Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ямарӗ (тĕпĕ: яр) more information about the word form can be found here.
Эпӗ каларӑм: «Эпӗ сан хыҫҫӑн чупас терӗм, анне мана ямарӗ, ҫитменнине тата хӗнерӗ», — терӗм те тата хытӑрах йӗрсе ятӑм.

Я говорю: «Я хотел за тобой бечь, а мать меня не пустила, да еще побила»,— и еще пуще заплакал.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анне мана татах ямарӗ, ҫинчен тата ҫапкаласа та илчӗ.

А мать не пустила меня и побила.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл мана ямарӗ.

Она не пускала.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Телее, хулӑн тӑрӑллӑ кӑткӑ йӑви ҫумӑр ямарӗ, ку енӗпе вӑл хӑнтӑрсен ҫирӗп ҫуртӗнчен кая пулмарӗ.

К счастью, толстые своды термитника оказались непроницаемыми для ливня, в этом отношении они не уступали прочным хаткам бобров.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах та ҫакӑ ун шухӑшне иккӗлентерсе ямарӗ.

Но это не могло поколебать его решимость.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ун хӑйӗн тӑватӑ ача пулин те, вӑл пире никама та парса ямарӗ

— Никому она нас не отдала, хотя у нее и своих четверо.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Нюра ларнӑ чухне хӑйӗн карҫинккине ҫекӗлтен ҫаклатса кӑшт ҫеҫ йӗрсе ямарӗ:

Нюра, влезая в машину, зацепилась за крюк своей корзиночкой и чуть не расплакалась:

17 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кӑмака умӗнче тӗрмӗшсе вӑл мискӑсен купине кӑшт ҫеҫ йӑвантарса ямарӗ, анчах ярса тытма ӗлкӗрчӗ, кӑкри ҫумне чӑмӑртаса, вӗсене сӗтел ҫине кайса хучӗ.

Орудуя возле печки, он чуть не свалил целую груду мисок, но успел подхватить их и, прижимая к груди, понес на стол.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кӑшт ҫеҫ йӗрсе ямарӗ ман асатте!

Чуть не заплакал мой дед!

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Алӑк патне ҫитсен, вӑл пушара курчӗ те хартлатрӗ, шӑмарчӗ, тытма пыракан ҫынна хӑй патне яхӑнне ямарӗ, пӗрне тапрӗ вӑл, тепӗрне ҫыртса сурчӗ, тискерленнӗ выльӑха ниепле те витерен кӑлараймарӗҫ.

В его испуганных глазах светились отблески огня, он дико всхрапывал, брыкался и не подпускал к себе никого.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗчӗк Ильяс, шӑлне хыттӑн ҫыртса, авӑна-авӑна кӗчӗ пулин те, сасӑпа кӑшкӑрса ямарӗ, куҫҫульне те кӑтартмарӗ.

Маленький Ильяс закусил губы и терпеливо сносил удары, не закричал и не заплакал.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей яхӑнне те ямарӗ.

Но Шерккей и не оглянулся.

XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Килне таврӑнсан, Шерккей ҫак юмӑҫа хӑй аллипе хӑй шурӑ пир тӑрӑхӗ тыттарасшӑнччӗ, юмӑҫ илесшӗн пулмарӗ; илме кӑна мар, вӑл яхӑнне те ямарӗ, кӑштах ӑна-кӑна тӗшмӗртекен чӗлхеҫӗшӗн ун пек-кун пек чӑрманасси пулать те ӗнтӗ, ютри ҫынсем мар-ҫке, ӳлӗм сывлӑх пулсан, тав сӑмахӗ те ҫитӗ.

Вернувшись в дом, Шерккей своими руками попытался вручить йомзе конец холста, но та ни за что не хотела брать: мол, человек должен выручать человека, да и не чужие мы, мол, люди, а свои, деревенские, было бы здоровье, а ей и слов благодарности достаточно.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл пӗрре ҫапнипех Васькӑн куҫӗсем хуралса килчӗҫ, анчах та вӑл хӑйӗн тӑшманне уринчен, чӗркуҫҫинчен ҫӳлерехрен хыпкӑчпа хӗстернӗ пек тытса лартрӗ те, ним тусан та ямарӗ.

От одного удара у Васьки потемнело в глазах, но он цепко ухватил своего Противника за ногу, выше колена, и не отпускал.

7. Ракетчик // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Анчах ӑна вӑл ҫур утӑма та ямарӗ.

Не дал ей отбежать и на полшага.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Жоржеттӑн хальхинче те макӑрасси килчӗ, анчах вӑл: кулни авантарах, тесе шутларӗ пулас, макӑрса ямарӗ.

Жоржетте опять захотелось плакать, но она засмеялась.

IV // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Пӗтӗмпех пӑсрӗ! — кӑшт кӑна йӗрсе ямарӗ Таня.

— Всё испортил! — чуть не заплакала Таня.

Вӑрман парнисем // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Команда вӑхӑта сая ямарӗ.

Экипаж корвета сделал все, что было в его силах.

VII. Кам парӑс карать, ҫав шӑпа ярать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Валя яхӑнне те ямарӗ, ҫӑвар та уҫтармарӗ, тата мӗскер, мана шкултан кӑларса сирпӗтчӗр-и, тет.

А Валя уперлась и ни в какую: «Хотите, — говорит, чтобы меня из школы выкинули?»

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Вӑт, паян эп те Вассӑпа пӗрле улӑха каяс тенӗччӗ те, ӗне яма кайсан Петроч Миххал ним тусан та ирттерсе ямарӗ ҫӗр грамм пушатмасӑр.

Вот, я сегодня, собрался вместе с Вассой коров в поле отвести, и что ты думаешь, встретил по дороге Михал Петровича, так он меня не отпустил, пока я с ним на пару стакан не осушил.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed