӑнтӑрла хӗвел пӑхнӑ чухне те, ҫӗрле икӗ енчен икӗ хунар ҫутатнӑ чухне те карап курсне, урӑхла каласан, ун каймалли ҫулне, кӑтартать.

Его картушка, которую днем освещало солнце, а ночью две боковые лампы, в любой момент указывала курс судна, то есть направление его движения.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мӗнле майпа тата хӑҫан уйӑрма пуҫланӑ вӑл ҫак икӗ саспаллине, куна эпӗ сире калаймастӑп, паллах.

Каким образом и где собака научилась различать эти две буквы, я, разумеется, не могу вам сказать.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Негрсем чӑннипех те хӑйсене вӗсен умӗнче парӑмра пек туйма пуҫларӗҫ, чухӑн пулин те, хӑҫан та пулсан чӑннипех тав тума пултарасса шанчӗҫ.

Действительно, они чувствовали себя в долгу перед ними, и хотя были лишь бедными неграми, надеялись когда-нибудь доказать им на деле свою благодарность.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫак карап мӗнле арканнине хӑҫан та пулсан пӗлме май килӗ-ши? — терӗ шухӑшлӑн Уэлдон миссис.

— Удастся ли когда-нибудь разгадать тайну этой катастрофы? — сказала миссис Уэлдон.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Митьӑпа Гришӑна хӑҫан илсе кайнӑ тата чӑнах та илсе кайнӑ-и — ун ҫинчен никам та йӗркеллӗ пӗлмерӗ.

Когда именно Митю и Гришу увезли, да и в самом-ли деле увели — об этом никто толком не знал.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed