Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫивиттийӗ (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.

Тахҫантан вара сӑрламан ҫурт ҫивиттийӗ шатрашка сарӑ тутӑхпа витӗннӗ, крыльца патӗнче ватса пӗтернӗ шыв пӑрӑхӗсем сапаланса выртаҫҫӗ, тӑпсисем хӑйпӑнса тухнӑ чӳрече хупписем чалӑш-чӗлӗшшӗн ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, ҫӗмӗрсе пӗтернӗ кантӑксенче ҫил шӑхӑрса вӗрет, шал енчен тӑлӑх ҫуртӑн йӳҫекрех тутӑллӑ пӑнтӑх шӑрши варкӑшса тухать.
Давным-давно не крашенная крыша желтела пятнистой ржавчиной, поломанные водосточные трубы валялись около крыльца, кособоко висели сорванные с петель ставни, в разбитые окна со свистом врывался ветер, и оттуда уже тянуло горьковатым плесневелым душком нежили.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон хӗррипе тӑсӑлакан ҫул ҫинчи акшар тусанӗн пӑс пек шурӑ ҫивиттийӗ, инҫетре — сенкер акшар тӑвӗсен юпписем, вӗсен тӳпинче, кӑвак ҫилхеллӗ Дон шарлакӗ тӗлӗнче, аслӑ, тӳпе анлӑшӗн куҫпа виҫейми ҫӳллӗшӗнче — шурӑ пӗлӗт татӑкӗ, — ҫаксем пурте унӑн куҫӗ умне алӑпа тытса пӑхма май пур пек уҫҫӑн тухса тӑчӗҫ.
Изморозно-белый покров известняковой пыли на придонской дороге, голубым видением вставшие вдали отроги меловых гор, а над ними, над текучим стременем гребнистого Дона, в неохватной величавой синеве небес, в недоступнейшей вышине — облачко.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫеҫенхирӗн шупка симӗс ҫивиттийӗ ҫинче, пӗвесем ҫывӑхӗнче, канма ларнӑ акӑшсем сапса янӑ ахах пӗрчисем пек йӑлтӑртатрӗҫ.
На бледно-зеленом покрове степи возле прудов рассыпанным жемчугом искрились присевшие на попас лебеди.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Улпут ҫурчӗн хӗвел ӳкмен енчи тимӗр ҫивиттийӗ ҫинче сывлӑм тумламӗсем шӑрҫаланса йӑлтӑртатаҫҫӗ.
На теневой стороне железной крыши барского дома глянцем лежала роса.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишкӑсен пӗчӗкҫӗ пӳрчӗн ҫивиттийӗ, ҫил силлентерсе тӑракан шӑнкӑрч вӗлли тата ун ҫумне ҫыхса хунӑ типӗ чие туратти курӑнса кайрӗ.
Завиднелась крыша Мишкиной хатенки, раскачиваемая ветром скворешня, с привязанной к ней сухой вишневой веткой.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗлетӗп вӗт-ха эпӗ, кашнинех хӑй ҫивиттийӗ айӗнче сив чире ернӗ пек чӗтресе выртать, пуҫӗпех хӑй тӑлӑпӗ айне кӗрсе кайма хатӗр.
Ведь я знаю, что каждая дрожит под одеялом, как будто бьет ее лихорадка, и рада бы с головою влезть в тулуп свой.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Виктор ҫав чӗрӗ пек туйӑнакан ҫута ҫине шухӑшлӑн пӑхса выртать, сайра-хутра тӗттӗм кӗтесселле пӑха-пӑха илет, вагонӑн шуҫ ҫивиттийӗ ҫине вӗтӗ чул вӑйлӑрах та вӑйлӑрах тӑкӑнать.
Виктор задумчиво смотрел на эти живые блики, изредка переводил взгляд на темный угол, а на жестяную крышу мнилось все с большей силой сыпались мелкие камни.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Каҫ пулнӑранпа ӗнтӗ вӑхӑт нумай иртрӗ, анчах ҫумӑр ҫаплах чарӑнмасть-ха, вагонӑн шуҫ ҫивиттийӗ пӗр чарӑнмасӑр чанкӑртатать, ун ҫине вӗҫӗмсӗр вӗтӗ чул сапса тӑнӑн туйӑнать…
Был поздний вечер, а дождь не переставал, и железная крыша вагончика неумолчно шумела и трещала с такой силой, точно на нее непрерывно сыпались мелкие камни…

. Давыдов хыттӑн ахӑлтатса кулса янипе тимӗрҫ лаҫҫи ҫивиттийӗ ҫинчен пӗр ушкӑн ҫерҫи пӑрӑлтатса хӑпарчӗ.
Давыдов так оглушительно расхохотался, что с крыши кузницы в испуге сорвалась стайка воробьев.

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тимӗрҫ лаҫҫин ҫерем кассипе пусӑрӑннӑ ҫатан ҫивиттийӗ ҫинче кантӑрпа хытхура ӳсет.
На осевшей плетневой крыше кузницы, плотно придавленной дерном, росли дикая конопля и бурьян.

Тӳшекӗ вӗсен — симӗс курӑк, ҫивиттийӗ — кедрсем, стенисем — кипариссем.
Ложе у них — зелень, кровля — кедры, стены — кипарисы.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Унӑн кӗсйинче ҫыру чӑштӑртатрӗ, витсе пӗтереймен ҫенӗх ҫивиттийӗ витӗр аякри-аякри сивӗ ҫӑлтӑрсем ҫутатаҫҫӗ.
В кармане ее хрустнуло письмо, сквозь непокрытую крышу двора светили далекие холодные звезды.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗлӗт унта пачах урӑхла, ҫӗр ҫывӑхнерех лӑпчӑннӑн туйӑнать, анчах аҫа-ҫиҫӗм вӑйлӑрах ҫаптӑр тесе мар, ҫӗре юратса, ӑна хытӑрах ыталаса илессишӗн кӑна пулӗ: вӑл суйласа илнӗ кӗтесе, тӗрлӗ хуйхӑ-суйхӑран сыхлама тесе, атте-анне ҫурчӗн шанчӑклӑ ҫивиттийӗ евӗр хупласа тӑрать.
Небо там, кажется, напротив, ближе жмется к земле, но не с тем, чтоб метать сильнее стрелы, а разве только чтоб обнять ее покрепче, с любовью: оно распростерлось так невысоко над головой, как родительская надежная кровля, чтоб уберечь, кажется, избранный уголок от всяких невзгод.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пуҫ тӑрринче пӳртӗм ҫивиттийӗ пулсан, ҫывӑрма питӗ аван иккен вӑл!
Хорошо спать, когда над головою крыша!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Никам та шаккамастчӗ, пирӗн пӳрт ҫивиттийӗ ҫине юр ҫеҫ ҫемҫен, пӗр сас-чӗвӗсӗр-мӗнсӗр ӳкетчӗ, сасартӑк мӑрьере ҫил шӑхӑрттарма тытӑнатчӗ.
Никто не, стучал, только мягко, с неслышным шумом падал снег на наш дом, и вдруг начинал свистеть в трубе ветер.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫивиттийӗ чалӑшнӑ, чӳречисем ванса пӗтнӗ, тӗпри пӗренисем те авӑнса ларнӑ унӑн.
Крыша у него была кривая, окна выбиты, нижние венцы согнулись.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics