Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Питне (тĕпĕ: пит) more information about the word form can be found here.
Ҫав самантра Бойчо унӑн шурса кайнӑ илемлӗ питне пӑхса илчӗ, хӗрӗ куҫне хупнӑччӗ, тути шуралса кайрӗ, ҫак телейсӗр хӗр хӑй шӑпине унпа ҫыхӑнтарчӗ иккен те, акӑ халь тата мӗнле асап курмалла тивет.

И в эту минуту, глядя на ее прекрасное ЛИЦО, покрытое смертельной бледностью, на ее закрытые веки и побелевшие губы, на эту несчастную девушку, связавшую свою судьбу с его судьбой, он мучился адскими муками в предвидении ожидающей ее участи.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марийка питне саппунӗпе шӑлса типӗтнӗччӗ ӗнтӗ.

Марийка уже вытирала лицо передником.

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чӗррӗн пӗрне те вӗҫертмӗпӗр, мур илесшӗсене! — мӗкӗрсе ячӗ Иван Боримечка, тарланӑ питне ҫӗлӗкӗпе шӑлкаласа.

— Ни одного в живых не оставим, будь оно неладно! — зарычал Иван Боримечка, вытирая шапкой раскрасневшееся, мокрое от пота лицо.

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Алӑк умне ҫитсе чарӑнсан, Кандов тарланӑ питне шӑлкаласа илчӗ те алӑка шаккарӗ.

Остановившись перед дверью, Кандов отер пот с лица и постучался.

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл йӗрӗнсе сурса хучӗ… ҫутҫанталӑк питне пуль ҫав ӗнтӗ.

И он с отвращением плюнул… надо полагать — в лицо природе.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пит чӗрӗ куҫлӑ, вут-хӗм сапнӑ пек тинкерсе пӑхать, пророк пек ҫӗкленсе те поэт пек ҫунатланса пӑхнӑ чух ун питне ырӑ сӑнар кӗрет, хӑй вӑл сивӗ чирпе тертленнӗ, йывӑр ӗҫре хавшанӑ, нихҫан та тӑраниччен ҫывӑрман.

Глаза — живые, с огненным, проницательным взглядом, то восторженным, как у пророка, то вдохновенным, как у поэта, — озаряли и облагораживали это лицо, изнуренное лихорадкой, истощенное трудом и вечным недосыпанием.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пуртинчен ытла Стефчов ҫиҫсе тӑчӗ, Милка патӗнче пулса, питне кӗҫҫе ҫӗленине те манса кайрӗ ӗнтӗ вӑл.

И больше всех снял Стефчов, несмотря на свое постыдное приключение у Милки.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗрхи ӑшӑ хӗвел ҫӗр питне ачашласа йӑпатать, ирӗлнӗ юр тумламӗсем курӑк ҫинче вутӑн-хӗмӗн йӑлкӑшаҫҫӗ.

Осеннее солнце ласково пригревало землю, в траве сверкали капельки талого снега.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ан тив, питне хӗреттӗрех!

Пусть краснеет!

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынни ҫамрӑк-ха, ҫӳллӗ мар, типшӗм, сарӑ ҫӳҫлӗ, питне пайтахранпа хырман пулсан та, чипер сӑнарлӑн курӑнать, куҫӗ пит чӗрӗ; Огнянова вӑл ытла ырханкка курӑнни тӗлӗнтерчӗ, ҫынни пит ӗшенсе ҫитни те паллах.

Это был юноша небольшого роста, сухощавый, белобрысый, с очень мелкими чертами лица, давно уже не бритого, с живыми глазами и легкими движениями; Огнянова он поразил своей необычайной худобой.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чимӗр-ха, эп пӗлтӗм: эсӗ халь Тодоркина Милкӑн хӗрелнӗ питне куратӑн, — терӗ Димчо пуп.

— Постойте, я угадал: ты сейчас видишь красные щеки Милки Тодоркиной, — сказал пои Димчо.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Итле-ха, эс паян шкула пырсан, тӳрех питне сур.

Слушай, когда ты сегодня придешь в школу, плюнь ему в лицо.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗре ачашшӑн ыталарӗ вӑл, хӗрелнӗ питне шӑлкаласа илчӗ.

Он нежно обнял девушку и погладил ее по раскрасневшимся щекам.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл пысӑк куҫлӑ, ҫакӑ ун питне ытармалла мар чипер сӑнар кӗртет, хальхи мухтавлӑ сехетре унӑн ҫиҫсе-йӑлкӑшса тӑракан пит-куҫӗ пит чеченӗн курӑнать.

Ее миловидное лицо с большими блестящими глазами, оживленное волнениями этого торжественного часа, было прелестно и обаятельно.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Госпожина Рада (Равоама хаджи пикен келейници пулнӑран ҫапла чӗнеҫҫӗ ӑна) ҫӳллӗ те чипер, илемлӗ пике, тап-таса куҫлӑ, хитре сӑн-сӑпатлӑ, ырӑ кӑмӑллӑ ҫын, пуҫне ҫыхнӑ хура тутӑрӗ унӑн шур питне тата ытларах палӑртса тӑрать.

Рада Госпожина (так ее называли потому, что она была келейницей госпожи Хаджи Ровоамы) была высокая, стройная и красивая девушка, с простодушными, чистыми глазами и; миловидным ясным лицом, белизну которого оттеняла черная косынка.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пике хӑйӗн хитре шурӑ питне тутӑрпа шӑлса куҫҫуль юхнине палӑртасшӑн пулмасӑр уҫӑ чӳрече умне ларчӗ.

Девушка встала, вытерла платком свое красивое белое лицо и села у открытого окна, чтобы скорее исчезли следы слез.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ганко, ӗҫне пӗтернӗ май, кӑпӑкне ҫуса тасатрӗ, тирпейлӗх хакне тӑман пит шӑллипе питне шӑлса илчӗ те Базуняка ҫӗмрӗк куҫ кӗски парса: — Ну, сывлӑхна пытӑр! — терӗ.

Потрудившись еще, Ганко смыл остатки пены, вытер Базуняку голову и лицо полотенцем сомнительной чистоты и, подав ему надтреснутое зеркало, сказал: — На здоровье!

VI. Ҫыру // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗн пур вара ун пек ҫынсене пӑркаласси! — питне кӑштах чалӑштарса илсе тавӑрнӑ Кирсанов.

— Будто трудно повертывать таких людей! — с легкою гримасою отвечал Кирсанов.

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Юлашки кунсенче эпӗ хӑш чухне унӑн хуть те мӗнле вӑрттӑнлӑха та пытарма пултаракан питне салху сӑн ҫапнине асӑрхама пуҫларӑм.

Я в последние дни замечала иногда грусть на его лице, этом лице, которое довольно умеет не выдавать тайн.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мӑнтӑркка ача тӑват-пилӗк утӑм айккине сирпӗнчӗ, анчах ӳкмерӗ, хӑрах аллипе питне тытса, пӗкӗрӗлсе анчӗ, шыҫмакӑн урисем хушшипе уҫлӑха хӗсӗнсе тухасшӑн пулчӗ.

Толстый мальчишка отлетел на несколько шагов в сторону, но не упал и, держась рукой за щеку, изогнулся, собираясь протиснуться в проход у ног толстяка.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed