Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Питне (тĕпĕ: пит) more information about the word form can be found here.
Хӗрарӑм, вут ҫинчи хурӑн хуппи евӗр авкаланать, аллисене хӑй таврашӗнчи ҫӗр ҫумне ҫапкалать, сарӑхнӑ курӑка ҫумласа илет те йӑлтах ҫӑварне персе чикме хӑтланать, тискерленсе, юнӑхса кайнӑ куҫӗсене, сӑнсӑрланса кайнӑ хӑрушӑ питне тӑпрапа сапать.

Баба извивалась, как береста на огне, шлепала руками по земле вокруг себя и, вырывая блеклую траву, все хотела запихать ее в рот себе, осыпала землею страшное, нечеловеческое лицо, с одичалыми, налитыми кровью глазами.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Каҫсерен вӑл кунпа пӗрле — сарӑ тутӑрлипе — барак хыҫне тухса вак чул купи ҫине ларатчӗ те, питне алӑ ҫине хурса, пуҫне хулпуҫҫи ҫинелле тайса, ҫинҫе те хаяр сасӑпа юрлатчӗ:

Вечерами она, вместе с этой — в желтом платке, — уходила за барак и, сидя там на груде щебня, положив щеку на ладонь, склоня голову вбок, пела высоким и сердитым голосом:

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Ҫынсем питне ҫавраҫил пырса ҫапӑннӑ пек, урисем айӗнчен ҫӗр те ҫаврӑнса кайнӑ пек, пурте тарма тытӑннӑ, пӗр-пӗрне чыша-чыша ӳкернӗ, аманнисене пӑраха-пӑраха хӑварнӑ, вилӗсем урлӑ сике-сике каҫнӑ.

Как будто вихрь ударил в лицо людей, и земля точно обернулась кругом под их ногами, все бросились бежать, толкая и опрокидывая друг друга, кидая раненых, прыгая через трупы.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Эпӗ унӑн тӑрӑхларах та шуранка питне айккинчен пӑхатӑп та: «Мӗнле ҫын ку?» тесе шухӑшлатӑп.

Я сбоку смотрел на его овальное бледное лицо и думал: «Что это за человек?»

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Тӑрӑхларах та шуранкарах, ывӑннӑ сӑнарлӑ питне пысӑк кӑвак куҫӗсем ҫутатаҫҫӗ, вӗсем кӑмӑллӑн пӑхаҫҫӗ.

Продолговатое, бледное, изнуренное лицо освещалось большими голубыми глазами, они смотрели ласково.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Унӑн пӗтӗм питне хӗҫпе хӗреслетсе касса пӗтернӗччӗ.

Все лицо было у него изрублено крест-накрест

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Лешӗ питне ҫанӑпа шӑлса илчӗ те:

Тот смиренно вытерся рукавом и прошептал:

III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

— Телейлӗ турӑн эсӗ мана! — кӑшкӑрчӗ Гаврила, Челкаш аллине тытса, унпала хӑйӗн питне тӗке-тӗке.

— Осчастливил ты меня! — кричал Гаврила и, схватив руку Челкаша, тыкал ею себе в лицо.

III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Гаврила, питне аллисемпе хупласа, кимӗ тӗпӗнче выртать, Челкаш, урса кайса, анчах та шӑппӑн пӑшӑлтатса, ӑна урипеле тапрӗ.

Гаврила лежал на дне, закрыв лицо руками, а Челкаш толкал его ногой и шипел бешено, но тихо.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Ҫак самантра пӗлӗте ҫурса, ҫиҫӗм ҫиҫрӗ, пуҫ тӑрринчен аслати шатӑртатрӗ, Манефа карчӑк хӑраса ӳкнипе питне тутӑрпа хупларӗ.

В этот миг молния, похожая на огненный крест, разорвала небо, и над головой так загремело, что бабка Манефа в ужасе закрылась платком.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Шӑпӑрпа сулкала эсӗ, лайӑхрах сулкала! — хӗрхенсе канаш пачӗ Федя, хӑй питне тутӑр ӑшӗнчен кӑларчӗ, ҫав самантрах хурт сӑхнипе кӑшкӑрса ячӗ.

— Кропи их, еще кропи! — сочувственно посоветовал снизу Федя, высовывая нос из платка, и в тот же миг вскрикнул от укуса пчелы.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Маша, нӳрӗ чечексемпе питне хупласа, ятлаҫкаланҫи турӗ.

Маша спрятала лицо во влажные, холодящие кожу цветы с дивным запахом свежей воды.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катеринӑшӑн сасартӑк, ачасем пурте пӗр харӑс ҫаврӑнса, амӑшӗн питне курса, мӗн пулнине ӑнланса, виҫҫӗш виҫӗ сасӑпа, вӗсемпе пӗрле хӑй те йӗрсе ярассӑн туйӑнчӗ.

Катерина вдруг представила себе, как сейчас ребята проснутся все разом, увидят ее лицо, поймут, что случилось, заревут в три голоса, а вместе с ними взвоет и она.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах Петька хирӗҫ пулмарӗ, ҫавӑнтах ӳпне выртса, питне аллипе хупларӗ те ҫапла каларӗ:

Но Петька сдачи не дал, а сразу осел на землю, закрыл голову руками и заскулил:

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пӗлетӗн-и, Коншак? — Степа ҫыххине ҫӗре хучӗ те тарланӑ питне шӑлса типӗтрӗ.

— Понимаешь, Коншак… — Степа опустил на землю вязанку стеблей и вытер потное лицо.

11-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Захар питне аллипе хупласа, шӑнкӑрч юррине чылайччен итлесе тӑчӗ, пит-куҫӗ унӑн ҫуталнӑҫемӗн ҫуталса пычӗ.

Захар, прикрыв ладонью от солнца глаза, долго слушал скворца, и лицо его светлело все больше и больше.

11-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Урӑхла мӗнле тата, — Федя килӗшсе питне ҫӗрелле пытарса выртрӗ.

— А как же иначе, — согласился Федя и лег лицом на землю.

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Семушкин Петькӑпа Санька ҫырма хӗрринче «хӑтарӑр! хӑтарӑр!» тесе епле кӑшкӑрса ҫӳренине питне пӗркелесе туса кӑтартрӗ.

— Семушкин уморительно изобразил в лицах, как Санька с Петькой растерянно бегали по берегу реки и кричали: «Караул, спасите!»

8-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ура айӗнче ҫӗр пуррине сиссен, Маша питне аллипе хупларӗ.

Почувствовав под ногами твердую почву, Маша отвернулась от реки и закрыла лицо руками.

6-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька та Маша ҫине пӑхса илсе, питне васкамасӑр шӑлчӗ, ывӑҫ тупанӗ ҫине сурса, мӑлатука пӗр аллинчен тепӗр аллине тытрӗ.

Мельком взглянув на Машу, так же неторопливо вытер лицо и Санька, поплевал на ладони и переложил молот из руки в руку.

2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed