Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тавҫӑрса (тĕпĕ: тавҫӑр) more information about the word form can be found here.
Нивушлӗ ҫийӗнчех тавҫӑрса илеймен вара эсир, телейсӗр кӑшкӑравҫӑсем, аслине — пӗтӗм укҫине, вӑталӑххине — выльӑх-чӗрлӗхӗпе мӗнпур чурине, кӗҫӗннине кил-ҫуртпа ҫӗрне хӑварнӑ-ҫке вӑл.

Неужели сразу не догадались вы, несчастные крикуны, что старшему брату он оставил все деньги, среднему — весь скот и всех рабов, а младшему — дом и пашню.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Хӗссе хураҫҫӗ-ха сире коммунистсем, така мӑйраки пекех кукӑртса хурӗҫ. Хӑвӑрах тавҫӑрса илӗр акӑ, анчах чавса ҫывӑх та ҫыртма ҫук ӑна», тенӗччӗ.

Прижмут вас коммунисты, в бараний рог скрутят. Всхомянетесь вы, да поздно будет».

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах ӑслӑ патшан ҫивӗч тӑнӗ вӗсен ӗмӗт-шухӑшне маларахах тавҫӑрса илнӗ ӗнтӗ, хӑй енчен политикӑн ҫип-ҫинҫе серепине хуллен-хулленех явма пуҫланӑ, унпала вӑл акӑ сӗмсӗртерех куҫлӑ та йӑпӑлти сӑмахлӑ ҫак мӑнӑ ҫынсене ҫавӑрттара-ҫавӑрттара ҫыхса, йӑлмакласа хурӗ.

Но проницательный ум мудрого царя уже опередил их планы и уже вязал, в свою очередь, тонкую политическую сеть, которою он оплетет этих важных людей с надменными глазами и с льстивой речью.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Тепӗр чухне кулнӑ вӑхӑтра та чӗре ыратнине тата савӑнӑҫ вӗҫӗ хурлӑх пулнине тавҫӑрса илнӗ вӑл ҫаплах.

Узнал он также, что и при смехе иногда болит сердце и концом радости бывает печаль.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Вӑл ури ҫине сиксе тӑрсан, ӑна Варенька палласа илнӗ, унӑн кулӑшла пит-куҫӗ ҫине, лучӑрканса кайнӑ пальто, калушӗ ҫине пӑхса, мӗн пулнине тавҫӑрса илейменнипе, хӑй сарӑмсӑр кайса ӳкнӗ пулӗ вӑл тесе, кулмасӑр чӑтайман, пӗтем ҫурт илтӗнмелле ахӑлтатса янӑ.

Когда он поднялся, Варенька узнала его и, глядя на его смешное лицо, помятое пальто, калоши, не понимая, в чем дело, полагая, что это он упал сам нечаянно, не удержалась и захохотала на весь дом:

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Эпӗ ӑна кӑкӑрне кӑларма пулӑшрӑм та (ку кӑкӑр сӗчӗпе ҫирӗм ача ӳстермелӗх пур), чарусӑр ачана ӑшӑ ӳт ҫумне вырттартӑм; вӑл тӳрех йӑлт тавҫӑрса илчӗ те шӑпланчӗ.

Я помог ей освободить грудь, заготовленную природой на двадцать человек детей, приложил к теплому ее телу буйного орловца, он сразу все понял и замолчал.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Анчах, ҫапах та нумай ҫын сӑн-питӗнче темскере тавҫӑрса илейменни палӑрнӑ, малта пыракансем вӑраххӑн утма тытӑннӑ.

Но всё-таки на многих лицах явилась тень недоумения, и люди впереди толпы немного замедлили свой шаг.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Кам вут-вутарнине тӳрех тавҫӑрса илеймерӗ-ха.

Не сразу поняла из-за чего начался сыр-бор.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Поляксем вӗсем часах тавҫӑрса илеҫҫӗ — илтрӗҫ те юрлама чарӑнчӗҫ.

Они догадливые, эти поляки, — и, услыхав меня, не перестали петь!

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Гаврила, пулас инкек сивлекӗпе ҫӳҫенсе кайса, пӑшӑлтатса каланӑ ҫав сӑмахсене илтсен, мӗн те пулин тавҫӑрса илес хастарлӑхне те ҫухатрӗ.

Гаврила от этого шепота потерял способность соображать что-либо и помертвел, охваченный холодным предчувствием беды.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Токарь тӗллӗн хуйхӑ кӗтмен-туман ҫӗртенех, сасартӑк килсе тухнӑ, ҫавӑнпа та вӑл халь ниепле те тавҫӑрса, ӑнланса, шухӑшласа илме пултараймасть.

Горе застало токаря врасплох, нежданно-негаданно, и теперь он никак не может очнуться, прийти в себя, сообразить.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Башлыков хӑй патне мӗншӗн килнине тавҫӑрса илсе: халӗ манӑн ҫул-йӗрпе аппаланма вӑхӑт ҫук, — тесе пӗлтерчӗ.

Поняв, чего от него хотят, Башлыков заявил, что ему сейчас не до дороги.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька килне сӗлкӗш таврӑннине Катерина ҫийӗнчех тавҫӑрса илчӗ.

Когда Санька пришел домой, Катерина сразу заметила, что тот чем-то встревожен.

35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Долинка ачасем пӗр-пӗринпе килӗштернине, мирлешнине тавҫӑрса илнӗ пекех, пахчана сиксе кӗчӗ, урисене чӑрсӑр ыткӑнтарса ача-пӑчасем тавра чупкаласа ҫӳрерӗ.

Долинка, точно догадавшись, что между ребятами полный мир и согласие, скакнула в огород и, лихо взбрыкивая ногами, принялась бегать вокруг ребят.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анне эсӗ мӗн шухӑшланине ҫийӗнчех тавҫӑрса илчӗ.

Мамка сразу догадалась, что ты задумал.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька мучие халӗ нимӗн те тытса чарас ҫуккине, хӑй Захар туйине тутанса пӑхассине, тавҫӑрса илчӗ.

Санька понял, что деда сейчас ничто не остановит и не миновать ему отведать Захаровой клюшки.

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Векшин хӑйӗн хуҫалӑхне учителе кӑтартса ҫӳрет» тавҫӑрса илчӗ Санька.

«Векшин свое хозяйство учителю показывает», — догадался Санька.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Часах Санька участокри ҫынсем никама та шыраманнине тавҫӑрса илчӗ.

Но люди на участке, как вскоре понял Санька, никого не разыскивали.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара вӑл, куҫран пӑхсах, Андрей Иванӑч та, ачасем те, нимӗнех те тавҫӑрса илейменнине сиссе, мӑнукӗ ҫине пӑхрӗ, ҫак тулӑ пӗрчисем таҫта-таҫта пулни ҫинчен каласа кӑтартрӗ.

И, чувствуя по глазам, что ни Андрей Иваныч, ни ребята ничего не понимают, он переглянулся с внуком и рассказал о всех приключениях пшеничных зерен.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Шурӑ кӑмпасем», аякранах тавҫӑрса илчӗ вӑл, кӑмпана ҫӳреме юратакан ҫын пекех, хӗпӗртесе ӳкрӗ.

«Белые», — еще издали догадался он, и сердце его зашлось, как у всякого завзятого грибника.

22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed