Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑраҫҫӗ (тĕпĕ: кӑшкӑр) more information about the word form can be found here.
Ташлаҫҫӗ, юрлаҫҫӗ, кӑшкӑраҫҫӗ, анчах кашниех хӑй савӑннине астӑвать, пурте пӗр-пӗрне экзамен параҫҫӗ темелле, — ҫивӗч пулас та ывӑнма пӗлес мар енӗпе экзамен параҫҫӗ темелле.

Пляшут, поют, кричат, но каждый помнит, что он — веселится, и все точно экзамен сдают друг другу, — экзамен на ловкость и неутомимость.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тавлашаҫҫӗ, кӑшкӑраҫҫӗ, пӗр-пӗрне ӗнентереҫҫӗ!

Спорить, кричать, доказывать!

3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Ҫуна тупанӗсем кӑчӑртатаҫҫӗ, магазинсен алӑкӗсем шалт та шалт тутараҫҫӗ, кукӑль, сбитень сутакансем кӑшкӑраҫҫӗ, анчах ҫын сассисем савӑнӑҫлӑн мар, ирӗксӗрле янӑраҫҫӗ, вӗсем пӗрпеклескерсем, вӗсене хӑвӑрт хӑнӑхса ҫитетӗн те сисме пӑрахатӑн.

Скрипят полозья саней, хлопают двери магазинов, кричат торговцы пирогами, сбитнем, но голоса людей звучат невесело, нехотя, они однообразны, к ним быстро привыкаешь и перестаешь замечать их.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ӑҫта-ха Рим, ӑҫта хӑватлӑ Рим — тесе кӑшкӑраҫҫӗ.

Где же Рим, где Рим могучий?

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫырма тӗлӗнче, куршанаксем хушшинче, шакӑлчисем кӑшкӑраҫҫӗ, сӳсленнӗ, кӑвак тӗслӗ шултра хытӑ курӑк ӑшӗнче эпӗ вӑр-вар тапранкалакан кайӑк пуҫӗсем ҫинче хӗрлӗ калпаксем куратӑп.

На дне, в репьях, кричат щеглята, я вижу в серых отрепьях бурьяна алые чепчики на бойких головках птиц.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпир — хӑш-пӗрисем — ӑна хӗнес те ҫыхса пӑрахас тенӗччӗ, хӑш-пӗрисем тата — ун ҫинчен пуҫпа шухӑшласа илнисем — кӑшкӑраҫҫӗ: «Тахтӑр-ха!» — теҫҫӗ Водолив тутар та кӑшкӑрать: Эпӗ те каятӑп! — тет.

Мы было — которые — собрались бить его да вязать, а — которые задумались о нём, кричат: «Стойте!» А водолив-татарин тоже кричит: «И я ухожу!»

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ыйхӑллӑ партизансем сумкисене, пулеметчиксем — патронсемпе обоймисене шыраҫҫӗ, пурте темскер кӑшкӑраҫҫӗ, калаҫаҫҫӗ, кӗпӗрленеҫҫӗ.

Сонные партизаны хватались за сумки, пулеметчики собирали ленты, все что-то кричали, говорили, толкались.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫавӑнпа пӗрлех тата ку вӑрманӑн вӗҫӗ-хӗрри те ҫук, ҫывӑхрах хӑрушӑ йӳҫлӗхсемпе йывӑҫсен айӗнчи кӳленчӗк шывсем пур, унтах темле пысӑк та тискер чӗрчунсем пурӑнаҫҫӗ, текен хыпар сарӑлчӗ; ҫав чӑтлӑхсенче, усал сывлӑш пек, пӑс чӗтренсе тӑрать, халиччен нихҫан курман ҫӗленсем чашкӑраҫҫӗ, куҫа курӑнман сасӑсем: «Ан кил!» — тесе кӑшкӑраҫҫӗ, темле тискер тӗмсем кӗперен ярса илеҫҫӗ те вӗҫертсе ямаҫҫӗ имӗш.

Люди, заглянувшие в чащу, приносили странные слухи, будто этому лесу конца нет, что неподалеку начинаются страшные топи и какая-то спящая вода под деревьями, будто обитают там какие-то чудища, а в чаще колышутся, словно духи, какие-то испарения; шипят неведомые змеи, а невидимые голоса кричат: «Не ходи!», и какие-то дикие кусты хватают за платье и не пускают.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Тинӗсрен ытарма ҫук илемлӗ, кӗрен кун хӑпарать, хӗвел хытӑран та хытӑрах хӗртет, ҫил те, шелленӗ пек, хӗр ҫине ҫемҫен-ҫемҫен вӗрет, чарлансем, ун ҫийӗн вӗҫнӗ май, ӑна вӑратасшӑн пулнӑн кӑшкӑраҫҫӗ.

Между тем из моря вставал чудесный розовый день, солнце пригревало все сильнее, ветер мягко, как бы с состраданием, обвевал девушку, чайки, кружась над нею, кричали, точно желая ее разбудить.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Ҫӑмран ҫыхса тунӑ питӗ фуфайкӑллӑ матроссем грот-мачтӑн аялти рейин каначӗсене туртнӑ май, тӑстарса: «Хо-хо-о!» тесе кӑшкӑраҫҫӗ; хӑйсем вара пӗрре пӗшкӗнеҫҫӗ, тепре тӳрленсе тӑраҫҫӗ; сассисем вӗсен мичман шӑхличчи сассипе тата хура тӗтӗм ункисем кӑларса пыракан труба хашлатнипе пӗрлешсе каяҫҫӗ.

Матросы в плотных шерстяных фуфайках тянули канат нижней реи грот-мачты и, протяжно выкрикивая: «Го-гo-o!», мерно нагибались и подымались, а голоса их смешивались с завыванием мичманских свистков, и прерывистым дыханием трубы, извергающей клубы или кольца черного дыма.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Ӑна итлӗр-ха! — кӑшкӑраҫҫӗ хресченсем.

Послушаем, что он скажет! — закричали крестьяне.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тӑманасем шӑплӑха пӑсса кӑшкӑраҫҫӗ.

Неумолчно перекликаются совы, разрывая тишину.

29 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Нимӗҫсем вӗсене ҫапаҫҫӗ, кӑшкӑраҫҫӗ, сывлӑшалла переҫҫӗ.

Немцы били их, орали, стреляли в воздух.

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кӑшкӑраҫҫӗ.

Кричат!

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӗрачасем ҫинҫе сассисемпе кӑшкӑраҫҫӗ, ахлатаҫҫӗ; Мими кӑшкӑрса, мана пӑрӑнма хушать, унсӑрӑн таптаса кайӗҫ, тет.

Девочки пищат, ахают; Мими кричит, чтобы я ушел, а то меня непременно раздавят.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вара алӑк уҫӑлать те, пӳртрен кӑшкӑраҫҫӗ:

Тут отворяются двери, и из дому кричат:

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Лешсем пире кӑшкӑраҫҫӗ:

А они нам кричат:

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

— Стой! — кӑшкӑраҫҫӗ.

— Стой! — говорят.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Лешсем, ухмахсем, кӑшкӑраҫҫӗ:

Они, дураки, отвечают:

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Анчах ҫак самантра — эпӗ ӑша кантариччен ура кӗллисене хыҫкалама та ӗлкӗреймерӗм — алӑка уҫаҫҫӗ те кӑшкӑраҫҫӗ:

Но тут — не успел я как следует пятки почесать — отворяется дверь, и кричат:

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed