Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чей the word is in our database.
чей (тĕпĕ: чей) more information about the word form can be found here.
Унтан вара кукамӑшӗ пире сахаринпа чей ӗҫме чӗнчӗ.

Потом старушка позвала нас пить чай с сахарином.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурте вырнаҫса ларса, кашнин умнех пӗрер стакан чей лартса панӑ хыҫҫӑн, генерал ӗҫ ҫинчен тата лайӑх ӑнланмалла каласа пачӗ: — Халӗ ӗнтӗ, господасем, — терӗ генерал, — пӑлхавҫӑсене хирӗҫ мӗнле кӗрешесси пирки сӑмах татмалла.

Когда все уселись и всем разнесли по чашке чаю, генерал изложил весьма ясно и пространно, в чем состояло дело: — Теперь, господа, — продолжал он, — надлежит решить, как нам действовать противу мятежников.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ман патӑма чей ӗҫме пырӑр, ман патӑмра паян ҫар канашлӑвӗ пулать.

Прошу ко мне пожаловать на чашку чаю: сегодня у меня будет военный совет.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Чей савӑчӗсемпе ӑна усрамалли арча, икӗ тенкӗ ҫурӑлӑх…»

Погребец с чайною посудою на два рубля с полтиною…»

Тӑххӑрмӗш сыпӑк. Уйӑрӑлни // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ыттисем минтерӗсене, арчисене, чей савӑчӗсене, кӗпе-йӗм тата ытти вак-тӗвек япаласене тустарнӑ.

Другие таскали перины, сундуки, чайную посуду, белье и всю рухлядь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Тутанса пӑхрӗ те вӑл, ҫамкине пӗркелентерчӗ: — Ваше благородие, ака мӗн: ырӑ тӑвӑсӑрччӗ мана, — пӗр стакан эрех тултарса пама хушӑр-ха; чей тени вӑл пирӗн казаксен ӗҫмеллийӗ мар, — терӗ.

Он отведал и поморщился: — Ваше благородие, сделайте мне такую милость, — прикажите поднести стакан вина; чай не наше казацкое питье.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ ӑна пӗр стакан чей тултарса патӑм.

Я поднес ему чашку чаю.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Хамӑра ҫул кӑтартакана — эпӗ чей ӗҫме чӗнтӗм.

Я предложил вожатому нашему чашку чаю.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫурт хуҫи чей хатӗрлеме тухрӗ.

Хозяин пошел хлопотать.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Чей мана нихӑҫан та ҫакӑн чухнехи пек кирлӗн туйӑнман.

Чай никогда так не казался мне нужен.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Савельич ман хыҫҫӑн апат-ҫимӗҫ хатӗрӗсен арчине йӑтса кӗчӗ, чей вӗретме вутӑ ыйтрӗ.

Савельич внес за мною погребец, потребовал огня, чтоб готовить чай.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Постоялӑй двора таврӑнмаллаччӗ те тӑраниччен чей ӗҫмеллеччӗ, унтан выртмаллаччӗ те мӗн ҫутӑличченех канлӗн ҫывӑрмаллаччӗ.

— Воротился бы на постоялый двор, накушался бы чаю, почивал бы себе до утра.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ ҫаврӑнтӑм та: — Тухса кайнӑ пултӑр, Савельич; манӑн чей ӗҫес килмест! — терӗм.

Я отвернулся и сказал ему: — Поди вон, Савельич; я чаю не хочу.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Чей ҫӗклесе кӗчӗ вӑл.

Он вошел ко мне с чашкою чая.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Тепӗр кунне ирпеле крыльцо умне ҫул ҫӳремелли кӳме (кибитка) илсе пырса тӑратрӗҫ, ун ӑшне чемодан, чей хатӗрӗсем тултарнӑ арча тата килти ачаш пурнӑҫӑн юлашкисене палӑртакан булкӑсем, кукӑльсем-мӗнсем ҫыха-ҫыха хучӗҫ.

На другой день поутру подвезена была к крыльцу дорожная кибитка; уложили в нее чемодан, погребец с чайным прибором и узлы с булками и пирогами, последними знаками домашнего баловства.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Ӑҫта пирӗн пек ухмахсен чей ларса ӗҫме, — терӗм ӑна эпӗ, Пушкин ҫырнӑ юрӑри тахҫан иртнӗ вӑхӑтри чи пултаруллӑ тӑсланкӑсенчен пӗрин мухтаннӑ сӑмахне аса илсе.

— Где нам, дуракам, чай пить! — отвечал я ему, повторяя любимую поговорку одного из самых ловких повес прошлого времени, воспетого некогда Пушкиным.

Июнӗн 5-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн пурте зала кӗтӗмӗр.

После чая все пошли в залу.

Майӑн 23-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Княгиня мана унпа паллаштарчӗ, пирӗн хурӑнташ, терӗ вӑл, чей ӗҫрӗмӗр; хӑнасем нумай пулчӗҫ, пурте пӗрле калаҫса ларчӗҫ.

Княгиня меня ей представила как своей родственнице, пили чай; гостей было много; разговор был общий.

Майӑн 23-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ҫак мыскара мана йӑлӑхтара пуҫларӗ, эпӗ ку шӑплӑха ахаль сӑмах майӗпех пӗтересшӗн пулса, ӑна пӗр стакан чей сӗнме шухӑшларӑм; сасартӑк вӑл сиксе тӑчӗ те аллисемпе мана ыталаса тытрӗ, мана ҫемҫе те кӑвар пек вӗри тутипе хӗрӳллӗ чуп туса илчӗ.

Эта комедия начинала меня надоедать, и я готов был прервать молчание самым прозаическим образом, то есть предложить ей стакан чая, как вдруг она вскочила, обвила руками мою шею, и влажный, огненный поцелуй прозвучал на губах моих.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Тӗттӗм пула пуҫласанах эпӗ казака чей вӗретме хушрӑм, ҫурта ҫутса ятӑм та, ҫул ҫинче туртмалли чӗлӗмӗпе тивретсе, сӗтел умне пырса лартӑм.

Только что смеркалось, я велел казаку нагреть чайник по-походному, засветил свечу и сел у стола, покуривая из дорожной трубки.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed