Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аякранах (тĕпĕ: аяк) more information about the word form can be found here.
Звенигород та та юханшывпа ункӑланнӑ сӑртра ларать, хӑш енчен пырсан та, таҫтан аякранах курӑнать.

И Звенигород стоит на холме, опоясанном рекой, и виден далеко окрест.

15 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Унта йывӑр япала тултарни аякранах курӑнать.

Видно, в фартуке тяжесть.

Хӗмрен — ҫулӑм // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

— Эсӗ палуба ҫинче пулассине эпӗ пӗлсех тӑтӑм, Сергей, — тет вӑл кулкаласа аякранах.

— Я так и знал, что ты на палубе, Сергей, — издали с широкой улыбкой говорит он.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Санӑн савнӑ ӗмӗтӳсем ҫинчен, савнӑ хура хӗрӳ ҫинчен юмӑҫ пӑхса парам! — аякранах кӑшкӑрса ячӗ те вӑл, кӗмӗл ҫӗрӗсем тӑхӑннӑ аллисемпе хӑвӑрттӑн хӑлаҫланкаласа илчӗ.

Погадаю на твой милый интерес, на барышня, на чернявый! — закричала она издали и быстро замахала руками, унизанными серебряными колечками.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Матвей Кузьмин сӑрт ҫинче аякранах курӑнса тӑнӑ.

Матвей Кузьмин стоял на холмике с обнажённой головой, его было видно издалёка.

Матвей Кузьминӑн юлашки кунӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 5–13 с.

Ҫакна вара пурне те Матвей мучин пӳртне аякранах сӑнаса тӑракан колхозниксем асӑрханӑ.

Видели колхозники, издали следившие за избёнкой Матвея.

Матвей Кузьминӑн юлашки кунӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 5–13 с.

Палламан ҫын, хаваслӑн кулкаласа, васкарах утать, аннене аякранах шлепкипе сулкаласа саламлать.

Незнакомец обрадованно улыбался и, ускоряя шаги, еще издали помахал маме шляпой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Павӑлӑн чӗри полк инкеке кӗрсе ӳкнине е вӑл ӑнӑҫлӑ ӗҫ тунине аякранах сисме пултарнине Казаков пӗлет.

Казаков не раз убеждался в том, что павкино сердце действительно обладает удивительной способностью угадывать на расстоянии беду или удачу полка.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ӑна аякранах унӑн гвардеецӑнни пек утти тӑрӑх, вилӗмсӗр ҫӑлтӑрлӑ чаплӑ пилотки тӑрӑх палласа илеҫҫӗ.

Издали узнают по гвардейской походке, по знаменитой пилотке с бессмертной звездой.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ сана аякранах илтрӗм, сан патналла вӗҫрӗм!»

Я издали слышала тебя и летела к тебе!»

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Аякранах курӑнтӑр тата ют ҫӗршыв ҫыннисем хӑйне хисеплеччӗр тесе, вӑл ӑна юри пысӑк турӗ.

Он нарочно сделал ее большой, чтоб далеко было видно, чтоб уважали его иностранцы.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Машина ҫийӗнче вӗлкӗшсе пыракан шурӑ ялав та аякранах курӑнать.

Белый флаг над машиной был далеко виден.

XII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Лав ҫинче ларса пыракан Шовкуна Черныш аякранах палласа илчӗ.

Черныш издали узнал Шовкуна, сидевшего на подводе с автоматом за плечами.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ту тӑрринче, ҫул хӗрринче, аякранах шурӑ юпа курӑнса тӑрать.

На вершине горы над дорогой маячил белый столб.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тинӗселле анакан ҫул анаталла картлашкаланса пырать, ҫавӑнпа та «Витязь» ҫинчи сигнал ҫутисем аякранах курӑнаҫҫӗ.

Дорога спускалась к морю уступами, и сигнальные огни «Витязя» были видны еще издалека.

Ҫӗнӗ палла-тӑрансем // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ткаченко вӗсене аякранах курчӗ.

Ткаченко увидел их еще издали.

XV сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Ҫемен хӑйсен тимӗрҫӗ лаҫҫине аякранах палласа илчӗ.

Семен узнал длинную кузню.

I сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Шыва путарман ҫаврашка ҫине ҫырса хунӑ аякранах палӑракан «Калтыш» сӑмах та аран аран кӑна курӑнать.

На спасательном круге еле-еле разбиралась знакомая надпись: «Калтыш»…

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Аякранах пуртӑ сасси, ача-пӑча ҫуйӑхни илтӗнчӗ.

Еще издали я услышал перестук топоров, голоса ребят.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫӗтӗк-ҫатӑк, вараланса пӗтнӗ тумтир тӑхӑнса ҫӳренӗ, пурне те куҫран пӑхса темле йытӑ куллипе кулнӑ, Артамонова курсан вара, аякранах пуҫ тайнӑ, хур мӑйӗ пек мӑйне кукӑртса, пуҫне кӑкӑрӗ ҫине уснӑ.

Грязненький, оборванный, он заискивающе улыбался всем какой-то собачьей улыбкой, а видя Артамонова, ещё издали кланялся ему, сгибая гусиную шею, роняя голову на грудь.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed