Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатать (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Аллисем унӑн ҫӳлелле ҫӗкленчӗҫ, вӑл вӗсене питҫӑмарти ҫумне пӑчӑртарӗ, Воропаев ҫине темле тӗлӗнмелле япала ҫине пӑхнӑ пек пӑхса, вӑл тем пӑшӑлтатать, йӑл кулать.

Руки ее поднялись вверх, она обхватила ими щеки и, глядя на Воропаева, как на чудо, что-то шептала и улыбалась ему.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эпӗ ахлатса илтӗм, манӑн юлташӑм пӑшӑлтатать: «Мӗншӗн-ха ӑна пирӗннисем пӗчченех хӑварнӑ?

Ахнул я, а мой напарник шепчет: «Что ж это наши его одного оставили?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тӗттӗмлӗх, тӗп калаҫӑва чӑрмантармасӑр, кашни кӑвайт умӗнчен шӑппӑн пӑшӑлтатать.

А темнота, не мешая главному разговору, беседовала шепотом у каждого костра.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Ай-яй, вӑрӑм! — пӑшӑлтатать Василёк.

— Ну и длинные! — сопел Василек.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Мӗн кирлӗ сана унта? — пӑшӑлтатать Мейӗр, калаҫнӑҫемӗн ытларах пӑлханса пырса.

Чего тебе там нужно? — шептал он, все больше волнуясь.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Эпӗр малтан вакун ҫине хӑпарӑпӑр, вакун ҫинчен — хапха ҫине, вара хирелле вӑш кӑна тӑвӑпӑр! — пӑшӑлтатать Василёк, Андрийӗн хӑлхи ҫумне йӑпшӑнса.

Мы на вагон влезем, а с вагона на ворота — и айда в поле! — говорил Василек в самое ухо Андрию.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Эпӗ нимӗн те пӗлместӗп… — пӑшӑлтатать хӑраса ӳкнӗ пӗчӗк те хыткан хӗрарӑм.

— Я ничего не знаю… — шептала маленькая, худенькая, испуганная женщина.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫӗрле вӑл, упӑшкине ыталаса, пӑшӑлтатать:

Ночью, обнимая мужа, шептала:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫил, выляса, ыйхӑллӑ пӗчӗк ҫуртсен тӑррисенчен юр шӑлса антарать, стенасем ҫумне ҫапӑнать, васкавлӑн темскер пӑшӑлтатать, ҫӗре анса, типӗ шурӑ юр пӗрчисене урам тӑрӑх хӑваласа каять…

Играл ветер, сдувая снег с крыш маленьких сонных домов, бился о стены и что-то торопливо шептал, падал на землю и гнал вдоль улицы белые облака сухих снежинок…

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫӗрле, ҫывӑрса каяс умӗн, Петька инҫетри ҫӑлтӑрлӑ тӳпенелле пӑхса выртать-выртать те ҫапла пӑшӑлтатать:

Ночью, перед тем как заснуть, Петька глядел в далекое, усыпанное звездами небо и мечтательно шептал:

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫил пӗрмай темӗн пӑшӑлтатать, мӗн каласшӑн вӑл — эпӗ ниепле те ӑнланаймастӑп, ҫакна пула манӑн ҫан-ҫурӑм ҫӳҫенсе каять.

А ветер все нашептывал что-то, и я никак не мог понять, о чем он шепчет, и от этого по спине у меня бегали мурашки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑл ҫакланать, кӑкӑрӗпе ҫивӗч чул ҫине ӳкет, Каролина Фогельмеер сутӑҫӑ хӗрарӑм пек кукленсе ларнӑ та: кукӑль, кукӑль, кукӑль, тесе пӑшӑлтатать, лере вара юн тӑкӑнать, хӗҫсем ялтӑртатаҫҫӗ…

Он цепляется, падает грудью на острый камень, а Каролина Фогельмейер сидит на корточках, в виде торговки, и лепечет: «Пирожки, пирожки, пирожки», — а там течет кровь, и сабли блестят нестерпимо…

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

«Каролина Фогельмеер» тесе пӑшӑлтатать шӑлсӑр ҫӑвар.

«Каролина Фогельмейер», — бормочет беззубый рот.

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Саша аллипе кӑкрине пӑчӑртаса тытнӑ та пӗрмай пӑшӑлтатать:

Саша прижал руку к груди и повторял одно:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Чӑнласах-и? — пӑшӑлтатать Наташа, эп ӑна темӗн мӑкӑртататӑп, хам вара халиччен туйса курман, пин хут кӗтнӗ авӑра путатӑп, нимӗн калайманнипе унӑн ятне ҫеҫ вӗҫӗ-хӗррисӗр пӑшӑлтататӑп:

Всерьез? — шепчет она, а я бормочу что-то и погружаюсь в неизведанное, тысячу раз желанное, и уже ничего не могу говорить, а только шепчу:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Лӑпкӑлӑх, чи кирли — лӑпкӑлӑх, — пӑшӑлтатать капитан.

— Спокойствие, главное — спокойствие, — шептал капитан.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ан шавла, ан шавла, — пӑшӑлтатать Буньков.

— Молчи, молчи, — шептал Буньков.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӗсем ман паталла талпӑнаҫҫӗ, анчах Саша вӗсен ҫулне пӳлет, куҫлӑхне тасата-тасата мана пӑшӑлтатать:

Они рвутся ко мне, Саша преграждает им путь, протирает очки и шепчет:

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ытала, айванӑм! — пӑшӑлтатать вӑл хӗрӳллӗн.

Обними, глупый! — просила она горячо.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир коридорта тӑратпӑр: эп ӑна ҫамкинчен, куҫӗнчен, ҫӳҫӗнчен, тутинчен, чавси ҫывӑхӗнчи ҫӗвӗ паллиллӗ аллинчен чуптӑватӑп, вӑл пур, шкул ачи пек хӗрелет, туртӑнать, темӗн пӑшӑлтатать, унталла-кунталла хӑравҫӑллӑн пӑхса: «Йӗри-тавра ҫынсем вӗт… Пӑхаҫҫӗ… Аван мар…» текелет.

Мы стояли в коридоре, и я целовал ее в лоб, и глаза, и волосы, и губы, и руку с заметным шрамом у локтя, и она краснела, как школьница, и увертывалась, и что-то шептала мне, добавляя с испугом: «Люди же вокруг… Неудобно…»

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed