Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрринчи the word is in our database.
хӗрринчи (тĕпĕ: хӗрринчи) more information about the word form can be found here.
Ҫӳлте, чӑнкӑ ҫырансем тӗлӗнче, тинӗс хӗрринчи чиркӳсен чанӗсен сассисем янӑранӑ.

Вверху, над обрывами, плыл колокольный звон приморских церквей.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шыв хӗрринчи лутра хӑвалӑх хӳттинче пӗр ҫарамас ача вӗтӗ сӗрекепе раксем тытатчӗ.

Вдоль низкого, осенённого ракитами берега голый, синий от холода мальчик тянул сетку — ловил раков, чудак!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман ӑшӑмра пурнӑҫ пурри ытла имшерӗн, кӑшт ҫеҫ сисӗнетчӗ, Васильевски утрав ҫинчи госпиталь, тӗнче хӗрринчи пекех, вӗҫӗ-хӗррисӗр инҫетре.

Так слабо, чуть слышно билось во мне дыхание жизни, так бесконечно далеко был этот госпиталь, на Васильевском острове, — на краю света!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑхӑтӑм пӳр чухне эпӗ ун патне кӗркелеттӗм те вара эпир ҫурт хӗрринчи пӗренесем ҫине тухса лараттӑмӑр, е Филологически институт патӗнчен пуҫласа Сфинксем патне ҫити уткаласа ҫӳреттӗмӗр.

В свободное время я забегала к нему; мы сидели на брёвнах, сваленных у парапета, или прохаживались от Филологического института до Сфинксов.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Канал ҫинчи, Водохранилищӑн аякри ҫыранӗсем хӗрринчи паянхи лӑпкӑлӑх мана темӗншӗн ытла та тӗлӗнмелле туйӑна пуҫларӗ.

И тишина, которая царила в этот день на канале, на далеких берегах водохранилища, стала казаться мне странной.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан эпир шыв хӗрринчи урама тухрӑмӑр — акӑ ӑҫта иккен ҫав шурӑ каҫ — кун ҫути те мар, ҫӗр ҫути те мар ир те мар, каҫ та мар!

Потом мы вышли на набережную — вот где была эта белая ночь: ни день, ни ночь, ни утро, ни вечер!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӳречесем халь хӑвӑртрах тӗттӗмлене пуҫларӗҫ, хӗрлӗ ялтӑркка ҫутӑ Оружейнӑй урама тухакан чи хӗрринчи пӳртӗн аяккинчи чӳречисем ҫинче кӑна ялкӑшса тӑрать; эп вӗреннӗ чух ҫав ҫуртра Мускав совечӗн художественнӑй подотделӗ ӗҫлетчӗ.

Теперь окна стали быстро темнеть, и красноватый отсвет держался только в двух крайних окнах крайнего дома, выходящего на Оружейный; в этом доме, когда я учился, был художественный подотдел Московского Совета.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку пӳлӗмре пурте авалхиччӗ — кивӗ пукансен урисене ҫыха-ҫыха пӗтернӗччӗ, апатланмалли сӗтел ҫине чавсалантӑм, хӗрринчи хӑми хальтен халь ҫӗмӗрӗлсе анма пӑхатчӗ те, чавсама хӑвӑртрах туртса илтӗм.

В этой комнате всё было старое — стулья с перевязанными ножками, обеденный стол, на который я поставил локоть и сейчас же снял, потому что крайняя доска только и мечтала обвалиться.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катара, чи хӗрринчи чум патӗнче, Иван Иваныч тухтӑр тӑрать.

Вдалеке, подле крайнего чума, стоял доктор Иван Иваныч.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ванокан становищн вӑл Пясина юханшывне юхса тухакан пӗр ҫырма хӗрринчи чи тӗксӗм вырӑн.

Становище Ванокан — это очень глухое место в районе одного из притоков Пясины.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ача чухне эпӗ ҫак тусем ҫинчи сад пахчисен, урамсен, ҫырма хӗрринчи ҫуртсен, кӗтесрен икӗ йӳпленсе каякан вырӑна — икӗ ҫырма Песчинкӑпа Тихӑй пӗрлешнӗ вырӑна халӗ те ҫаплах калаҫҫӗ — илемне туйса илеймен пулнӑ-ха…

Мальчиком я не замечал всей прелести этих садов на горах, покатых улиц, высоких набережных, под углом расходящихся от Решеток — так и теперь еще называлось место слияния двух рек — Песчинки и Тихой…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed