Шырав

Шырав ĕçĕ:

шупка the word is in our database.

шупка (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.

Ҫамрӑк йӗкӗт салхуллӑн пӳлӗм йӗри-тавра пӑхкаласа ларать — кунта мӗнпурне курнӑ, пӗлет вӑл, анчах нимӗн те килӗшмест ӑна: шупка хӗрлӗ шпалер ҫыпӑҫтарса тухнӑ стенасем, хучӗ ҫуркаланса пӗтнӗ шап-шурӑ йӑлтӑркка мачча, тӗкӗр лартнӑ сӗтел, пит ҫумалли савӑт, кровате хирӗҫ мӑнкӑмӑллӑн каҫӑрӑлса тухса ларнӑ кивӗ, пысӑк хырӑмлӑ комод, кӗтесре тата, чӗркелесе шӑйӑрса пӗтернӗ, тӗтӗм-хӑрӑмпа хуралса кайнӑ кӑмака — ҫаксем пӗри те килӗшӳллӗ мар уншӑн.
Юноша печально осматривал комнату — всё в ней было знакомо, и всё не нравилось ему: стены, оклеенные розовыми обоями, белый, глянцевый потолок, с трещинами по бумаге, стол с зеркалом, умывальник, старый пузатый комод, самодовольно выпятившийся против кровати, и ошарпанная, закоптевшая печь в углу.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Вӑл йӗри-тавра пӑхса ҫаврӑнчӗ: сада шупка хӗрлӗ ӗнтрӗк тӗс ҫапнӑ, кӗрхи ҫулҫисемпе чухӑн тумланнӑ йывӑҫсен хушшинчен тӗксӗм хӗрлӗ хӗвел йӑлтӑртатса пӑхать.
Она оглянулась: розовый сумрак наполнял сад, между ветвями деревьев, бедно одетых осеннею листвою, сверкало багровое солнце.

Юханшыв леш енче, бульварта, хула ҫыннисем курӑнма пуҫлаҫҫӗ: йывӑҫсем витӗр сенкер, шупка хӗрлӗ, шурӑ тӑхӑннӑ хӗрарӑмсемпе хӗрсем, сӑрӑ та сарӑ тумлӑ кавалерсем епле ярӑнса иртни курӑнать, Мазепа уҫҫӑн ахӑлтатса кулни тата ҫуллӑ сассипе ҫапла кӑшкӑрни илтӗнет:
За рекой, на бульваре, появляются горожане: сквозь деревья видно, как плывут голубые, розовые, белые дамы и девицы, серые и жёлтые кавалеры, слышен звонкий смех и жирный крик Мазепы:

Ҫуллахи каҫсенче Заречье ҫыннисем йӑмрасем айне, Путаница шывӗ хӗррине, хулари бульвара хирӗҫ пуҫтарӑнаҫҫӗ, вара, хӑйӑр ҫине выртса е ларса, ӑмсанчӑк куҫӗсемпе ҫӳлелле тинкереҫҫӗ: хӗрлӗ тӳпе ҫутинче чиркӳсен тӗксӗм кӑвакрах тӑррисем касса кӑларнӑ пек ярт палӑрса тӑраҫҫӗ, хура тӑхланран шӑратса тунӑ евӗрлӗ сӑрӑ тӗслӗ каланча палӑрать, ун ҫинче пожарникӗн тӗттӗм кӳлепи курӑнать, тата Фогелӗн ҫурчӗ ҫинчи башня, хӗвеланӑҫ ҫутинче шупка хӗрлӗ тӗс ҫапнӑскер, палӑрса ларать.
Летними вечерами заречные собирались под вётлы, на берег Путаницы, против городского бульвара, и, лёжа или сидя на песке, завистливо смотрели вверх: на красном небе чётко вырезаны синеватые главы церквей, серая, точно из свинца литая, каланча, с тёмной фигурой пожарного на ней, розовая, в лучах заката, башня на крыше Фогелева дома.

Ку енче шыв-ҫырмасем нумай пулнӑ пирки кунти сывлӑш ҫулла ӑшӑ нӳрлӗхпе тата тӗрлӗрен шӑршӑ-маршӑпа пӑчӑхать; тӳпе кунта, тарласа кайнӑ евӗр, шупка тӗслӗ тата тӑрӑ мар, хӗвелӗ — тӗксӗм, хӗвеланӑҫӗ каҫсерен чун сӳлетмелле йӑм хӗрлӗн ҫупать, уйӑхӗ вара — хӑпарнӑ чухне — ҫав териех пысӑк та чӗрӗ какай пекех хӗп-хӗрлӗ пулать.
Обилие вод в краю насыщает летом воздух тёплой влагой и пахучей духотой; небо там бледное и мутное, точно запотело, солнце — тускло, вечерние зори — зловеще багряны, а луна — на восходе — велика и красна, как сырое мясо.

Хӗвелтухӑҫ енче вара, сӑртлӑ тӳпесем тӑрӑх, шупка пӗлӗт ҫутинче кӗпӗрне хулинелле каякан мӑн ҫулӑн аҫа ҫапса ҫунтарнӑ ватӑ йывӑҫсем курӑнса лараҫҫӗ.
А на востоке, по вершинам холмов, маячат в бледном небе старые, побитые грозами деревья большой дороги в губернию.

Аялта шыва тиви-тивми тӑракан ҫаврака чӳречесенчен шыв ҫине шупка ҫутӑсем ӳкнӗ.
Внизу сквозь иллюминаторы, почти касавшиеся воды, на реку падали снопы бледного света.

VI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ун хыҫӗнчен ҫаврашка та шупка уйӑх пӑхать, кӑшт ҫӳлерех ирхи ҫӑлтӑр — тӳпери ҫӑлтӑрсенчен чи ҫутти те чи илемли — йӑлтӑртатать.
Круглая, бледная, выглядывала из него луна, а чуть повыше мерцала утренняя звезда, самая яркая и красивая среди звезд на небе.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫӳллӗ кӗперсем Тибрӑн шупка шывӗ ҫинелле пӑхса тӑнӑ.
Крутые мосты гляделись в жёлтые воды Тибра.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ҫак шупка ҫурлана Надежда Константиновна та чӳречерен асӑрхать.
Этот светленький серпик увидела и Надежда Константиновна из окна и сказала Марии Ильиничне:

Пурнӑҫа юратни // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Анӑҫ вӑраххӑн сивӗнсе пырать, вӑрман тӑррине шупка ҫурла улӑхса ларать.
Заря медленно остывает, а над лесом, против зари, нарисовался светленький серпик.

Хӗвел шупка кӑвак тӳлене ҫутатса, хуллен-хуллен ҫулелле кармашать.
Солнце медленно всплывало, озаряя тихим светом блёкло-голубой небосвод.

Пӑр юрланӑ чух // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Хунарсен шупка ҫутине хупӑрла-хупӑрла темле ҫынсем платформа урлӑ каҫаҫҫӗ.
Какие-то люди перебегали по платформе, прикрывая тусклый свет ручных фонарей.

Мускав, Мускав // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫак вӑхӑтра хунарсен шупка ҫути витӗр пысӑк чул ҫуртсен кӳлеписем тӗксӗммӗн курӑнма тытӑнаҫҫӗ.
В тусклом свете фонарей неясно выступили громады каменных зданий.

Ӗмӗрлӗхех киле // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Вӗсен шупка ҫути ҫӑлтӑрсен ҫутине те ҫӗнтереймест.
Тусклый свет фонарей не заглушал света звёзд.

Пирӗн ӗҫе путлантараймӗҫ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Урайӗнче шупка ҫаврашкасем выртаҫҫӗ.
Белые пятна лунного света лежат на полу.

Хӗллехи каҫсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Вӑл улпут майри панӑ шупка хӗрлӗ, пӗртте хуҫланман, кӳршӗсен куҫне ӑмсантаракан ҫитца кӗпепе пулнӑ; унӑн ҫӳҫӗ ҫутӑлса тӑнӑ, вӑл ӑна сӗрсе пӗр ҫурта тӗпне йӑлтах пӗтернӗ; пушмакӗсем ҫӗнӗ мар пулсан та, лайӑх сӑранран юлнӑ.
Она была в новом розовом ситцевом, но мятом платье, подарке барыни, которое, как лубок, стояло на ней и кололо глаза соседям; волосы у ней лоснились, на них она пол-огарка вымазала; башмаки были хоть не новые, но тонкие.

X // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Унтан сасартӑк чарӑннӑ, уяртса илнӗ; шупка юр пӗлӗчӗсем уҫҫӑн курӑннӑ, хӗвел те вара хӑюсӑр та салхуллӑн, Поликейӑн кулли пек, пӑхса илнӗ.
Потом вдруг переставало, мгновенно расчищалось; ясно виднелись голубоватые снеговые тучи, и солнце как будто начинало проглядывать, но нерешительно и невесело, как улыбка самого Поликея.

VII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Питҫӑмартисем унӑн яланах, шупка хӗрлӗ кӗпинчен те хӗрлӗрех пулнӑ; чӗлхи урисем пекех хӑвӑрт выляса тӑнӑ.
Щеки ее всегда были краснее ее розового платья; язык ее шевелился всегда так же быстро, как и ноги.

III // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ланцетпа асамӑҫла сулема тултарнӑ шупка кӗленче, хӑнтӳ, чилчак, юнуҫас, матери сӑмахсем ҫав нервӑсем, ревматизм, органӗсем т. ыт. ҫавнашкал сӑмахсемех мар-и-мӗн?
Ланцет, и таинственная белесовая склянка с сулемой, и слова: чилъчак, почечуй, спущать кровь, матерю и т. п., разве не те же нервы, ревматизмы, организмы и т. п.?

II // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics