Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗкӗте (тĕпĕ: йӗкӗт) more information about the word form can be found here.
— Хветӗр, — терӗ Тухтар пӗр йӗкӗте.

— Хведер, — окликнул одного парня Тухтар.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗрӳшне эпӗр тӑванӗсем ҫук йӗкӗте тупӑпӑр.

Так мы в женихи-то сосватаем безродного.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Йышӑн ҫамрӑк йӗкӗте! — тесе кӑшкӑрчӗ моряк, Стёпкӑна воронкӑран тухма пулӑшса.

Принимай молодого человека! — крикнул моряк, помогая Степке выбираться из воронки.

22. Ҫӑлӑнӑҫ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Тухтар? — малтанхи хут ятран чӗнчӗ вӑл йӗкӗте.

Тухтар? — впервые он назвал парня по имени.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чалӑш хулпуҫҫиллӗ ҫын, ун еннелле хӑяккӑн тӑрса, хӑйӗн кӳршине кӗске пальто тата чӗркуҫҫи таран атӑ тӑхӑннӑ, хура сухаллӑ йӗкӗте тем ҫинчен каласа тӑрать.

Человек с косыми плечами стоял боком к ней и что-то говорил своему соседу, чернобородому парню в коротком пальто и в сапогах по колено.

XXIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Николай та кулчӗ, — ку вара йӗкӗте каллех иментерсе, кӳрентерсе ячӗ.

И Николай тоже, это снова смутило и огорчило парня.

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Капла калани йӗкӗте тӗлӗнтерчӗ.

Это удивило парня.

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пирус чӗртнӗ май вӑл пӗрмай тӗпчерӗ, анчах хӑйне хирӗҫ каласса кӗтмерӗ, амӑшне тата ҫамрӑк йӗкӗте кӑвак куҫӗпе ачашшӑн пӑхса тӑчӗ.

Закуривая папиросу, она спрашивала и не ждала ответов, лаская мать и юношу взглядом серых глаз.

XIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшне хулпуҫҫинчен тытса, унпа юнашар Софья тӑчӗ, хӑй шлепкесӗр, — ҫӳҫӗ-пуҫӗ арпашӑннӑ, ача пекех курӑнакан пӗр ҫамрӑк йӗкӗте ӳкесрен тытнӑ.

Схватив ее за плечо, рядом с нею стояла Софья, без шляпы, с растрепанными волосами, поддерживая молодого парня, почти мальчика.

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Пӗррехинче, Николай тухсан, амӑшӗ темӗнле йӗкӗте: — Мӗн вӑтанатӑн эсӗ? Экзаменри ача мар пуль вӗт… — тесе тӗкрӗ.

Однажды, когда Николай вышел, она заметила какому-то парню: — Чего ты стесняешься? Чай, не мальчонка на экзаменте…

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Лейтенант юлташ, ак ҫак ӗнтӗ ҫакрӗ пирӗн йӗкӗте!

Товарищ лейтенант, вот этот парня вешал!

X // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Хам ҫинчен панӑ жалоба пирки ҫапла пӗлтеретӗп: Микешин штурвальнӑя, ҫав хӑравҫӑ, айван, лӳппер йӗкӗте, эпӗ чӑнах та ҫапса ятӑм, вӑл…»

По поводу жалобы на меня докладываю следующее: я действительно ударил штурвального Микешина, трусливого, глупого и нерасторопного парня, который…»

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Кӗтмен ҫӗртен капла пулса тӑнипе, Андрий хӑйне манса кайса хӗрӳленсе ӳкнипе, Олеся аптӑраса ӳкрӗ, ҫак ӑссӑр йӗкӗте хирӗҫ мӗн тумаллине те пӗлмерӗ.

Застигнутая врасплох, встревоженная этим страстным порывом, Олеся растерялась, не зная, что делать с этим сумасшедшим парнем.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫакӑ хӑйӗн айӑпӗпе мар пулнӑ, чӑрсӑрлӑх йӗкӗте иментернӗ, хурлӑхлӑ пӑшӑрхану унӑн чӗрине тулса ларчӗ.

Эта дерзость, в которой он даже не был виноват, смутила его, и глубокая грусть заполнила его сердце.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Кунсӑр пуҫне тата вӑл сана ак ҫак икҫӗр марка укҫана пама хушрӗ, — терӗ вӑл малалла, йӗкӗте пӗр пачка хут укҫа парса.

 — Кроме того, она велела передать тебе двести марок, протянул он парню пачку кредиток.

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Эсӗ мӗн ятлӑ? — ыйтрӗ Франциска, йӗкӗте иккӗмӗш тарелка антарса парса.

— Как тебя зовут? — наливая парню вторую тарелку, спросила Франциска.

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Кунашкал нумайранпа пулман, — терӗ Франциска, Барбара яшка ярса панӑ тарелкӑсем лартнӑ сӗтел хушшине йӗкӗте лартса.

Такого уж давно не было, — говорила Франциска, усаживая парня за стол, на который Барбара уже ставила тарелки с борщом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вӑл йӗкӗте хирӗҫ йӑл кулса илчӗ.

Улыбнулась парню.

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Шухӑшла-ха эсӗ: пӗрремӗш, тӗрмене, чи малтан кӗнекине кам патӗнче тупнӑ, ҫав йӗкӗте лартаҫҫӗ, учительсене мар, — ку пӗрре.

Рассуди: первое, в тюрьму посадят прежде того парня, у которого книгу найдут, а не учителей — раз.

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хатта умӗнче кӑрӑлтатса ҫамрӑк йӗкӗте ҫывӑрма ан чӑрмантартӑр-ха тесе кӑвакарчӑнсене хӑвалакан Галя ҫинчен.

И про Галю, которая прогоняла голубей, чтоб «вони не гулы вокруг хаты» и чтоб «далы козаку поспаты».

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed