Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилес (тĕпĕ: вил) more information about the word form can be found here.
Вилес пек выртать, — тенӗ Павлуш, телеграммине кӑтартса.

Help to translate

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Паккай: «Вилес пать ман, — тесе уланӑ, — анчах кунта мар, аякри ялта, аслӑ киремет пенче».

А старый Паккай рыдал без останову, причитая: — Пусть смерть заберет меня, но только не здесь, а в далекой родной деревне, у великого Киреметя…

V // Ҫеҫпӗл Мишши. Ҫеҫпӗл Мишши. Ҫырнисен пуххи. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 355 с. — 162-177 c.

Вилес пать ман, вилес пать! — тесе, пӗчӗк ача пек, ватӑ Паккай уласа ячӗ.

— Пусть смерть заберет меня, пусть смерть заберет!.. — рыдает, словно малый ребенок, старый Паккай.

IV // Ҫеҫпӗл Мишши. Ҫеҫпӗл Мишши. Ҫырнисен пуххи. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 355 с. — 162-177 c.

Анчах ӑна вӗсем туймаҫҫӗ, вилес умӗн те ҫыннӑн ӗмӗчӗ ҫунатех.

Help to translate

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пӗр сӑмахпа каласан, хапхисене тул енчен ҫӑрапа питӗрсе лартас пулсан — ҫулталӑк хушши урама тухмасӑр пурӑнсан та, Артур килйышӗ выҫӑ вилес ҫук.

Help to translate

5 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Сасси, таҫтан ҫӗр тӗпӗнчен илтӗннӗ пек, хӑрлатса тухать; ҫапах вилес шухӑш ҫук хӑйӗн.

Help to translate

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ева тухсан Джесси Моргианӑн вилес умӗнхи ҫырӑвне тепре вуларӗ, унтан — аван маррӑн, ерипен, ҫак ҫыру унӑн, Джессин, мӗн пур ӗҫне-хӑтланӑвне яр-уҫҫӑн кӑларса кӑтартать тейӗн, — куҫ кӗски патне пычӗ.

Когда Ева ушла, Джесси снова перечитала предсмертное письмо Моргианы — и неловко, медленно, как будто это письмо ставило ей на вид все поступки ее, подошла к зеркалу.

ХХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Унӑн вилес килмен; эпӗ ҫакна ӑнлантӑм.

 — Умереть она не хотела; я это поняла.

ХХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫав хушӑра ир ҫывхарса килет; акӑ унӑн тӗттӗм ҫывӑрмӑшӗнче япаласен ӗлкисем палӑрма пуҫланӑҫемӗн вилес шухӑшӗ, малтан ирӗксӗртен сиксе тухнӑскер тата кӑмӑлсӑрскер, ӑна темӗнле йӑпану кӳме тытӑнчӗ пек…

Между тем, приближалось утро; и, по мере того, как в темной ее спальне обозначались предметы, мысль о смерти, вначале вынужденная и неприятная, начала доставлять ей некое утешение.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн чирлӗ фантазийӗ ӑна уҫӑмсӑррӑн йӑпатакан вӑрттӑн сӑмахсемпе тата мӗлкесемпе тулса ларнӑ, ҫав хушӑрах вара вӑрман варринче пӗчченлӗхре вилес сехӗрленӳ пысӑкрах туйӑм — хурлӑхлӑ та илӗртӳллӗ хӑюлӑх — умӗнче чакса тӑчӗ.

Ее больная фантазия была полна теней и загадочных слов, неясно утешавших ее, в то время как страх умереть одной среди леса уступил более высокому чувству — печальному и презрительному мужеству.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Эпӗ вилес тӗк — манӑн вилӗм, эппин, хитре… — терӗ вӑл хӑйӗн сӑмахӗсенчен хӑй кулянса.

— Если я умру, то смерть моя, значит, будет прекрасна, — сказала она, расстроясь от своих слов.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Пурнӑҫӑма ӑҫта пуҫланнӑ ҫавӑнта вӗҫлес килет, ҫавӑнпа та иртнӗлӗхӗн пуҫламӑш ҫӑл куҫӗсем патне таврӑннинче, пурнӑҫ савӑнӑҫне никӗслес тесе нумай ҫул хӑтланнӑ-тертленнӗ хыҫҫӑн, нимӗне-никама ӗненмен ҫыннӑн ҫивӗч-ыратуллӑ хуйхи пур; ҫак ҫынна вилес умӗн тутинчен ачалӑхранах паллӑ хӗрес перӗнтереҫҫӗ.

Я хотел окончить жизнь там, откуда начал ее, и в этом возвращении к первоисточнику прошлого, после многолетних попыток создать радость жизни, была острая печаль неверующего, которому перед смертью подносят к губам памятный в детстве крест.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Енчен те эпӗ халӗ вилес тӗк — мана ҫӑмӑлрах лекетчӗ.

Если бы я мог сейчас умереть, мне было бы легче.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Эпӗ Уиджиджие таврӑннӑ чухне хытах чирлӗччӗ, — терӗ тухтӑр, — вилес пекех.

— Я пришел в Уиджиджи совсем больной, — сказал доктор, — почти при смерти.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Конверт ҫинчи сӑмахсем: «Ҫул ҫинче вилес пулсан уҫма ыйтатӑп».

На конверте стояло: «Прошу вскрыть, если я умру по дороге».

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑл Гентпа Стэнлие вӑрттӑн туратсене тӑсса кӑтартрӗ, хӑй вара куҫӗсене вилес умӗнхилле чарса пӑрахнӑ, пит-куҫне пӗркелентерет, кӗлеткине пӑркалать-хуҫкалать.

Он протягивал к ним таинственные щепочки, закатывая глаза и корчась, как в смертных судорогах.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Эпӗ те ун ҫине тепӗр вунӑ ҫултан пӑхса илетӗп, енчен те вилес тӗк — ывӑлӑма парса хӑваратӑп, вӑл унта мӗн ҫырнине вулама пултаратӑр.

 — Я посмотрю на нее тоже через десять лет, а если умру, то оставлю сына, чтобы он мог прочесть, что там написано.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Тепӗр вунӑ ҫултан манран, эпӗ вилес тӗк вара ывӑлӑмран сире мӗнле те пулин пӑрахут лекетех.

— Через десять лет, а если я умру, мой сын — даст вам какой-нибудь пароход.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫак тӗлте ман шухӑшсем куҫпа пӑхайми ҫутӑ та йӑлтӑркка карусель евӗрле ҫавӑрӑнма пуҫларӗҫ, ман пуҫӑмра темӗнле ҫыпӑҫусӑр, нимӗнпе те килӗшмен сӑмах татӑкӗсем ялкӑшса илсе каллех сӳнчӗҫ, хам вилес умӗн каламалли сӑмаха шухӑшласа тупас вырӑнне, хам та пӗлместӗп темӗнле майпа Арзамасра ӗлӗк туйсенче флейта калакан цыгана аса илтӗм.

На этом месте мысли завертелись яркой, слепящей каруселью, какие-то нелепые, никчемные фразы вспыхивали и гасли в сознании, и, вместо того чтобы придумать предсмертное слово, уж не знаю почему я вспомнил старого цыгана, который играл на свадьбах в Арзамасе на флейте.

X сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вилес умӗн…

Перед смертью…

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed