Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ури (тĕпĕ: ура) more information about the word form can be found here.
Ури айӗнчи пылчӑка ҫӑрса вӑл ҫумӑр витӗрех хӑй ҫулӗпе паттӑррӑн ута пуҫларӗ.

Лалка храбро зашагала вперед под дождем, шлепая по грязи.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандов килӗшӳллӗ ҫӗлетнӗ тӗксӗм-симӗс пиншакпа, пиншакӗ ҫӗнех те мар ӗнтӗ, брюкийӗ те ҫав тӗслех, тӑвӑр, ури тунине тӑп-тӑп тытса тӑрать.

Кандов носил хорошо сшитый, но уже потертый темно-зеленый пиджак и такого же цвета брюки, довольно узкие и плотно облегающие бедра.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл нимӗн туйми пулнӑ, пичӗ кӑвакарнӑ, алли ури шӑнса кӳтнӗ.

Он был без чувств, лицо его посинело, руки и ноги одеревенели.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тепӗр сӑлтав та асӑнма пултаратчӗ: ырса ҫитнипе те шӑннипе унӑн суранлӑ ури хытӑ ырата пуҫларӗ.

Огнянов мог бы упомянуть и о третьей причине: от утомления и холода у него сильно разболелась больная нога.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ушкӑнри ҫынсем ҫакӑ мӗне пӗлтерни пирки шухӑшланӑ хушӑра йывӑҫ хӳттинчен пӗр тем пысӑкӑш тӗттӗм кӗлетке курӑнах кайрӗ, паллах ӗнтӗ, ку йытӑ тавраш пулмарӗ, темле тӗлӗнтермӗш, акӑш-макӑш пысӑк упа тейӗн, кайри ури вӗҫҫӗн чӗвен тӑнӑн курӑнчӗ ҫак кӗлетке.

Пока товарищи продолжали недоумевать, из-за деревьев появилась громадная темная фигура, напоминавшая уж, конечно, не собаку, но скорее чудовище, невиданного гигантского медведя, вставшего на задние лапы.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ури ҫӗре тивнине сисмесӗр малалла чупрӗ.

Огнянов побежал дальше, не чувствуя под собою ног.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ури хӑйӗн чӗтреве ерчӗ, вӑл стенаран тӗренчӗ.

Ноги у него задрожали, и он прислонился к стене.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хуҫа ури патне темиҫе вак кӗмӗл пӑрахрӗ те, лашине утланса, каллех ҫулпа юрттарчӗ.

И, бросив хозяину под ноги несколько грошей, Огнянов вскочил на коня и снова отправился в путь.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шуйттан хыпса ҫӑттӑр вӗсен чунӗсене, — терӗ хӗрсе кайнӑ Марин, Огнянова сыхланса ҫеҫ лаша ҫинчен антарнӑ хушӑра, лешӗн ларса килнине пула, ури татах ырата пуҫларӗ.

Чтоб черти забрали их души! — приговаривал дядя Марин, осторожно помогая спешиться Огнянову, у которого от тряски сильнее разболелась нога.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ставри пуп ӑна пуҫ тӳпинчен пуҫласа ури тупанне ҫити пӑхса илчӗ.

Поп Ставри смерил его взглядом.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑна вара пуҫ тӳпинчен пуҫласа ури тупанне ҫити, тиркешсе те кӑмӑлсӑр пулса, пӗр хут, ик хут пӑхса илчӗ.

Раду он только раз или два смерил с головы до ног суровым пренебрежительным взглядом.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫамрӑк ҫынсем, хӗрсе калаҫнӑ май, ун ури сассине илтеймерӗҫ те.

В пылу разговора молодые люди не услышали его шагов.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Упа ури лапписемпе урайне мелсӗр шутаркаласа тухтӑр патнелле пычӗ; хаваслӑн мӗкӗрсе кайри ури вӗҫҫӗн чӗвен тӑчӗ, малти урисене хуҫа чӗркуҫҫийӗ ҫине тӑсса хучӗ те ҫӑварне карса ҫивчӗ шӑлӗсене йӗрчӗ.

Она подошла к доктору, шаркая огромными лапами по полу и радостно урча; потом поднялась на задние лапы, положив передние на колени хозяина, и раскрыла широкую пасть с белыми острыми зубами.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кралич ҫав вӑхӑтра — хӑйне аҫа ҫапрӗ тейӗн — йӑлт хытса тӑчӗ; кунта мӗн-мӗн курса тӑнинчен тӗлӗнчӗ кайрӗ, ури чӗтреве ӳкрӗ, ҫӳҫӗ вирелле тӑчӗ, ҫурӑмӗ тӑрӑх сивӗ сӳлетсе иртрӗ.

Все это время Кралич стоял как громом пораженный, следя за сценой, разыгравшейся у него на глазах; ноги его дрожали, волосы шевелились на голове, по спине бегали мурашки.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кралич ӑҫта ҫитессе пӗлмесӗрех малалла чупрӗ; йӑлтах ӑшша пиҫсе ҫитрӗ хӑй, ӗшеннипе ури те такӑна пуҫларӗ.

Кралич бежал вперед, сам не зная куда; он еле переводил дух, ноги у него заплетались от усталости.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кралич хӑй тӗлне килнӗ чи малтанхи тӑкӑрлӑкалла пӑрӑнчӗ, васкасарах утма тытӑнчӗ; ҫул хыттинчен йӑнӑшас мар тесе, аллипе хӳмерен тӗренкелесе утрӗ, ури ҫаплах шыв кӳленчӗкне лекет.

Кралич свернул в первый попавшийся переулок и прибавил шагу; нащупывая дорогу, он хватался руками за стены, но то и дело попадал ногой в лужу.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сасартӑк полицейски урине сиктеркелесе илчӗ, пухӑннисем пурте хускалчӗҫ, тӳрех ун ури ҫине тинкерчӗҫ.

Внезапно полицейский шевельнул ногой; все заволновались и поспешили посмотреть на его ногу.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Лаша ури сассине илтсе, килйыш урама чупса тухрӗ.

Услыхав стук копыт, слуги вышли

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Чиновник ӑна: «Ак ҫакнӑ йышӑнмасӑр тӑраймӑр вара», тет те питӗнчен ҫатлаттарать; вӗҫкӗн патак ярса тытать, чиновник ӑна кӑкӑрӗнчен чышать; вӗҫкӗн ӳкет, шавланине илтсе, тарҫӑсем чупса ҫитеҫҫӗ, барин вилӗ выртать, — вӑл ҫӗре питӗ хытӑ персе анса тӑнлавӗпе сӗтел ури айне лартакан тимӗр ҫине ҫапӑннӑ иккен.

Чиновник сказал: «Так вот от этого вызова не откажетесь», — и ударил его по лицу; франт схватил палку, чиновник толкнул его в грудь; франт упал, на шум вбежала прислуга: барин лежал мертвый, он был ударен о землю сильно и попал виском на острый выступ резной подножки стола.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Марья Алексевна, Жюли, Верочка ӑслӑ та ҫирӗп кӑмӑллӑ хӗрарӑмсем пулнӑ, Михаил Иваныч вӗсенчен хӑранӑ; кунта вара ӑс тӗлӗшпе ҫапӑҫу пӗр танах пулнӑ, кӑмӑл ҫирӗплӗхӗ енчен илсен, амӑшӗ кӑшт кӑна вӑйлӑрах ӗнтӗ, анчах ывӑлӗн ури айӗнче ҫӗр шанчӑклӑ, Михаил Иваныч ку таранччен амӑшӗнчен хӑраса пурӑннӑ, хӑраса пурӑнма хӑнӑхнӑ, анчах вӗсем иккӗшӗ те акӑ ҫакна питӗ лайӑх астунӑ: чӑннипе илсен, хозяйка вӑл хозяйка мар, хуҫа амӑшӗ ҫеҫ, хозяйка ывӑлӗ вӑл хозяйка ывӑлӗ мар, хуҫа пулса тӑрать.

Перед Марьею Алексевной, Жюли, Верочкою Михаил Иваныч пасовал, но ведь они были женщины с умом и характером; а тут по части ума бой был ровный, и если по характеру был небольшой перевес на стороне матери, то у сына была под ногами надежная почва; он до сих пор боялся матери по привычке, но они оба твердо помнили, что ведь по-настоящему-то хозяйка-то не хозяйка, а хозяинова мать, не больше, что хозяйкин сын не хозяйкин сын, а хозяин.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed