Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илеҫҫӗ (тĕпĕ: ил) more information about the word form can be found here.
Ӑна ҫимелли тырӑпа пӗрлех тытса усраҫҫӗ, епле килчӗ ҫапла аллакаласа илеҫҫӗ.

Блюдется оно с едовым вместе, подсевается абы как.

21-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫынсем мӑшлатаҫҫӗ, ҫурма сасӑпа калаҫкаласа илеҫҫӗ.

Люди сопят, вполголоса переговариваются:

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Киле кайма тухсанах шуйттан чӗпписем, сырса илеҫҫӗ те: «Мучи, чӑх хыпалакан! Аким мучи, чӑх хыпалакан!» — тесе ҫухӑрашаҫҫӗ.

Как иду домой, они, враженяты, перевстревают, орут: «Дед курощуп! Дед Аким курощуп!»

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Чӑххисем те ара, хӑйсем хӗрарӑм йӑхӗ темелле ӗнтӗ, ҫавсем те пулин пӗрне-пӗри киккирикӗсенчен ярса илеҫҫӗ те — ей, тӗркешеҫҫӗ вара карташ тӑрӑх!

На что уж куры, кажись, бабьего полу, и энти схватют одна другую за хохол — и пошел по базу!

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Нихӑшне те хирӗҫлесе ан кала тата, хӑр-хар туса кӑна илеҫҫӗ: «Хааа, сана пуринчен те ытларах кирлӗ-им!» — тесе хураҫҫӗ.

И никому не скажи супротив, оскаляются: «Га-а-а, тебе больше всех надо!»

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ ҫапӑ-ҫатракаран унашкал щитсем тума шухӑшласа хунӑ та ӗнтӗ… ҫырма-ҫатрасемпе кӗрешмелле, вӗсем ҫуллен-ҫулах пиртен пиншер теҫеттин ҫӗр турта-турта илеҫҫӗ.

Я уж и щит такой придумал из хвороста… с ярами надо воевать, они у нас земли отымают каждый год больше тыщи десятин.

14-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫакӑнса тӑракан лампа ҫути тилӗ тир ҫӗлӗкӗ ҫинелле чалӑшшӑн ӳкет, ҫӗлӗкӗн хӗп-хӗрлӗ ҫӑм пӗрчисем йӑлтӑртатса илеҫҫӗ те, вӗсенчен тӗтӗм тухнӑ пек туйӑнса каять.

Висячая лампа кидала косой свет на лисий треух, рыжие ворсины вспыхивали и словно дымились.

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫутала-ҫутала илеҫҫӗ те сӳне-сӳне лараҫҫӗ унӑн куҫӗсем, киленӗҫ куллипе тӗтреленеҫҫӗ вӗсем.

Глаза ее светятся и меркнут, они туманятся блаженной улыбкой.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Халдей купсисем сутӑн илеҫҫӗ пирӗн вӗсене.

У нас их покупают халдейские купцы.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Пысӑк, хура кӗлетке хӑйӗн пайӗсене лӳпперрӗн хумхантарса тӑрать, ҫӗршер куҫ хӑйсем пӗлмен те ӑнланма пултарайман япаласене тимлӗн те шӑтарас пек пӑхса кӗтсе илеҫҫӗ.

Черное огромное тело неуклюже двигает своими частями, сотни глаз внимательно и колко встречают всё, что незнакомо и непонятно им.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Куҫӗсем вара унӑн хурланчӑклӑн мӑчлатса илеҫҫӗ, ҫӑвар таврашне хурлӑха, ыратнине пӗлтерекен йӗрсем — ҫунса тӑракан йӗрсем туха-туха выртаҫҫӗ.

И глаза ее жалобно моргают, около рта являются лучистые морщины скорби и боли.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Ҫынсем пур, вӗсем ҫине тепӗр хут пӑхса илеҫҫӗ те; пӑрӑнса кайнӑ май ҫапла калаҫҫӗ:

А люди, взглянув на них еще раз, идут прочь и говорят:

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Читлӗх ҫумне тӑрса, ҫынсем решетке витӗр патак чиксе яраҫҫӗ те, чӗнмесӗр, тӗпченӗ пек, тискер кайӑксене хырӑмран, аякран тӗрте-тӗрте илеҫҫӗ, сӑнаҫҫӗ: мӗн пулать-ха?

Стоя перед клетками, они просовывают палки сквозь решетку и молча, испытующе тыкают зверей в животы, в бока, наблюдают: что будет?

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Ачисем сывлӑшра, ҫунат хуҫнӑ икӗ шурӑ кӑвакарчӑн пек, вӗлтӗртетеҫҫӗ, хӑш чухне вӗсем ун урисенчен вӗҫерӗнеҫҫӗ те ҫӗре ӳкеҫҫӗ, вара, ашшӗн е хуҫин юнпа тӑртӑннӑ сӑн-пичӗ ҫине шикленсе пӑхса илеҫҫӗ те, каллех сывлӑшра ҫаврӑнаҫҫӗ.

Дети мелькают над ним, точно два белых голубя, у которых сломаны крылья, порой они срываются с его ног, падают на землю и, опасливо взглянув на опрокинутое, налитое кровью лицо отца своего или хозяина, снова вертятся в воздухе.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Кайри урисем, пружина пек, чӗтренсе илеҫҫӗ, мӑйӗ тӑсӑлать, симӗс куҫ шӑрҫисенче савӑнӑҫ хӗлхемӗсем юн пек хӗрлӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Вздрагивают, как пружины, задние ноги, вытягивается шея, в зеленых зрачках вспыхивают кроваво-красные искры радости.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Ҫав вӑхӑтрах тепӗр ҫунат вӗҫӗнче, асӑрханса тенӗ пек аялалла анакан читлӗхре, ҫынсен пит-куҫӗсем йӑл-кулӑпа чечекленеҫҫӗ, кӑмӑлӗсем ҫырлахнипе вӗсем ҫуйӑхса илеҫҫӗ.

А в клетке другого крыла, которое в это время осторожно опускается вниз,— лица людей цветут улыбками и раздаются довольные взвизгивания.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Ҫыннӑн вӑрӑм урисем чӗтренсе илеҫҫӗ.

Длинные ноги человека странно вздрагивают.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Таҫта, хула варринче, киленсе итлемелле сасӑпа, хӑраса каймалла хӑвӑртлӑхпа пысӑк Ылттӑн чӑмӑркки ҫаврӑнса тӑнӑн туйӑнать, вӑл пӗтӗм урамсем тӑрӑх хӑйӗн тусанне, тӗпренчӗкӗсене, вӗҫтерсе сапалать те, ҫынсем вара кунӗпех ҫав тусан пӗрчисене шыраҫҫӗ, ҫӑткӑнланса яра-яра илеҫҫӗ.

Кажется, что где-то в центре города вертится со сладострастным визгом и ужасающей быстротой большой ком Золота, он распыливает по всем улицам мелкие пылинки, и целый день люди жадно ловят, ищут, хватают их.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ҫав чее ҫутӑсем ҫыннӑн ӗҫлесе илнӗ пур-ҫук укҫине кӗсйинчен кӑларса илесшӗн йӑлкӑшаҫҫӗ, — вӗсем куҫ хӗссе илеҫҫӗ те сӑмахсем пулса тӑраҫҫӗ, ҫав сӑмахсем вара рабочисене ним тӗшне тӑман киленӗҫ патнелле илӗртсе чӗнеҫҫӗ, лайӑх япаласем сӗнеҫҫӗ…

Его хитрое сверкание полно острой жажды вытянуть из карманов людей ничтожные крупицы их заработка, — он слагает свои подмигивания в огненные слова и этими словами молча зовет рабочих к дешевым удовольствиям, предлагает им удобные вещи…

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ҫав ҫуртсем хушшинче, унта та кунта, ҫав тупӑксенчи хурлӑха ҫӗр-хута сыхлама тӑратнӑ тӗлӗнмелле хӑрушӑ тискер кайӑксен сарӑ куҫӗсем пек, ҫутӑсем мӗлтлетсе хыпса илеҫҫӗ.

Кое-где в их темных недрах вспыхивают огни и блестят, точно желтые глаза странных зверей, которые должны всю ночь стеречь мертвое богатство этих гробниц.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed