Corpus of the Chuvash language

Павлуш Атӑл хӗрне трамвайпа пырса ҫитсен анаталла каякан кӗрен тӗслӗ пӑрахут виҫҫӗмӗш хут кӑшкӑртрӗ.

Help to translate

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Лапсака кӗрен пӗлӗтсем хушшинчен курӑнакан кӑвак тӳпе вӗҫӗ-хӗррисӗр пек туйӑнать ӑна.

Help to translate

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Гимназие кӗрен те унта каласа парӗҫ.

Help to translate

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Павлуш кӗрен пӑрахут икӗ тӗрлӗ саспа кӑшкӑртнинчен пит тӗлӗннӗ, куҫа хупмасӑр итлесе, трубинчен пӑс тухнине пӑхса тӑчӗ.

Help to translate

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пысӑк пӑрахутсем Криуша кӗмеҫҫӗ, хакӗ те пысӑк кӗрен «Самолетпа» ҫӳреме.

Help to translate

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Кӑтра ҫилхеллӗ йӗпкӗн хура ӑйӑрне кӗрен сарӑ, симӗс кӑвак хӑюсемпе илемлетнӗ, пӗкӗ ҫумне икӗ кӗмӗл шӑнкрав ҫакнӑ, лаши мӑйне хӑнкӑрмапа илемлетнӗ.

Help to translate

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Мӗн-мӗн ҫук вара ҫав Кушарта: Энӗш шывӗ хӗррипе — тӗрлӗ лавккасем, вӑрман патнерех — карусель яраписем ялкӑшаҫҫӗ, унта-кунта ача-пӑчасем кӑвар тӗслӗ тимӗр автансене вӗре-вӗре авӑттараҫҫӗ, е тӑм шӑхличӗсемпе шӑхӑртса ҫӳреҫҫӗ, хӑшӗ-пӗри пӗр пуса пӗр стакан пылаклатнӑ кӗрен шыв ӗҫтереҫҫӗ.

Help to translate

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ӑна хирӗҫ симӗс карта ӑшӗнче шупка кӗрен сӑрӑллӑн йывӑҫ чиркӳ вырнаҫнӑ, йӗри-тавра — кӑтра хурӑн йывӑҫҫисем.

Help to translate

5 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Хитре кӗрен, тӗлкӗшекен кӑмрӑк, пӗҫертменскер, хӗрӳскер, ҫутӑскер.

Розовый, потрескивающий уголек, необжигающий и горячий, светлый.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӗсем хӑнасем патне чаплӑ муслин кӗпепе тухрӗҫ; Розитӑн — шупка кӗрен, Мерседесӑн — кӑвак.

Они вышли к гостям в приличных муслиновых платьях; на Розите было розовое, на Мерседес — голубое.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн пичӗн тӗсӗ халӗ ӗнерхи каҫӑн шупка кӗрен йӑлкӑшӑвӗнчен чылай аякра тӑрать.

Цвет его лица далеко уступал розовому сиянию прошедшей ночи.

XXIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӑл хӑй пурӑннӑ ҫӗрте ҫиччӗмӗш хутри кантӑкран хулан шупка кӗрен те кӑвак тӑррисене пӑхма юратнӑ, чӳрече умӗнче ӗшентерекен кӗвӗҫӳсӗр аллинчи ҫӑкӑр татӑкӗпе сехечӗ-сехечӗпе тӑнӑ, урамӑн капӑр-ҫутӑ илӗртӗвӗпе-астарӑвӗпе тулнӑ, юрлакан куҫӑмне сӑнанӑ.

Он любил смотреть из окна седьмого этажа, где жил, на розовые и синие крыши города и простаивал у окна часами, наблюдая, без изнурительной зависти, с куском хлеба в руке певучее уличное движение, полное ярких соблазнов.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Пирӗн ҫурт — юхан шыв хӗрринче, тинӗс ҫыранӗпе гаваньрен виҫӗ ҫухрӑмра; ҫеҫкене ларнӑ тапхӑрта ырӑ-селӗм шӑршӑ кӑларса-сапаласа чӳречесен умӗнче пысӑках мар улма-ҫырла сачӗ ешерет; парӑссемпе ҫунатланнӑ анлӑ юхан шыв хӑмӑр кӑвакрах тасалӑхпа таҫталла ӑнтӑлать-васкать, — аметист сапаланчӑкӗ; сад хыҫӗнченех бук, ҫирӗк, жасмин, вӗрене йывӑҫӗ-тӗмӗ сӑрса хупӑрланӑ варсем тӑсӑлаҫҫӗ; чуллӑ ҫулсен айккисенче, янкӑр ҫутӑ хӗвел айӗнчи ылтӑн тусан айӗнче, шӑлан ҫырлине пула шурӑ кӗрен ватӑ картасем элес-мелес ӳкерчӗксемпе чӑп-чӑпар, ҫак тусанра, хӑйсем ҫеҫ куракан апат тӗлӗнче, ҫерҫисем шӑртланса вӗткеленеҫҫӗ.

Наш дом стоял у реки, в трех верстах от взморья и гавани; небольшой фруктовый сад зеленел вокруг окон, благоухая в периоде цветения душистыми запахами; просторная, окрыленная парусами река несла чистую лиловатую воду, — россыпи аметистов; за садом начинались овраги, поросшие буками, ольхой, жасмином и кленом; старые, розовые от шиповника, изгороди пестрели прихотливым рисунком вдоль каменистых дорог с золотой под ярким солнцем пылью, и в пыли этой ершисто топорщились воробьи, подскакивая к невидимой пище.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ирӗн шупка кӗрен ӳсӗрлӗхӗ кантӑкран нӳрлӗ тӗтрепе, ӑшӑх вырӑнсен тӑварлӑрах киҫмӗкӗпе тата ыйхӑ умӗн сӗнксе ларакан ҫын шухӑшӗн уттилле, тытса хыпашлайми чӑштӑртату чӗмсӗрлӗхӗпе сывлать.

Розовый хмель утра дышал в окно влажным туманом, солоноватой прелью отмелей и молчаньем шорохов, неуловимых, как шаг мысли засыпающего человека.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Картиш вӗсемпе кӗшӗлтетет; хура шӑртлӑ, капмар, кастарнӑ сысна аҫисем, кӑпмӑркка та йӑрӑскерсем — ҫамрӑккисем, вараланчӑк шупка кӗрен ҫурасем, пӗтӗ тачка амасем — илес-милес усӑннӑ ҫиллисенче пухӑннӑ сӗтпе ӗшенсех ҫитнӗскерсем, — пин-пин йӗке хӳре, шӑлӗсене йӗрнӗ ҫӑварсем, тӗрлӗ сасӑллӑ, витӗр касакан ҫухӑру, пӗр-пӗрне перӗннӗрен чӑштӑртату — ҫаксем пурте супӑньпе сивӗ шывшӑн тунсӑхлаттараҫҫӗ.

Двор кишел ими; огромные, с черной щетиной, борова, нескладные, вихляющиеся подростки, розовые, чумазые поросята, беременные, вспухшие самки, изнемогающие от молока, стиснутого в уродливо отвисших сосцах, — тысячи крысиных хвостов, рыла, сверкающие клыками, разноголосый, режущий визг, шорох трущихся тел — все это пробуждало тоску по мылу и холодной воде.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Гент тӗркемне уҫрӗ те сарса хучӗ, кӗрен пӑнчӑ-пӑнчӑллӑ кӑвак пумаҫи пусма пилӗк аршӑн татса ҫурчӗ, ҫакӑн ҫумне икӗ латунь куҫ кӗскипе симӗс шӑрҫа ҫыххи тата ҫур кӗленче ром хушрӗ, ҫаксене пурне те Н' Комбене тӑсса пачӗ.

И он развернул тюк, оторвал перед глазами восхищенного короля аршин пять голубой бумазеи, осыпанной розовыми крапинками; затем, присоединив к этому два латунных зеркальца, связку зеленых бус и полбутылки рома, преподнес Н. Комбе.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӳлек шывра хура акӑшсем, кайӑк кӑвакалсем ишсе ҫӳреҫҫӗ; тӗмескесем ҫинче самӑр ҫӑварлӑ, пысӑк пӗсехеллӗ капмар чӗр чунсем — пеликансем — тӑраҫҫӗ, — вӑрӑм аркӑллӑ шурӑ факелҫӑсене тӗлӗнмеллерех аса илтереҫҫӗ; ӑшӑх ҫӗрте шупка кӗрен ибиссем кумаҫҫӗ; цапльӑсем ҫари-ҫари кӑшкӑрашаҫҫӗ.

В спокойной воде плавали черные лебеди, утки; на кочках стояли великаны — огромные, толстоклювые и зобатые создания, так странно напоминающие белых факельщиков, с их длинными фалдами; по отмелям сновали розовые ибисы, резко кричали цапли.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тулта никам та курӑнмасть — Блюм садри сукмакпа утать; йӗри-тавра — ҫӳллӗ вулӑсен шурӑ тӗсӗ саланнӑ ырӑ шӑршӑллӑ сулхӑн; шупка кӗрен, шутсӑр йышлӑ венчиксен тарӑнӑшӗнчи чӗрӗ юр мӗльюн-мӗльюн хурт-кӑпшанкӑна сӗрлет-нӑйӑлтатать-мӑйлать-ҫатӑртатать; шӗвӗр вӗҫлӗ, йӗплӗ, ҫавра, сапака евӗрлӗ чӗнтӗрлӗ ҫулҫӑсен ярӑмӗсем пуҫ ҫийӗн тата малта вӑрттӑн ҫутӑ ӗнтрӗкӗн эрешӗсем пек ҫакӑнса тӑраҫҫӗ; сукмак вӗҫӗнче, карта леш енче, чул куписен хушшинче сӑртсем ҫинелле — Суаналла — чупакан чуллӑ ҫул каҫхи тусанра йӑлтӑртатса шуранкаланнӑ.

За дверью никого не было — Блюм двинулся по тропам сада, в душистой прохладе осыпанных белизной цвета высоких крон; живой снег бесчисленных, в глубине розовых, венчиков гудел миллионами насекомых; каскады остроконечной, иглистой, круглой, гроздьеподобной, резной листвы свешивались над головой и впереди узорами таинственных светлых сумерек; в конце тропы, за изгородью, ослепительно белела вечерней пылью каменистая, бегущая на холмы среди груд камней, дорога в Суан.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Тӑрансан хурах юхан шывран кӳпӗничченех ӗҫрӗ, пуҫне ҫӗклерӗ те… шуҫӑм ҫутинче шурӑ кӗрен сӗм ҫапнӑ чул катрамӗ унӑн куҫӗсем ҫине кӑнттамрах тӑват йӗркелӗхе тӳп-тӳррӗн ывӑтать.

Окончив есть, бандит попил из ручья сколько хотел, поднял голову, и розовый от зари камень прямо в глаза бросил ему неуклюжее четверостишие.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 350–355 с.

Ван-Конет ыйтӑва хӑлхи хӗррине ирттерсе ярасшӑнччӗ, анчах Мартӑн кӗрен питне асӑрхарӗ те хӑйӗн тӗлсӗр-аскӑн туйӑмне йӳле ячӗ — хӑйӗн фантазине пырса тивекен хӗрӗн чӗрӗлӗхне сӑмахпа та пулин перӗнес терӗ.

Ван-Конет хотел пропустить вопрос мимо ушей, но заметил розовое лицо Марты и не сдержал бессмысленного позыва — коснуться, хотя бы словами, свежести девушки, задевшей его фантазию.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.