Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӗскӗннӗн the word is in our database.
мӗскӗннӗн (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Вӑл амӑшӗ ҫине темскер ыйтасшӑн пек тинкерсе пӑхрӗ те, Ильинична айӑпа кӗнӗ майлӑ мӗскӗннӗн кулса илчӗ:

Дуняшка вопросительно взглянула на мать, и та, как-то виновато и жалко улыбаясь, сказала:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем тӑватӑ чакак ӳкерсе хунӑ, чакакӗсем тӑваттӑшӗ те ҫӑварӗсене карнӑ, парта хыҫӗнче лараҫҫӗ, ҫав ӳкерчӗкпе юнашарах доска умӗнче хӳри вӗҫҫӗн тӑракан пулӑсене туса хунӑ, пуллисем пуҫӗсене мӗскӗннӗн сӗнксе тӑраҫҫӗ.

Они нарисовали четырех сорок с разинутыми клювами, сидящих на спинке парты, а рядом изобразили четырех рыб, которые стоят на хвостах у доски, уныло повесив головы.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Аллине кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртаса, кил хуҫисене ҫак сӑмахсене каланӑ чух Григорий сасси пачах та халичченхи пек мар, темле ӳкӗтлесе-тархасласа йӑлӑннӑ чухнехи евӗр мӗскӗннӗн тухрӗ.

В голосе Григория прозвучала несвойственная ему просительность, почти мольба, когда он говорил, обращаясь к хозяевам, прижимая руку к груди.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья кулам пекки турӗ, анчах кулӑ вырӑнне пичӗ мӗскӗннӗн туртӑнса илемсӗрленчӗ.

Наталья попробовала улыбнуться, но вместо улыбки жалкая гримаса исказила ее лицо.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Натальйӑн ҫилпе кушӑхнӑ тути мӗскӗннӗн чӗтреме пуҫларӗ.

У Натальи жалко задрожали обветренные губы:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн кивӗ кофти ҫумне те медаль тирсе янӑ хыҫҫӑн вӑл сасартӑк ытла та мӗскӗннӗн те хӗрарӑмла хурлӑхлӑн ӳлесе макӑрма пуҫларӗ те, офицерсен пит-куҫӗсенчи хаваслӑхӑн тӗсӗ те юлмарӗ.

Когда и к ее старенькой кофтенке была приколота медаль, Шамилиха вдруг заплакала, да так беспомощно и по-женски горько, что лица офицеров сразу утратили веселое выражение.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Картишӗнчи хуралтӑсем кивелсе кайнӑ, халь вӗсем темиҫе ҫул хӑйсене тӗплӗ-типтерлӗ алӑ пырса тӗкӗнмен пек мӗскӗннӗн курӑнса лараҫҫӗ.

Надворные по стройки обветшали и выглядели так, будто много лет не касались их заботливые человеческие руки.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Иннокентий ҫакӑн пек хӗрсе-пӑлханса кайнине, ҫав вӑхӑтрах мӗскӗннӗн курӑннине нихҫан та курманччӗ-ха, ун пит-куҫне юн тулса килчӗ, куҫӗсем Ксени ҫине ачашшӑн тархасласа пӑхрӗҫ, Ксени, хӑйне мар, кама та пулин урӑххине чуп тунӑ пек, вӑл айккинчен ҫеҫ «пурпӗрех» тесе пӑхса тӑнӑ пек, Иннокентин васкакан тутисен ӑшшине туйса, нимӗн чухлӗ те хумханмарӗ.

Ей никогда не приходилось видеть Иннокентия таким возбужденным и одновременно жалким, лицо его налилось кровью, глаза смотрели на нее с просящей нежностью, и, ощущая тепло его торопливых губ, она не испытывала никакого волнения, словно целовали не ее, а кого-то другого, а она только равнодушно наблюдала со стороны.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Саввушкӑ патнех пырса тӑчӗ, ун питне янахран тытса ҫӗклерӗ те каялла чакрӗ: мӗскӗннӗн, хӑраса ӳкнӗ пек пӑхас вырӑнне конюх куҫӗсем пытарса тӑма ҫук курайманлӑхпа ялкӑшаҫҫӗ.

Он подошел вплотную к Саввушке, поднял его лицо за подбородок и отпрянул: вместо жалкой растерянности глаза конюха горели нескрываемой ненавистью.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрарӑмсем шӑпланни ырра маррине сиссе пулас, райком секретарӗ, сасартӑк чарса лартнӑ репродуктор пекех, ҫӑварне хупнӑ, Пробатов ҫине мӗскӗннӗн пӑхса, аллисене сарса янӑ: хӑвӑрах шутлӑр ӗнтӗ, мӗне те пулин ӗнентерме пулать-и вӗсене!

Вероятно, почувствовав недобрую настороженность женщин, он внезапно замолчал, точно его, как репродуктор, отключили, и, беспомощно глядя на Пробатова, развел руками: посудите сами, разве их можно в чем-либо убедить!

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Суранлӑ вӗт вӑл, мӗншӗн эсӗ ӑна? — тархасланӑ евӗр мӗскӗннӗн кулса, чӗтрекен сасӑпа кӑшкӑрчӗ те пӗр еланецӗ, ушкӑн варринчен тухса, Иван Алексеевича ҫурӑмӗпе картларӗ, хӑйӗн, платникӗн, ҫӳллӗ кӑкӑрне конвой начальникӗ умне каҫӑртса тӑчӗ.

Он же раненый, за что ты его, с просящей улыбкой, с дрожью в голосе крикнул один из еланцев и, шагнув из толпы, выставил вперед крутую плотницкую грудь, заслонив Ивана Алексеевича.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗлӗкрех вӑл пурнӑҫа, лайӑх ҫӳреме вӗрентсе ҫитернӗ лашана чӑрманчӑклӑ ӑмӑртура тытса пынӑ пек, кӑрӑн-карӑн тытса пынӑ пулсан, ӑна хӑйне халь пурнӑҫ чӑм кӑпӑка ӳксе ӗрӗхекен урхамах пек сӗтӗрет; вӑл ӑна тытса пымасть ӗнтӗ, унӑн силленсе-сулкаланса пыракан ҫурӑмӗ ҫинче хевтесӗррӗн ҫапкаланать кӑна, ӳксе юлас мар тесе, мӗскӗннӗн тӗрмекленет.

И если раньше правил он хозяйством и вел жизнь, как хорошо наезженного коня на скачках с препятствиями, то теперь жизнь несла его, словно взбесившийся, запененный конь, и он уже не правил ею, а безвольно мотался на ее колышущейся хребтине и делал жалкие усилия не упасть.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫӗсем казаксен пичӗсем тӑрӑх мӗскӗннӗн шӑвӑнса чупаҫҫӗ.

Глаза их беспомощно бегали по лицам казаков.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка тӗттӗмре мӗскӗннӗн кулкаларӗ.

Мишка приниженно и жалко улыбался в темноту.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах халӗ вӑл Петро мӗскӗннӗн кулкаланине курчӗ, хӑйне ачаран юлнӑ ятпа «Гришатка» тесе чӗннине илтрӗ те, ҫак туйӑм сиссе юлмалла мар хӑвӑрт сӗвӗрӗлсе сирӗлчӗ.

Но внезапно исчезла, раздавленная жалкой Петровой улыбкой и давнишним, с детства оставшимся обращением «Гришатка».

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ялавӗсене, обозӗсене тата пӗтӗм артиллерине пӑрахса, французсен ҫарӗ мӗскӗннӗн тарнӑ.

Бросив знамена, обозы и всю артиллерию, французская армия позорно бежала.

«Эп хам пуҫа хамах илсе пырӑп» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ҫаплах, сӑмах хушмасӑрах ҫывӑрса кайрӗ вӑл: тӗлӗкре уҫӑмсӑррӑн та мӗскӗннӗн темскер мӑкӑртатрӗ, тӑрса ларма пикенчӗ.

Так и уснул, не сказав ни слова, а во сне что-то невнятно и жалобно бормотал, силился вскочить.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑшт вӑхӑт иртерехпе ҫилленсе шӑмарӑлнӑ, ҫавна май пушшех мӗскӗннӗн туйӑнакан Бунчук хӗр еннелле ҫаврӑнчӗ, тилмерсе тархасларӗ:

Спустя некоторое время Бунчук, нахмуренный — и от этого еще более жалкий, поворачивался, просил умоляюще:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тин ҫеҫ Вӑхӑтлӑх правительствӑна хирӗҫ вӑрҫӑпа кайнӑ ҫынсем, хӑйсем ҫав правительствӑна чӗререн парӑнни ҫинчен шантарса, Керенский умӗнче мӗскӗннӗн йӑпӑлтатса авкаланма пуҫлаҫҫӗ.

Люди, недавно шедшие на Временное правительство войной, теперь любезно расшаркивались перед Керенским, уверяя его в своих верноподданнических чувствах.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мохов питне-куҫне мӗскӗннӗн пӗркелентерсе хурлӑхлӑн алӑ сулчӗ.

 — Мохов жалко сморщился и махнул безнадежно рукой.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed