Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйтнӑ (тĕпĕ: ыйт) more information about the word form can be found here.
Пӗр кун маларах, партин Петроград районӗнчи комитетне пырса, хӑйне Петроград ҫине ҫывхарса килекен Дон казакӗсен 1-мӗш дивизи чаҫӗсене агитатор туса яма ыйтнӑ чух, вӑл ӗҫ ӑнӑҫлӑ пуласса ӗмӗтленнӗччӗ, анчах Нарвӑна ҫитрӗ те иккӗлене пуҫларӗ.

Днем раньше, когда, явившись в Петроградский районный комитет партии, он предложил себя в качестве агитатора для работы среди подходивших к Петрограду частей 1-й Донской дивизии, был уверен в успехе, но добрался до Нарвы — и уверенность в нем поколебалась.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тархасласах ыйтнӑ пулать Степан: «Тӑвансем! Ан парӑрччӗ пӗтме! Тӑвансем! Мӗншӗн мана пӑрахса хӑваратӑр?»

Просил раненый Степан: «Братцы! Не дайте пропасть! Братцы! Что ж вы меня бросаете?»

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ҫар ҫыннисем хушшинче лару-тӑру пачах урӑхла пулнӑ, — каҫару ыйтнӑ евӗр каласа хучӗ Меркулов.

— В военной среде была исключительная обстановка, — словно извиняясь, вставил Меркулов.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Райисполком председателӗ пулма Бойченко Сергее сӗннӗренпе икӗ уйӑх ытла иртнӗ ӗнтӗ, вӑл вӑхӑтра Сергей шухӑшласа пӑхма та, хӑй хисеплекен ҫынсемпе — генералпа та, дивизи политотделӗн начальникӗпе те калаҫса пӑхнӑ, Федор Лукичпа та, Кондратьевпа та калаҫнӑ, ашшӗ-амӑшӗнчен те канаш ыйтнӑ, Саввӑпа та, Ҫеменпе те, Анфисӑпа та калаҫма ӗлкӗрнӗ, — ҫавах та ун пурнӑҫӗнче ҫак пысӑк улшӑну ытла та хӑвӑрт, кӗтмен ҫӗртен килсе тухнӑ пек туйӑнчӗ…

И, несмотря на то, что прошло уже более двух месяцев, как Бойченко предложил Сергею стать председателем райисполкома, несмотря на то, что за это время Сергей успел обдумать сам и узнать мнение таких авторитетных для него людей, как генерал и начальник политотдела дивизии, разговаривал об этом и с Федором Лукичом, и с Кондратьевым, спросил совета у отца и матери, наконец, у Саввы и Семена, — все же Сергею казалось, что такое большое событие в его жизни произошло слишком быстро и как-то неожиданно…

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Сана ӑҫтарах ҫитерес? — тусӗнчен ыйтнӑ пек ыйтрӗ Николай Николаевич Сергейрен.

— Тебе куда? — обратился Николай Николаевич к Сергею уже как к другу.

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пиччӗш хӑни ун кӑмӑлне каймарӗ пулас, мӗншӗн тесен савӑнӑҫлӑ пичӗ сасартӑк улшӑнчӗ, куҫхаршисем пӗрӗнчӗҫ, унтан вӑл каллех пиччӗшӗ ҫине куҫҫулӗпе йӑлтӑртатакан савӑнӑҫлӑ куҫӗсемпе: ку леш, эсӗ фронтран ҫырса пӗлтерекен танкист мар-и? — тесе ыйтнӑ пек тинкерсе пӑхрӗ.

Видимо, гость ей чем-то не понравился: на минуту лицо ее сделалось скучным, брови сдвинулись, она отвернулась и снова смотрела на Сергея своими веселыми, блестящими от слез глазами, как бы спрашивая: не тот ли это танкист, о котором он ей писал с фронта?

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Казаксем те, пушкӑртсем те, Хлопуша хӑй те пӗтӗм завода урлӑ-пирлӗ кӗрсе тухнӑ, кашни ҫынран ыйтнӑ, ут утланса вӑрманпа хире кайса килнӗ.

Облазили казаки, башкирцы и сам Хлопуша вдоль и поперек весь завод, опросили всех жителей, на конях выезжали в лес и в степь.

«Кунта вӗсем, кунта» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫак кунсенче Ҫӗпрел Ӗҫтӑвком ертӳҫи Марат Гафаров вырӑнти халӑхпа тӗл пулса вӗсен шухӑшӗсене ыйтнӑ.

Help to translate

Ҫӗпрелӗнче халӗ ҫӗлен урине хуҫмасть // Сувар. http://suvargazeta.ru/index.php/news/pir ... ne-hucmast

Тепӗр ҫырӑвӗнче Петро хӑй патне «тӑван Дон хӗрринчи садсенче ӳснӗ» типӗтнӗ чие ҫырли ярса пама тата тӑтӑшрах ҫырса тӑма ыйтнӑ; ҫав ҫырурах вӑл Григорие вӑрҫса ҫырнӑ: казаксем каланӑ тӑрӑх, Гриша утне япӑх пӑхать, имӗш, ӑна, Петрона, ку япала питӗ пӑшӑрхантарать, мӗншӗн тесен Гришка аллинчи учӗ унӑн, Петрон, ятран илнӗ учӗ; кун пирки Петро ашшӗне Григорий патне хӑй ячӗпе ҫыру ҫырса яма ыйтнӑ.

В следующем письме просил Петро прислать ему сушеной вишни «с родимых донских своих садов» и просил не забывать, писать чаще; там же ругал он Григория за то, что, по словам казаков, плохо Гришка присматривает за конем, — а ему, Петру, обидно, так как конь Гнедой — его, Петра, собственный и кровный; просил отца написать от себя Григорию.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ларса кайӑр, — килӗшрӗ тухтӑр, унтан курнӑҫланкаласа, сотник шинелӗ ҫинчи тӳмене пӗтӗрсе, хӑйӗн хутне кӗме ыйтнӑ пек, ҫемҫерех баспа мӑкӑртатма пуҫларӗ:

Поезжайте, — согласился доктор и, фамильярно покручивая пуговицу на шинели сотника, ища сочувствия, грохотал сдержанным басом:

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ответле ыйтнӑ чухне!

Отвечай, когда спрашивают!

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ан ҫыхлан, асатте! — йӑлӑнса ыйтнӑ Тихӑн.

— Отступись, дед! — просил Тихон.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Лашасене тӑвартӑн-и-ха? — тесе ыйтнӑ пан, малтанах ейӗлсе илсе.

— А лошадей-то поил? — заранее улыбаясь, спрашивал пан.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӗн пирки? — тесе ыйтнӑ пан, юриех пӗлмӗш пулса, хӑйӗн сухалӗ-мӑйӑхӗсене чӗтрентерсе кулкаласа.

Чем же? — любопытствовал пан, сизея от смеха и шевеля усами и подусниками.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

 — «Малалла мӗн?» — тесе ыйтнӑ пекех туйӑнать.

Будто спросила: «Что же дальше?»

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эсӗ хӑш станицӑран? — ыйтнӑ вӑл юлташӗнчен, чӗркуҫҫи чашки патне ҫитекен вӑрӑм аллисене шӑлкаласа.

Ты якой станицы? — спрашивал его, потирая длинные, по коленные чашечки, руки.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Хӑратӑн-и вилме, асатте? — ыйтнӑ вӑл.

— Боишься помирать, дедуня? — спрашивала она.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӗн ыйтнӑ — ҫавна парӑп.

Что стоит — отдам.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Вӗлерет мана Степан… — ыйтнӑ пек те ку ахаль иртмессе пӗлсе каланӑ пек пӑшӑлтатать Аксинья.

— Убьет меня Степан… — не то спрашивает, не то утвердительно говорит она.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫапла тӗпченипе Иван Федорович, ирӗксӗрех вырӑнӗнчен ҫӗкленсе, тӳрленсе тӑчӗ, хӑйӗнчен полковник мӗн ҫинчен те пулин ыйтнӑ чухне вӑл яланах ҫапла тӑватчӗ.

При таком допросе Иван Федорович невольно поднялся с места и стал ввытяжку, что обыкновенно он делывал, когда спрашивал его о чем полковник.

II. Ҫул // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed