Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ура the word is in our database.
ура (тĕпĕ: ура) more information about the word form can be found here.
Стерлядников чӑтаймарӗ: ура ҫине сиксе тӑчӗ, алӑ пӳрнисемпе шаклаттарса, уксах урипе хӑйӑра сӗртӗнсе ташша ҫапма тытӑнчӗ.

Стерлядников не выдержал: он вскочил и, прищелкивая пальцами, загребая песок хромой ногой, пустился в пляс.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн ури айӗнче хӑмӑл чӑштӑртатать, ҫара ура хырӑмӗсене тӑрӑнать, вӗри ҫил ҫурӑм тӗлӗнче тарласа йӗпеннӗ, юбка айне майласа чикнӗ кӗпене типӗтет, мӑя вӗтелентерсе пӗҫертет.

Под ногами ее шуршит, покалывает голые икры стерня, горячий ветер сушит на спине мокрую от пота, вобранную в юбку рубаху, обжигает шею.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Палламан офицер килсе тухнипе аптраса ӳкнӗ казаксем, апат юлашкисемпе картлашкасем ҫинче ларакан турилккесене урисемпе шутарса, гимнастеркисене, винтовкисемпе портупейӗсене тӳрлетсе, йӑпӑр-япӑр ура ҫине сиксе тӑчӗҫ.

Казаки, смущенные приходом незнакомого офицера, проворно поднялись, отодвигая ногами стоявшие на ступеньках тарелки с остатками пищи, оправляя гимнастерки, винтовочные погоны, портупеи.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун умӗн ҫеҫ-ха, пулла кайсан, вӑл ура тупанне хӑмӑш ҫулҫипе хытӑ кастарнӑ та, ҫавӑнпа ниепле те халь хӑйӗн вӑрӑм урисене тивӗҫлӗ хӑвӑртлӑхпа илеймест.

Накануне на рыбной ловле он сильно порезал камышом пятку, потому и не мог бежать со всей свойственной его длинным ногам резвостью.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Нӳрӗ ҫӗр ҫара урасене уҫӑлтарчӗ, типӗ ҫил вӗри тутипе нӑкӑ-нӑкӑ ура хырӑмӗсемпе мӑя хыпӑнчӑклӑн тӗмсӗлсе чуптурӗ.

Босые ноги приятно холодила влажная земля, а оголенные полные икры и шею ищущими горячими губами целовал суховей.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тупнӑ кампа пуплеме… — ҫилленнӗ Христоня ура ҫине тӑчӗ те ҫара урисене тӗпӗ чалӑшнӑ кивӗ атӑ тӑхӑнса ячӗ, алӑк янаххине пуҫӗпе ыратмаллах ҫапӑнса, ҫӗрпӳртрен тухрӗ.

— Нашел с кем гутарить… — Недовольный Христоня встал, надел на босые ноги стоптанные чирики, вышел, больно стукнувшись о дверную перекладину.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пуху ҫӗр саслӑн кӑшкӑрса ячӗ, пурте ура ҫине сиксе тӑчӗҫ, тахӑшӗ урисемпе тапӑртатрӗ, тахӑшӗ пӳрнисене ҫӑвара чиксе шӑхӑрса ячӗ, паллӑ мар, мӗнпе пӗтетчӗ-ши ку — президиум сӗтелӗ хушшинчен сӑмах ыйтмасӑрах Екатеринӑ Черкашина ура ҫине тӑчӗ.

Стоголосо взревело собрание, все повскакивали с мест, кто-то стучал ногами, кто-то свистел, заложив пальцы в рот, и неизвестно, чем бы все это кончилось, если бы за столом президиума, не прося слова, молча не поднялась бы Екатерина Черкашина.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров, килӗшмесӗр хирӗҫ калама тата тавлашма хатӗрскер, ура ҫине ялт сиксе тӑчӗ, анчах ҫавӑнтах пуканӗ ҫине каялла ларчӗ, ерипен урисене хуҫлатрӗ, пысӑк та шурӑ аллисене шӗвӗр чӗркуҫҫи ҫине хурса хире-хирӗҫ тытрӗ.

Мажаров рывком встал, готовый возражать и спорить, но тотчас опустился на стул, медленно положил ногу на ногу, и пальцы его больших рук сомкнулись плотным замком на остром колене.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ура ҫине сиксе тӑчӗ те, ҫын ури ҫине таптас мар тесе, халӑха кансӗрленӗшӗн именсе, тӑвӑр та ансӑр рет хушшинчен васкавлӑн тухма пуҫларӗ.

Он вскочил и стал торопливо выбираться из тесного и узкого ряда, боясь кому-нибудь оттоптать ноги, смущаясь тем, что вынужден беспокоить людей.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӳмесем ҫуммипе урамӑн икӗ енӗпе те хӑма сарса тунӑ ансӑр тротуарсем тӑсӑлаҫҫӗ, Корней ура айӗнче авӑнса, лачӑртатса тӑракан хӑмасем ҫине ярса пуссанах, пылчӑка хырса тасатрӗ, аттисене кӳлленчӗкре курӑкпа ҫурӗ.

Вдоль заборов по обеим сторонам улицы тянулись узкие дощатые тротуары, и, ступив на хлипкие, пружинящие под ногами доски, Корней наконец освободился от грязи, вымыл пучком травы сапоги в луже.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Урасем итлеми пулса пыраҫҫӗ, ура хырӑмӗсем хытса ларнипе ыратаҫҫӗ, атӑ путушӗсем ҫумне пылчӑк сырӑнать, унран ниепле те хӑпса пӗтейместӗн.

Уже плохо слушались ноги, икры деревенели, на подошвы сапог налипали тяжелые ошметья грязи, от нее невозможно было освободиться.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑна кашни сасӑ: ура айӗнче тилӗ турат шартлатни те, кайӑк хуйханни те, инҫетри сӑртсем хушшинчи ҫул ҫинче урапа кӑлтӑртатни те хумхантарнӑ.

Каждый звук волновал и настораживал ее — и треск сухой веточки под ногами, и вскрик потревоженной птицы, и глухое тарахтенье телеги на далекой горной дороге.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем ҫине пуҫ тӳпинчен пуҫласа ура тупанне ҫитиччен пӑхса илсе, Аниҫҫе пиччӗшне: «Эсӗ нимӗн чухлӗ те улшӑнман-ҫке, — темесӗр чӑтаймарӗ, Ксение вара йӑлтах мухтаса пӗтерчӗ, — пит хитре-ҫке эсӗ, мӑкӑнь чечекки пекех, урамра тӗл пулас пулсан, паллаяс та ҫук, ҫаплипех иртсе кайнӑ пулӑттӑм», — терӗ.

Любовно оглядев их с ног до головы, она не преминула сказать брату, что он «нисколечко не изменился», а племяннице наговорила кучу похвал: и хороша-то она, и расцвела, как цвет маков, и что, доведись встретить на улице, не узнала бы, наверное, прошла мимо.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Урамра, пысӑк макаҫей кӗлечӗн сулхӑнӗнче, Татарски хуторӗн сотни вырнаҫнӑ: казаксенчен хӑшӗсем ҫерем ҫине ларнӑ, хӑшӗсем ура ҫинчех тӑраҫҫӗ.

На улице, в тени огромного общественного амбара сидела и стояла пешая сотня татарцев.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевичӑн суранлӑ ури ҫине лаша пусса иртсе кайнӑ чухне таканӑн пуклак чӗми ура хырӑмне касса кӗчӗ.

На раненую ногу Ивана Алексеевича наступила лошадь, тупые шипы подковы вдавились в мякоть голени.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хайхискер майӗпен те тайкаланса утакан ҫын чӑн-чӑн Петро Богатырев — пӗлтӗр курнӑ пекех чакӑр куҫлӑ, анчах чылайранпа хырӑнман пирки сухалӗ шӑрт пек ӳссе кайнӑ Петро Богатырев пулнине ӗненсе ҫитрӗ те ура ҫине ҫӗкленчӗ, урисем ҫинче тытӑнса тӑма пултарнине тӗрӗслерӗ.

Окончательно убедившись, что медленно, вразвалку идет доподлинный Петро Богатырев, такой же голубоглазый, каким видели его в прошлом году, лишь немного обросший щетинкой давно не бритой бороды, — старик поднялся на ноги, попробовал, могут ли они его держать.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл та тарма тӑнӑччӗ-ха, анчах хӑранипе ура вӑйӗ пӗтрӗ-ши е тӑпра муклашкинчен такӑнчӗ — ҫӗр ҫине лаплатса ӳкрӗ те, хытанка урисене намӑссӑррӑн ҫӗклесе, ҫаплах выртса юлчӗ, ӑша кайнӑ сасӑпа ӳлесе тархасларӗ:

Она тоже было побежала, но то ли ноги подломились от страха, то ли споткнулась о кочку, только упала, да так и осталась лежать, бесстыже задрав тощие ноги, безголосо взывая:

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Салтак ҫара ура кӗлисемпе чулсем тӑрӑх пусса пынӑ, ҫивчӗ чулсем урана тӑрӑннӑ.

Ступает солдат голыми пятками по камням, впиваются камни в тело.

Ҫӗнӗ пушмаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ӑна ура ҫине туртса тӑратрӗҫ, анчах вӑл тепӗр хут ҫӗре тӗшӗрӗлсе ӳкрӗ: вӗри тутисемпе казаксен аттисене, — хӑйне питӗнчен тапакан атӑсене чуп туса, казаксен урисем хушшинче хырӑмпа шурӗ, антӑхса кайса, хӑрушшӑн хӑркӑлтатрӗ:

Его подняли на ноги, но он упал опять; ползал в ногах казаков, прижимаясь спекшимися губами к их сапогам, к сапогам, которые били его по лицу, хрипел задушенно и страшно:

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Меркуловӑн тӗксӗм сарӑрах ҫутӑпа хӗмленсе йӑлкӑшакан хӑмӑр куҫӗсем хаваслӑн мӑчлатма тытӑнчӗҫ; вӑл ҫавӑнтах ура ҫине сиксе тӑчӗ те атӑ сӑмсине купӑс ҫеммипе килӗшӳллӗн тӑпӑртаттарса илчӗ, унтан урипе хыттӑн тапса, ҫӑмӑллӑн та меллӗн, кӗлеткине пружина пек ухӑнтарса, кукленсе ташлама пуҫларӗ.

У Меркулова в коричневых, крапленных желтой искрой глазах замигали веселые светлячки; он вскочил на ноги, улавливая такт, носком сапога посыпал мельчайшее просо дроби и, вдруг топнув, легко, пружинисто, кругло пошел на присядку.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed