Шырав

Шырав ĕçĕ:

курӑксем (тĕпĕ: курӑк) more information about the word form can be found here.

Халь ӗнтӗ ҫӳлевӗҫ ҫури тек курӑнмарӗ, курӑксем хушшинче хурлӑхлӑн меуклатса макӑрни ҫеҫ илтӗнсе юлчӗ.
Рысенка не было видно, но слышно было, как он мяукал поблизости в траве.

Ҫулевӗҫпе унӑн ҫури // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 75–80 с.

Вӑл курӑксем хушшинчен тухрӗ те ман ҫинелле тинкерсех пӑхма пуҫларӗ.
Он вышел из травы и внимательно смотрел на меня.

Тип ҫырмасем, вӗтӗ чул йӑрӑмӗсем, тункатасемпе тулса ларнӑ лакӑм-тӗкӗмсем, тем ҫӳллӗш ашкӑрса ӳснӗ курӑксем, халь типсе-сарӑхса кайнӑскерсем, черемушникӗн усӑнса аннӑ турачӗсемпе пӑтрашӑнса пӗтнӗ тӗмӗн-тӗмӗн ӳсекен хӑвасем, шӑнса ларнӑ йывӑҫсем, ейӳ тултарса хӑварнӑ ҫӳп-ҫап — акӑ епле вӑрмана килсе кӗтӗмӗр эпир сунара.
Сухие протоки, полосы гальки, рытвины и ямы, заваленные колодником и заросшие буйными, теперь уже засохшими травами, кустарниковая ольха, перепутавшаяся с пригнутыми к земле ветвями черемушника, деревья с отмерзшими вершинами и мусор, нанесенный водой, — таков поемный лес, куда мы направились на охоту.

Пушар тем сарлакӑш вырӑна ҫавӑрса илнӗ, йывӑҫ тӗмӗсем, типӗ курӑксем йӑлтах ҫунаҫҫӗ.
Огнем охватило широкую полосу кустарника и сухой травы.

Вӑрманти пушар // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 58–60 с.

Эпӗ куҫа илмесӗр ҫырана сӑнатӑп, курӑксем силленни тӑрӑх чӗрчун хӑш тӗлтине пӗлме тӑрӑшатӑп.
Я не спускал глаз с берега и по колыханию травы старался определить место, где находится зверь.

Каҫхи сунар // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 27–32 с.

Ҫав курӑксем шӑппӑн та тӳлеккӗн юхса выртакан пӗчӗк юханшывсенче, ҫыран хӗрринче ӳсеҫҫӗ имӗш.
полакомиться особой травой, которая растет в воде по краям тихих лесных проток.

Акӑ Осиновые Гаи — ҫыран хӗрринчи улӑхри сӗткенлӗ курӑксем тата пирӗн илемлӗ те пӗчӗк юханшывӑн вӗтӗ хумӗсем…
А вот Осиновые Гаи высокая, сочная трава на прибрежном лугу и серебряная рябь нашей маленькой веселой речки…

Кӗрен кӗпеллӗ хӗрача // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Тимирязевски паркри курӑксем ӳссе ларнӑ кӳлӗ.
знакомый заросший прудик в Тимирязевском парке.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе тата вӑл пӗрре вӗҫӗ-хӗррисӗр анлӑшра кӗрлесе тӳпере вӑйлӑ тӑвӑл кӗмсӗртетнӗн, тепре — иртни ҫинчен тӗтреллӗ хитре тӗлӗксем кӑтартса, курӑксем хушшинче, улӑп тӑприсем ҫийӗн ҫеҫенхир ҫилӗ варкӑшса иртнӗн туйӑнса каять.
Казалось по временам: то буря гулко гремит в небесах, раскатываясь в бесконечном просторе, то лишь степной ветер звенит в траве, на кургане, навевая смутные грезы о минувшем.

Эпилог // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫӗр вӑл, хӑй тӗллӗн илсен, хура; йывӑҫ вуллисем те ҫуркунне хура е сӑрӑ; анчах ҫав тӗттӗм сийсене ҫурхи ӑшӑ та ҫутӑ пайӑркасем лӑпкама пуҫласанах, вӗсем ҫийӗн симӗс ҫулҫӑсем, симӗс курӑксем тапса тухаҫҫӗ.
Земля сама по себе черна, черны или серы стволы деревьев весной; но как только теплые и светлые лучи разогреют темные поверхности, из них ползут кверху зеленая трава, зеленые листья.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫеҫенхирти пӗр-пӗр улӑп тӑпри ҫине улӑхса е шыв хӗрринчи тӗмеске ҫине, е тата, ялан хӑнӑхнӑ чӑнкӑ ҫыран хӗррине кайса ларатчӗ те вӑл, ҫулҫӑсем чӑштӑртатнипе курӑксем пӑшӑлтатнине е ҫеҫенхир ҫилӗ темӗнле ассӑн сывланине кӑна итлетчӗ; Ҫакӑ пурте унӑн чӗринчи кӑмӑл-туйӑмӗпе уйрӑмах лайӑх килӗшсе тӑратчӗ.
Усевшись где-нибудь на кургане в степи, или на холмике над рекой, или, наконец, на хорошо знакомом утесе, он слушал лишь шелест листьев да шепот травы или неопределенные вздохи степного ветра; Все это особенным образом гармонировало с глубиной его душевного настроения.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫав курӑксем пӳрт ӑшчиккине уйрӑмах кӑмӑллӑ ырӑ шӑршӑ сарса тӑнӑ, ҫав пӗчӗк те таса ҫурт та, унти шӑплӑхпа тирпейлӗх те, темӗнле тӗлӗнмелле лӑпкӑ пурнӑҫпа пирӗн вӑхӑтра пурӑнакан икӗ ватӑ та — ку ҫурта килен-ҫӳренсен асӗнче ҫав ырӑ шӑршӑпах ҫыхӑнса-пӗтӗҫсе тӑнӑ.
Эти травы наполняли всю избу особенным специфическим благоуханием, которое неразрывно связывалось в памяти всякого посетителя с воспоминанием об этом чистом маленьком домике, об его тишине и порядке и о двух стариках, живших в нем какою-то необычною в наши дни тихою жизнью.

III // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Турӑш кӗтессинче, кӑчкӑ тата гробницӑпа пӗрле Агнешкӑн тӗрлӗ курӑксем, курӑк тымарӗсем тултарнӑ хутаҫҫи упранса тӑнӑ, ҫав имҫамсемпе вӑл упӑшкине тата ялти арҫынсемпе хӗрарӑмсене тӗрлӗ чирсенчен сыватнӑ.
В углу, занятом иконами, перевитыми плющом, у Яскульской вместе с вербой и «громницей» хранились какие-то мешочки с травами и корнями, которыми она лечила мужа и приходивших к ней деревенских баб и мужиков.

Пӗррехинче каҫхине, тӳпере ҫӑлтӑрсем ҫуталма пуҫласан, ҫывхарса килекен ҫуллахи каҫ тӗттӗмӗнче, ҫутҫанталӑк шӑплӑхӗнче, вӑрманти ҫулҫӑсем чӗлтӗртетни те, тӳремри курӑксем чӑштӑртатни те илтӗнмен вӑхӑтра, сасартӑк труба сасси янӑраса кайрӗ.
Однажды вечером, когда замерцали первые звезды, в тишине летних сумерек, не нарушаемой ни шорохом листвы, ни шелестом трав, внезапно раздался пронзительный звук трубы.

X. Тыткӑнтисем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫынсенчен ютшӑнса пурӑнакан, ҫутҫанталӑк илемлӗхӗпе киленсе тӑракан, анлӑ тӗнчен чаплӑ шӑплӑхне итлесе савӑнакан, курӑксем пуҫтаракан, чечексемпе, вӗҫен кайӑксемпе тата ҫӑлтӑрсемпе ҫеҫ интересленекен ҫав ҫын хӑрушӑ ҫын пулни курӑнать ӗнтӗ.
Этот отшельник, этот созерцатель природы, сливавшийся душой с необъятным покоем всего сущего, этот собиратель трав и кореньев, этот друг цветка, птицы и звезды был, само собой разумеется, человеком весьма опасным.

VI. Суран тӳрленнӗ, анчах чӗререн юн сӑрхӑнать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Партас курӑксем хушшинче ҫапкаланса выртать.
Голавль, изгибаясь, бьётся в траве.

Партас шыв ӗҫме кайнӑ // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 17–18 с.

Таҫта шалта, лапсӑркка курӑксем айӗнче, шӑлламас ҫӑрттан пытанса ларнӑ.
А где-то в глубине, под мохнатым, замшелым корневищем, притаилась зубастая разбойница-щука.

Тарӑн вырӑн // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 11 с.

Вӗҫлеке тӑрӑллӑ курӑксем, упа сарри, йӗплӗ ҫатрака умри ҫынна вунӑ утӑмранах пытарса тӑраҫҫӗ.
Заросли остролиста, терновника, папоротника, шпалеры колючего кустарника, и в десяти шагах невозможно разглядеть человека.

Пӗрремӗш кӗнеке // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫӑра курӑксем ҫинче ӗнесем ӳркенсе, хуллен кавлесе выртаҫҫӗ.
Коровы, лежа в густой траве, лениво жевали жвачку.

40 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑрманта сывлӑш уҫӑ, сулхӑн, ҫӑра курӑксем хушшинче шурӑ чечексем, кӑвак шӑнкӑрав курӑксем силленсе лараҫҫӗ.
В лесу было свежо и тенисто, в густой траве качались белые ромашки и нежно-голубые колокольчики.

38 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics