Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Артамашов (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
— Ҫырас пулсан, вӑл ҫырӑва нарыжнӑйсем мар, чӑн-чӑн ҫынсем ҫырмалла, — шухӑшлӑн каларӗ Артамашов.

— Если писать, то не нарыжные, а настоящие люди должны написать такое письмо… — задумчиво произнес Артамашов.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кам ҫырат? — хыттӑн ыйтрӗ Артамашов.

Кто напишет? — резко спросил Артамашов.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шӑпах ҫавӑн ҫинчен, — ҫилленсе каларӗ Артамашов.

А о том самом, — раздраженно сказал Артамашов.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Федор Лукич ҫӗрулми ҫирӗ, Артамашов, ҫавӑн пекех пуҫне усса, ҫывӑрнӑ пек пулса ларчӗ.

Федор Лукич ел картошку, а Артамашов, все так же низко склонив голову, казалось, дремал.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Конюхӑн, ман шутпа, лаша патне кайма вӑхӑт, — ҫиллессӗн кулса каларӗ Артамашов, пуҫне ҫӗклемесӗрех.

— А конюху, как я понимаю, пора и к лошадям, — со злой усмешкой сказал Артамашов, не поднимая головы.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Артамашов пуҫне чикрӗ те нимӗн те чӗнмерӗ.

Артамашов наклонил голову и молчал.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗн куратпӑр вара эпир? — сыхлануллӑн ыйтрӗ Артамашов, вара, пуҫне чиксе, кулса илчӗ.

— Что ж мы видим? — настороженно спросил Артамашов, после склонил голову и усмехнулся.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ларатӑн лӗпӗртетсе! — терӗ те Артамашов, пукана тӳнтерсе ямаллах хӑвӑрт сиксе тӑчӗ.

— Чертовщину городишь! — сказал Артамашов и поднялся так быстро, что опрокинул стул.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Сахал ӗҫрӗм пулас, — терӗ те салхуллӑн Артамашов, унӑн типӗ пичӗ асаплӑн хуҫкаланса илчӗ.

— Должно быть, мало выпил, — грустно проговорил Артамашов, и сухое его лицо скривилось горько и болезненно.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ну, сӑрнай купӑсне ҫавӑрса ячӗ те, сало вӑрлама хатӗрленнӗ кушак аҫи пекех куҫне хӗсме пуҫларӗ», — ҫилленсе шутларӗ Артамашов, типсе кайичченех шаритленӗ: ҫуната ирӗксӗр тенӗ пек кӑшласа.

«Ну, затянул шарманку и щурится, как кот на сало», — со злобой подумал Артамашов, нехотя обгрызая досуха зажаренное крылышко.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Артамашов апат ҫыртмасӑр пӗр черкке эрех ӗҫни те пулӑшмарӗ, — чӗре ҫаплах сурчӗ, ытла кичем пулнипе калаҫма мар, шухӑшлас та килмерӗ.

Не помогла и рюмка водки, которую Артамашов выпил, не закусывая, — по-прежнему ныло сердце, и было так тоскливо, что ни о чем не хотелось не только говорить, но и думать.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Артамашов чӗнмерӗ, унӑн типшӗмрех те хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пичӗ салхуланчӗ.

Артамашов промолчал, и его сухое, загорелое лицо помрачнело.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Артамашов ҫине пӑхса, вӑл калитке патӗнчех кулчӗ, ӑна тӑван пекех сывлӑх сунса ал тытрӗ, хӑйӗн ҫемҫе те йӗпе тутисемпе питҫӑмартинчен чуптурӗ, вара, шыҫӑннӑ куҫӗсене тутӑрпа шӑлса, хурлӑхлӑ сасӑпа каларӗ:

Артамашову улыбнулась еще у калитки, а поздоровалась с ним, как с родичем, даже прикоснулась своими мягкими и мокрыми губами к его щеке и, вытирая платочком опухшие глаза, сказала печальным голосом:

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Унӑн куҫӗсем темӗнле, шуйттан куҫӗсем пек, — хӑйне хӑй каланӑ пек каларӗ Артамашов.

— Глаза у него какие-то чертячьи, — как бы про себя сказал Артамашов.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ку вӑл тырӑпа темскер хӑтланни мар пулӗ те? — ыйтрӗ Артамашов.

— Это тот, что с хлебом мудрил? — спросил Артамашов.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ку санӑн мӗнле кайӑк? — ыйтрӗ Артамашов, хапхаран тухакан Нарыжный еннелле кӑтартса.

— А что это у тебя за птица? — спросил Артамашов, кивнув на ворота, куда ушел Нарыжный.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ватӑла киле тарҫӑ тупнӑ-ши ку?» — шухӑшларӗ Артамашов.

«Или холуя нажил при старости лет?» — подумал Артамашов.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Артамашов кантӑк янаххи ҫине тӗреленчӗ те блокнотран кӑларса илнӗ хут татки ҫине ҫырма пуҫларӗ.

Артамашов прислонился к подоконнику и стал писать на листке из блокнота.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Пӑрах эсӗ ку хӗрарӑм ӗҫне, — хыттӑн хушса каларӗ те Федор Лукич, ҫавӑнтах Артамашов еннелле ҫаврӑнчӗ:

— Ты брось это бабское занятие, — строго приказал Федор Лукич и обратился к Артамашову:

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ку тата мӗнле кӑйӑк?» — шутларӗ Артамашов, Нарыжный ҫине тинкерсе пӑхса.

«Это еще что за беркут?» — подумал Артамашов, покосившись на Нарыжного.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed