Шырав

Шырав ĕçĕ:

хурӑн the word is in our database.

хурӑн (тĕпĕ: хурӑн) more information about the word form can be found here.

Вӑл хурӑн пуҫлӑ ҫӗлене вӗлернине аса илчӗ, Дымов мӗнле кулнине итлесе пӑхрӗ, вара ҫав ҫынна темле курайман пекех пулса тӑчӗ.
Он вспомнил убийство ужа, прислушался к смеху Дымова и почувствовал к этому человеку что-то вроде ненависти.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлене тивме юрамасть…
— А ужа бить нельзя…

— Мучи, мӗншӗн вӗлерчӗ-ха ӗнтӗ вӑл хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен ҫурине?
— Дед, ну за что он убил ужика?

Чи хыҫалти лав хайхи хурӑн пуҫлӑ виле ҫӗлен патне ҫитсен, питне чӗркенӗ ҫын, ҫӗлен патӗнчен кайманскер, Пантелей енне ҫаврӑнчӗ те йӗрес пек сасӑпа ыйтрӗ:
Когда задняя подвода поравнялась с тем местом, где лежал убитый уж, человек с подвязанным лицом, стоящий над ужом, обернулся к Пантелею и спросил плачущим голосом:

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен…
Уж-то…

— Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлене вӗлерме юрамасть, ку ӗнтӗ тӗрӗсех, — лӑпкӑн мӑкӑртатрӗ Пантелей.
— Ужа нельзя убивать, это верно… — покойно забормотал Пантелей.

Курӑр-ха, хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен ҫурине вӗлерчӗ!
Ишь, ужика убил!

— Каттӑршнӑй! — хулӑн сасӑпа йӗрес пек кӑшкӑрса ячӗ вӑл — Мӗншӗн вӗлертӗн эс хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен ҫурине?
— Каторжный! — закричал он глухим, плачущим голосом — За что ты ужика убил?

— Ку наркӑмӑшлӑ ҫӗлен мар, хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен, — терӗ тахӑшӗ.
— Это не змея, а уж, — крикнул кто-то.

Ҫӑрттана хӑйпе юнашар лартса, ун хӑлхинчен: «Лар кунта, ан сиккеле, атту эсӗ тем туса хурӑн тата», — тесе пӑшӑлтатрӗ.
Усадил Щукаря рядом с собой, шепнул: «Сиди тут и не рыпайся, а то ты домотаешься до какого-нибудь греха».

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Анчах ҫакӑн ҫинчен каламастӑп эпӗ, эсӗ, Лукич, сенӗк айне пулнӑ хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен пек ан пӗтӗрӗнкеле, эпӗ мӗн ҫинчен каланине ӑнланатӑн эсӗ!
Но не об этом я держу речь, и ты, Лукич, не вертись, как уж под вилами, ты понимаешь, об чем я говорю!

Агафон та, хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен сӗт ӗҫме нӳхрепе шӑвӑнса кӗресшӗн пулнӑ пек, партие хӗсӗнсе кӗресшӗн, анчах эпӗ ӑна паян Кондратран та ытларах кӳпкетӗп, эпӗ ун ҫинчен те чылай япала пӗлетӗп, эсир ӑна пӗлсен тӗлӗнсе кайӑр, хӑш-пӗри, тен, тӑнран та кайса ӳкӗ.
Агафон тоже норовит в партию пролезть, как ужака в погреб, чтобы молока напиться, но я ему отлуп нынче дам похлеще, чем Кондрату, я и про него знаю кое-что такое, что все вы ахнете, когда узнаете, а может, кое-кого и омороком шибнет.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл ахлатса та йынӑшса ура ҫине тӑркаличчен хурӑн пуҫ ҫухалчӗ.
Пока он, кряхтя и стоная, поднялся на ноги, — уж исчез.

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен, мрамортан якатса тунӑ евӗрлӗ хура шӗвӗр пуҫне ҫӗклесе, хӑйне пирвайхи хут калакан сӑмахсене тимлесе итленӗ пек пулчӗ.
Уж, приподняв точечную мраморно-черную головку, казалось, внимательно слушал впервые обращенную к нему речь.

Вӑл чӑнах та хурӑн пуҫлӑ ҫӗленех пулнӑ, ун пирки иккӗленмелли те ҫук: пуҫӗнче сарӑ-кӗрен «куҫлӑх» ялтӑртатнӑ…
В том, что это был именно уж, не могло быть никаких сомнений: на голове его мирно светились оранжево-желтые «очки»…

Куҫӗсем унӑн хаяррӑн ҫиҫме, тутисем чӗтреме пуҫларӗҫ: унта, леш ҫыранра, хӗвел хӗртсе пӑхакан ҫӗрте, ҫӑмха пек чӑмӑртаннӑ пысӑк мар хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен выртать.
От чего глаза его загорелись и губы затряслись в неудержимой ярости: на той стороне, свернувшись клубком, сладко дремал на сугреве небольшой уж.

— Сенӗкпе тӑрӑнтарнӑ хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен пекех йӑшӑлтатма тытӑнтӑн пулать, йӗксӗк! — тесе ячӗ чӑтса тӑраймасӑр Демка Ушаков.
— Закрутилась, гада, как ужака под вилами! — не вытерпел Демка Ушаков.

35-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ку хур ами халь колхозӑн!.. — кӑшкӑрса пӑрахрӗ Демка, хурӑн вӑрӑм мӑйӗнчен ярса илсе.
— Колхозная теперича гусыня!.. — заорал Демка, ухватясь за вытянутую гусиную шею.

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ӗнтӗ Амед тӑпри ҫине, Водохранилищӗрен инҫе мар лартнӑ ҫамрӑк хурӑн та, тиха евӗр ҫинҫе ураллӑскер, тем ҫӳллӗш ӳссе кайрӗ.
Уже большая выросла тонконогая, похожая на белого жеребенка березка, посаженная мною на могиле Амеда, близ водохранилища.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Дежурствӑри Витя Минаев, эпир ҫук чухне лагерь патӗнчех пӗр ҫӗлен (хурӑн пуҫлине) тытнӑ, тӑрӑхланҫи пулса пире ӑна пӗҫерме сӗнет.
Дежуривший по лагерю Витя Минаев, пока мы отсутствовали, словил ужа и насмешливо предложил сварить его.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics