Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑтӑртатса (тĕпĕ: шӑтӑртат) more information about the word form can be found here.
Вӑл каласа пӗтереймен, ашшӗ хӑрушла хытӑ тапнипе стена ҫумне кайса кӗрӗслетнӗ, курпунӗпе сак ҫине ӳкнӗ, вӑйсӑррӑн йынӑшса янӑ, урисем шӑтӑртатса кӑшт авӑннӑ та, тӑнне ҫухатса, урайне тӗшӗрӗлсе аннӑ.

Она не договорила — страшный удар отбросил ее к стене, она упала горбом на лавку, слабо вскрикнула, ноги ее подогнулись, словно хрустнули, и она беспамятно свалилась на пол.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл шӑлӗсене шатӑртаттарчӗ, кепкине хывмасӑрах, пукан ҫине йывӑррӑн ларчӗ, пукан шӑтӑртатса илчӗ.

Он скрипнул зубами и, не снимая кепки, грузно опустился на затрещавший под ним стул.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Теплерен пӗрре ҫеҫ, окопран пуҫне кӑларса пӑкакан сӑнавҫӑ ҫинелле кӗске черетсем ӑсатса, сулахай ҫыранра пулемет шӑтӑртатса каять, унтан каллех таврара чылай хушӑ шӑп пулса килет.

Изредка лишь с правобережья начинал дробно выстукивать пулемет, посылая короткие очереди по высунувшемуся из окопчика наблюдателю, а потом опять надолго устанавливалась тишина.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл вилнӗ лаши ҫинчен йӗнерне хывса снаряд ванчӑкӗсем таткаласа пӗтернӗ хӑмӑшсем хушшине кӗрсе ӗлкӗрчӗ ҫеҫ — каллех пулемет тикӗссӗн шӑтӑртатса кайрӗ.

Он снял с убитого коня седло и едва вошел в посеченные осколками камыши ближайшей музги, как снова с ровными промежутками застучал пулемет.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулемет каллех, вилӗм вӑрлӑхне сирпӗнтерсе, хыттӑн шӑтӑртатса кайрӗ.

Пулемет опять зарокотал, рассеивая смертные семена.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил ездовойсем ҫухӑрашнӑ, пӑр шӑтӑртатса ҫурӑлнӑ тата лашасем, чӗрнисемпе пӑр ҫинче шӑва-шӑва кайса, хыпалансах ҫыран хӗрринелле тапаҫланнӑ сасӑсене хӑваласа килчӗ.

Ветер донес крик ездовых, хруст крошащегося льда и торопкий, оскользающий перебор лошадиных копыт.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫивӗччӗн ручной пулемет шӑтӑртатса кайрӗ.

Лихо зачечекал ручной пулемет.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта ҫывӑхрах пулеметсем харӑссӑн шӑтӑртатса ҫунтарма пуҫлаҫҫӗ.

Разом где-то поблизости ревнули пулеметы.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пулемет сасси ҫивӗччӗн шӑтӑртатса кайнипе Анна хӑлхине хупласа тытрӗ.

Бодрый говор пулемета заставил Анну заткнуть уши.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лерен, нимӗҫсем енчен, — кӑвак тӗтреллӗ ҫирӗклӗхӗн кӑмрӑкланса хуралнӑ тункатисене мӑкӑртса тӑракан хӑйӑрлӑ сӑртсем хыҫӗнчен, — шатӑртатнӑ, шартлатса ҫурӑлнӑ, сывлӑша йӑтӑнса сирпӗннӗ сасӑсем килсе ҫапӑнаҫҫӗ; пӑшал сассисем, пӗр вӗҫӗмсӗр хаяррӑн кӗрлесе, темле хӑрушла вӑйлӑ пушар чухнехи пек хӑватлӑн шӑтӑртатса тӑраҫҫӗ.

А с немецкой стороны, оттуда, из-за обугленных пней сизого ольшаника, из-за песчаных сгорбленных увалов, рвало, трясло, взметывало и полыхало густым беспрерывным гулом, трескучим пожаром выстрелов.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Федор Лукич, ӑна аллинчен тытса, машина патне утрӗ, унӑн аттисем хытӑ шӑтӑртатса пычӗҫ.

Федор Лукич любезно взял его под руку (сапоги заскрипели решительно) и повел к машине.

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫӑмӑл пролетка ураписем айӗпе шӑнса пӑрланнӑ ҫӗр патраккӑн шӑтӑртатса путса юлчӗ.

Под колесами легонькой пролетки хрушко шуршала, сдавливаясь, сшитая ледком земля.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сулахаярах та, типпӗн шӑтӑртатса илнӗ хыҫҫӑн, ҫакнашкал черет иртсе кайнӑ.

Такая же очередь пронеслась левей, сопровождаемая сухим треском.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Кухарка ӑна валли ҫеҫенхирте пӗҫернӗ яшкана пӗр тулли чашӑк, ҫӑкӑр татки илсе пычӗ, вара Татьяна шӑтӑртатса тӑракан, шӑршӑ килекен типӗ утӑ ҫине ларма та ӗлкӗреймерӗ, ӑна арҫынсемпе хӗрарӑмсем хупӑрласа илчӗҫ.

Повариха принесла полную миску степного супа, ломоть хлеба, и не успела Татьяна сесть на шелестящее, сухое и пахучее сено, как ее уже обступили и мужчины и женщины.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ирхине начаслӑха ҫеҫ таҫта кайрӗ те, пӑхатпӑр хайхи — пӗр михӗ ҫӗрулми йӑтса килет, ҫурӑм шӑмми шӑтӑртатса ҫеҫ пырать тейӗн.

Утром куда-то отлучился ненадолго, а потом глядим — прет мешок картошки, даже хребет у него трещит.

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сулахай енче автомат сасси шӑтӑртатса илсен, пульӑсем пӗр-пӗрнӗ хӑваланӑ пек, кӗрхи типӗ сывлӑшра шӑхӑрса иртсе кайсан тин, вӗсем шикленсе, окопран пуҫӗсене кӑларса пӑхрӗҫ.

Только когда в левой стороне раздалась автоматная очередь, и пули начали будто гонять друг друга, свистеть в сухом осеннем воздухе, они обеспокоенно выглянули из окопа.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Эпӗ хӳме ӑшӗнче, палатка хыҫӗнче, ҫӗр хӑвӑлне кӗмелли шӑтӑк умӗнче, темӗскер тӑваттӑм, сасартӑк ҫӗрпӳрт маччин пӗр кӗтесси манӑн пуҫ тӗлӗнчех ишӗлсе анчӗ; тӑпра тӑкӑнчӗ, маччана тӗревлесе лартнӑ юпасем шӑтӑртатса хуҫӑлчӗҫ.

Я чем-то занимался в ограде, за палаткой, у самого входа в пещеру, как вдруг с потолка пещеры, у края, как раз над моей головой, посыпалась земля, и передние сваи поставленные мною для укрепления свода, подломились с ужасным треском.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ушкӑн кӗлетки, варринчен хӗснипе, шӑтӑртатса илет, унтан ерипен ҫутӑлать те, ун ӑшӗнчен хайхи тачӑ та хура кумкка шӑвӑнса тухать — вӑл хӑйӗн пуҫне, ҫӑварне кӑтартать.

Ее густое тело послушно раздается перед натиском из центра и, постепенно разрываясь, выдвигает из недр своих этот плотный черный ком - свою голову, свою пасть.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Унтан татах, тата хӑвӑртрах, харӑс пенӗ пӑшал сасси шӑтӑртатса кайнӑ.

И снова треск ружейного залпа, ещё более громкий, более неровный.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Амӑшӗ ӑна, хӑнана каяс майпа, шӑтӑртатса тӑракан вӗр-ҫӗнӗ пушмак тӑхӑнтартрӗ, ашшӗ вара, пӗтӗм ҫемьене тӑрантаспа илсе кайма сӑмах панӑскер, вӗсене Локтевӑна хир ҫулӗпе ҫеҫ ертсе кайрӗ.

Мать ради гостей заставила его обуть новые, скрипучие, с непомерно длинными носами штиблеты, а отец, пообещав повезти всю семью в гости в рессорной тележке, вместо этого повел их в Локтево тихой полевой дорогой.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed